ΑΓΝΟΙΑ Ή ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ
ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΟ ΣτΕ ΘΙΓΟΜΕΝΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4387/2016
Με μεγάλο ενδιαφέρον ενημερωνόμαστε πως στην τηλεδιάσκεψη που είχε ο υπουργός εργασίας κ. Κ. Χατζηδάκης με το Εμπορικό Επιμελητήριο Αθηνών, του τέθηκε ερώτηση, σχετικά με το Νόμο 4387/16 και τις αρνητικές επιπτώσεις του στους συνταξιούχους της κοινότητάς μας.
Όλοι θα περιμέναμε να ακούσουμε πώς σκέφτεται να υλοποιήσει την προεκλογική δέσμευση του κόμματός του, αλλά και την περσινή υπόσχεση της κυβέρνησής του, πώς θα μας απαλλάξει άμεσα από την αδικία του νόμου αυτού. Προς έκπληξη όλων και ειδικά αυτών που μέχρι πριν λίγο καιρό μας τον παρουσίαζαν σαν σωτήρα και συνεχίζουν να τυμπανίζουν την πολιτική λύση ως μονόδρομο, ο υπουργός δηλώνει ότι δεν γνωρίζει το θέμα.
Η υποτιθέμενη άγνοια του υπουργού, σημαίνει απροθυμία για εύρεση λύσης και εμπαιγμό στην έλλειψη πολιτικής βούλησης ή αλλιώς, τοίχος που συνεχίζουμε να σπάμε πάνω του το κεφάλι μας.
Αλήθεια, αναρωτιόμαστε, όταν ο πρωθυπουργός της χώρας στην Ελληνική Βουλή πέρυσι το μήνα Φλεβάρη δήλωνε πως τέλη Μαρτίου θα έφερνε ρύθμιση για την τακτοποίηση του θέματος , ο κ. Χατζηδάκης που ήτανε;;
Όταν ο βουλευτής του ίδιου κόμματος, κ. Γ. Λοβέρδος έκανε επερώτηση στη Βουλή για το ίδιο θέμα, δεν έπεσε στην αντίληψή του;
Όταν την ίδια επερώτηση κάνανε οι βουλευτές του ΚΙΝΑΛ και της Ελληνικής Λύσης ή όταν ο γραμματέας του ΚΚΕ ο κ.Κουτσούμπας, έθετε το θέμα στον Πρωθυπουργό, δεν τα πήρε χαμπάρι;
Πως γίνεται ένας Υπουργός Εργασίας να μην γνωρίζει λεπτομέρειες του Συνταξιοδοτικού Νόμου και της τροπολογίας που έφερε ο προκάτοχός του και ο ίδιος ψήφισε;
Πόσο οξύμωρο φαίνεται, όχι μόνο στα μάτια μας, αλλά και στα μάτια των πολιτικών και των κομμάτων, η απόφαση της κυβέρνησης να εφαρμόζει πιστά ένα νόμο που κατέκρινε δριμύτητα και τον έκανε προεκλογική σημαία και να μην εφαρμόζει το νόμο για το επίδομα υπερηλίκων της προηγούμενης κυβέρνησης που τον χειροκρότησε;
Ως τι, όλη αυτή η αντίφαση με τον ίδιο τον εαυτό της. Γιατί όλο αυτό, μας θυμίζει κάτι, σαν το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ.
Τέτοιου είδους μη πειστικές δικαιολογίες, απ’ όπου και αν προέρχονται, μόνον διαιωνίζουν το θέμα και λιβανίζουν ψεύτικες υποσχέσεις και ελπίδες, για το ευρύ κοινό.
Τα αυξανόμενα οικονομικά μας βάρη, οι ατέρμονες διαμαρτυρίες, οι συγκινητικές επιστολές, η βουβή αγανάκτηση, η πενταετή γαϊδουρινή υπομονή, οι ψεύτικες υποσχέσεις, διατρανώσανε την πεποίθησή μας και την πίστη στη δημοκρατία, για την απόθεση της λύσης του γόρδιου δεσμού του προβλήματός μας, μόνο στην Ελληνική Δικαιοσύνη.
Ευελπιστούμε, μετά από όλα αυτά, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι να αλλάξουν γνώμη και να συμπορευτούν μαζί μας, στον καθαρό και έντιμο δρόμο της Δικαιοσύνης.
Ας μην χρονοτριβούμε άλλο. Ο χρόνος είναι χρήμα.
