«Αν είχα το ’να πόδι, θα χόρευα ξανά»

ΠΟΡΤΡΕΤΑ

(Νέα στοιχεία για τον Πρωτοχορευτή – αετό)

Τις προάλλες γράψαμε για τον χορευτή, Νίκο Παπά, από την Γράψη.

Δύο καλοί μας φίλοι: ο συγγραφέας του βιβλίου: «Ο χορός που μέριασε τη λύπη», Χρήστος Γιάννης και ο πρώην υπεύθυνος στον Τομέα Πολιτισμού της Επαρχίας Κάτω Δρόπολης, Λευτέρης Κοντός, μας έδωσαν νέα στοιχεία για τον Πρωτοχορευτή.

Ο Χρήστος, βάσει ομολογιών, διατυπώνει: «Ο Νίκος Παπάς, προτού να έβαζε μπρος το αυτοκίνητο, ανέβαινε πάνω στο καπό κι έκανε δύο – τρία χορευτικά τεχνάσματα, για να του πήγαινε η μέρα καλά.

Και κάτι άλλο, πιο ισχυρό στοιχείο: Αποκάλεσε αετό, το Νίκο Παππά ο Γιάννης Κάτσης. Λέει ο Κάτω Επισκοπιανός πρωτοχορευτής: Εμείς χορεύαμε το χορό, ο Νίκος άνοιγε τα φτερά, σαν αετός, και φτερούγιζε… πετούσε ψηλά…!».

Ο Λευτέρης πρόσθεσε: «Το Αυτοκινητιστικό Πάρκο των Αγίων Σαράντα όταν διοργάνωνε το πρωτοχρονιάτικο γλέντι, οι οδηγοί κάτοικοι της πόλης, αυτοί από το Βούρκο και από τα χωρία της Παραλίας, αφού έριχναν το χορό κι είχαν απολαύσει και το Νίκο Παπά, το έσκαγαν. Άδειαζε έτσι πρόωρα η αίθουσα. Μία – δύο – τρεις χρονιές αυτή η δουλειά. Την τέταρτη βρέθηκε η λύση. Έδιναν κατά το τέλος στο Νίκο το χορό και κρατούσαν, έτσι ως τα ξημερώματα, τον κόσμο στο γλέντι».

Ο Λάμπης Οικονόμου, ο διακεκριμένος γιατρός από τη Δούβιανη, πάνω στον καφέ που πίναμε στα Hondos Center στην Ομόνοια, μαζί με τον αξιόλογο συνάδελφό του και κοινό φίλο μας, Παύλο Καλόγερο, διατύπωσε μια ωραία έκφραση για το Νίκο. Την καταγράφουμε πιστά: «Ανταμώναμε και τα λέγαμε συχνά με τον αλησμόνητο πρωτοχορευτή. Μου είπε, ανάμεσα στα άλλα, κάποτε: -Λάμπη, μην λες ποτέ στον κόσμο το χάλι σου, γιατί κανείς δεν σου το κλαίει. Περνάω καλά πες στον καθένα -. Λαοσοφία όχι ψέματα…!».  

Κάπου το 2001 επισκεφτήκαμε το Νίκο στο σπίτι του. Να του πάρομε συνέντευξη. Του έλειπαν τότε τα δύο πόδια. Τον είχαν ποτίσει οι γιατροί ζαχαρονέρι, όταν υπέφερε από ζάχαρο κι έφτασε η μοιραία στιγμή να του κόψουν σύρριζα και τα δύο πόδια του χορού.

Είχε εξοικειωθεί πια με το τραύμα της ζωής του, όταν κατασυγκινημένος στο ερώτημά μας να μιλήσει για το χορό, εκφράστηκε: «Αν είχα το ‘να πόδι, θα χόρευα ξανά». Φράση που μπήκε τίτλος στο τότε κείμενο.