Ένα διαδικτυακό παράθυρο επικοινωνίας, που «κατασκευάζει» το δρόμο του Βαγκαλιατιού

Ένα διαδικτυακό παράθυρο επικοινωνίας, που «κατασκευάζει» το δρόμο του Βαγκαλιατιού

Πριν εκφράσουμε την ταπεινή μας γνώμη για την πρωτοβουλία του Συλλόγου Βαγκαλιωτών ο Άγιος Δονάτος, που στόχο έχει την κατασκευή του δρόμου από τη λεωφόρο στο κέντρο του χωριού, «συρράπτω» απόσπασμα από κείμενο του Αλέξανδρου Μπάρη, που τυγχάνει να είναι ο πρόεδρός του:

«Αν ζούσαμε στη δεκαετία του ’50, του ’60 ή του ’70 και υπήρχαν αυτοκίνητα στο χωριό μας, οι πρόγονοί μας θα είχαν τελειώσει το δρόμο αυτό πριν καν ξεκινήσει η προσπάθεια. Γιατί υπήρχε πάντα πνεύμα αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης μεταξύ τους, πέρα από την όποια διαφορά τους. Θα τρέχανε όλοι μαζί με έναν κασμά, με ένα φτυάρι, με μία τσουγκράνα, γυναίκες και άντρες, και θα τελείωναν το δρόμο μέσα σε λίγες μέρες… Παρόλο που οι εποχές αλλάζουν, είμαι σίγουρος πως η αγάπη όλων μας για το χωριό δεν αλλάζει. Ίσα-ίσα που μεγαλώνει καθώς σε όλους μας λείπει το χωριό…».      

Ο κάθε απλός σκεπτόμενος πολίτης, κυρίως Βορειοηπειρώτης, που παρακολουθεί στενά όλες αυτές τις μέρες την πρωτοβουλία των Βαγκαλιωτών, προφανώς και την κρίνει. Την αποκαλεί, χωρίς καμιά υπερβολή, άκρως θετική.

Ο δρόμος μπορεί να μην τελειώσει μόνο με αυτά τα χρήματα, όμως η πρωτοβουλία, η ενότητα, ο ενθουσιασμός, η αλληλοϋποστήριξη, μάλιστα ο περίεργος διαδικτυακός τρόπος επικοινωνίας, ο σύγχρονος, που σου εγγυάται μαζικότητα και διαφάνεια, άψογη συνεργασία, σε εκπλήσσει.

Ίσως όλοι να μην συμφωνούν, κάποιοι ακόμα να μην πληρώνουν, να συκοφαντούν κιόλας την πρωτοβουλία και τους πρωτεργάτες, τους πρωτοπόρους, τον δραστήριο πρόεδρο και όλο το Δ.Σ του Συλλόγου, όμως οι πολλοί είναι μαζί και θα το παλέψουν με πείσμα, ώστε το έργο να ολοκληρωθεί. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς.

Ο Δήμος Φοινικαίων αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι πλάι στο χωριό. Να σκεφτεί σοβαρά και να πράξει έμπρακτα. Να βάλει το χέρι στο ταμείο. Οι έχοντες να προσφέρουν πιο πολλά. Δε χάνουν τίποτε.  

Η προσφορά για συγκέντρωση χρημάτων, για την κατασκευή του δρόμου του χωριού ξεκινάει από τον πιο νέο Βαγκαλιώτη και καταλήγει σε συνταξιούχο με πενιχρό μηνιαίο μισθό, που μένει κιόλας στο χωριό. Ξεκινάει από αυτόν που βρίσκεται ακόμα στην Αμερική και τελειώνει στον εναπομείναντα.

Σου δίνει μεγάλη χαρά η στήριξη της πρωτοβουλίας και από διπλανά χωριά, από πολλά χωριά: Γριάσδανη, Κουλουρίτσα, Κρανιά, Κώσταρι, Τσιαούσι, Τσερκοβίτσα, Χιμάρα… έγιναν όλα μια γροθιά… κάποιοι δωρητές διατηρούν την ανωνυμία τους, δικαίωμά τους, να μείνουν αφανείς…

Ο τρόπος επικοινωνίας (η συμπεριφορά) επιλογή του Αλέξανδρου Μπάρη, με τον καθένα που συνήθως γνωρίζει καλά, ίσως και από κοντά, είναι άψογος.  

-Απ’ αυτό το παράθυρο επικοινωνίας, γιατί να λείπω, -λέει από μέσα του ο καθένας. -Θα το ανοίξω κι εγώ. Αποφασίζει, καλεί κι αυτός τον Αλέξανδρο στο messenger, για να ανακοινώσει το ποσό, που θα καταθέσει σε τραπεζικό λογαριασμό για την αποπεράτωση του έργου.

Η λίστα των δωρητών ανανεώνεται και ανακοινώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Τα άτομα που προσφέρουν πληθαίνουν, το χρηματικό ποσό αυξάνεται, το παράθυρο επικοινωνίας του συλλόγου μένει διάπλατα ανοιχτό. Ο δρόμος θα ολοκληρωθεί.

Αν απευθύνεις στον Αλκιβιάδη Νταλέ, πρόεδρος της Αδελφότητας Σχωριαδιτών, με πλούσια πείρα σε αυτή την κατεύθυνση – με πρωτοβουλίες που διαμόρφωσαν κυριολεκτικά το χωριό του – πώς βλέπεις αυτή την κίνηση; – θα εκφραστεί:

«Τέτοιες πρωτοβουλίες, σαν αυτή των Βαγκαλιωτών, αποτελούν αναβίωση της διαχρονικής παράδοσης της ευεργεσίας και ιδιωτικής προσφοράς προς την ιδιαίτερη πατρίδα, που διέπεται στα χωριά μας ανά των αιώνων. Η συνταγή είναι πετυχημένη και την εφαρμόζουμε στο χωριό μας εδώ και πολλά χρόνια με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα. Χρειάζεται απλά προσοχή στη διαφάνεια, στην καλή συνεργασία όλων των φορέων και στη δυναμική ανάμιξη της νέας γενιάς, σεβόμενοι τις ιδέες τους, τα θέλω τους και τις προσδοκίες τους».

Καταλήγοντας, υπογραμμίζουμε στο χαιρετιστήριο μήνυμα ενθάρρυνσης του κ. Νικόλαου Κανέλλου, ως διατελέσας Γενικός Πρόξενος Αργυροκάστρου, γνώστης της ταλαιπωρίας μας:

«Το Πεπρωμένο της Ευρώπης, κάθε χωριού και κάθε πρωτεύουσας, είναι η δυναμική που θα οδηγεί μπροστά και θα εμπνεύσει τις νέες γενιές».

Σχετικά άρθρα: