Απαιτείται ενότητα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας

ΑΠΟΨΕΙΣ

Του Θεοφάνη ΜΠΟΥΖΗ

(Απόψεις και προτάσεις για την οργάνωση της Βορειοηπειρωτικής Κοινότη­τας στον Ελλαδικό χώρο).

Η διαμόρφωση της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας στον Ελλαδικό χώρο, είναι πλέον γνωστό και αναμφισβήτητο γεγονός. Γνωστά είναι και τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει, στην προσπάθεια της για πλήρη ένταξη στην ελλη­νική κοινωνία. Η λύση των προβλημάτων, σχετίζεται με πολλαπλούς παράγοντες. Θέλω να πιστεύω, πως στο ευρύ φάσμα των παραγόντων, σημαντικός και ουσιώδης παράγοντας, είναι ο τρόπος με τον οποίο προβάλλονται τα προβλήματα, σε ποιους προβάλλονται (ποιοι φορείς γίνονται αποδέκτες) και το κυριότερο ποιους εκπροσωπούν αυτοί που τα προβάλλουν.

Με άλλα λόγια, η λύση των προβλημάτων μας, εξαρτάται σ’ έναν μεγάλο βαθμό από το πώς έχουμε οργανωθεί, τι στρατηγική έχουμε επιλέξει να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και τι τακτική ακολουθούμε για να πετύχουμε τους στόχους μας. Κατά την δική μου άποψη (που εύχομαι να είναι λανθα­σμένη) η οργάνωση της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας, πάσχει από σημαντι­κές αδυναμίες. Θα μπορούσα να πω, πως η Βορειοηπειρωτική Κοινότητα στην Ελλάδα, είναι πιο κοντά σε μια οργανωμένη ανοργάνωτη μορφή, παρά σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο οργάνωσης.

Δεκάδες οργανωτικοί φορείς

Δεκάδες είναι οι οργανωτικοί φορείς (σύλλογοι, σωματεία, συντονιστικές επιτροπές, αδελφότητες, ομοσπονδίες, κ.λ.π.) που έχουν «φυτρώσει» ο ένας μετά τον άλλον σ’ όλη την Ελλάδα. Ο κάθε οργανωτικός φορέας «βαπτισμένος» με συγκεκριμένο όνομα, που κατά κάποιον τρόπο εκφράζει την ταυ­τότητά του, «κτυπάει» τον δικό του σκοπό και «χορεύει» τον δικό του χορό, ανεξαρτήτως εάν όλοι τους φωνάζουν (μάλλον μερικοί βροντοφωνάζουν) πως εκπροσωπούν τους Βορειοηπειρώτες, την μαρτυρική Βόρειο Ήπειρο, τα’ Άγια Χώματα και ούτω καθ’ εξής. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που απαιτούν να μας εκπροσωπήσουν, που εμείς οι απλοί Βορειοηπειρώτες το έχουμε δύσκολο ν’ αποφασίσουμε κατά ποιόν να βαδίσουμε (οι περισσότεροι, αν και κακώς επιλέγουν αδιαφορία). Φανταστείτε σε τι θέση βρίσκεται η ελληνική πολιτεία για να επιλέξει ανάμεσα στους δεκάδες συλλόγους μας τον αξιόπιστο συνομι­λητή. Μάλλον, της είναι αδύνατον. Η εικόνα, που παρουσιάζουν προς τα έξω οι σύλλογοί μας, κυρίως με την φαγωμάρα που επικρατεί στους κόλπους τους, δίνουν την εντύπωση σε τρίτους, πως σε μας τρεις λαλούν και δύο χορεύουν. Οι τρίτοι συμπεραίνουν: Αστούς να χορεύουν.

Οι δεκάδες οργανωτικοί φορείς διατυπώνουν εκατοντάδες χιλιάδες ιδέες ακροδιαφορετικές, με τελικό αποτέλεσμα να μην ξέρουν τι ζητούν, πού το ζητούν και πώς το ζητούν. Η ουσία: Κάνουν πολύ θόρυβο, λίγοι τους ακούν και ακόμα πιο λίγα είναι τα προβλήματα που λύνουν. Ακόμα και όταν πετυχαίνεται κάτι θετικό από κάποιον σύλλογο, έρχεται ο άλλος πισώπλατα να το καταστρέφει. Είναι γεγονός πως αυτοκαταστρεφόμαστε (βγάζουμε τα μάτια μας με τα χέρια μας) την στιγμή που περισσότερο από κάθε τι άλλο μας χρει­άζεται ενότητα.

Οι αδελφότητες

Υπογραμμίζω, για του λόγου το αληθές, πως το έργο μερικών οργανωτι­κών φορέων, κυρίως των αδελφοτήτων, ήταν, είναι και εύχομαι να παραμείνει σημαντικό και αποτελεσματικό. Η δεκάχρονη πείρα βεβαιώνει, πως οι αδελφότητες (ενώσεις βάσει κοινοτήτων) είναι επιτυχημένος τρόπος οργά­νωσης. Οι αδελφότητες κρατούν ζωντανή την επαφή των κατοίκων με τα χω­ριά τους, κρατούν ζωντανή την επαφή ανάμεσα στους ίδιους τους «ξενιτε­μένους» Βορειοηπειρώτες. Θα μπορούσα να αναφερθώ σε δεκάδες παρα­δείγματα, που αποδεικνύουν τα προαναφερόμενα. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Άλλωστε, ο κάθε αναγνώστης έχει τα δικά του παραδείγματα επάνω στο θέμα. Αυτό που θέλω να τονίσω, είναι, πως οι αδελφότητες παρ’ όλο τις φυ­σιολογικές ιδιαιτερότητες, έχουν έναν κοινό παρονομαστή (έναν κοινό γενι­κό σκοπό – κάτι που και το έχουν αποδείξει). Ακριβώς, αυτός ο κοινός πα­ρονομαστής, τις κάνει να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Να γιατί πι­στεύω, πως οι αδελφότητες θα πρέπει να αποτελέσουν το «κύτταρο», επάνω στο οποίο θα κτιστεί ολόκληρο το οργανωτικό οικοδόμημα της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας.

Προτείνω

Η πιο σωστή οργανωτική λύση, είναι η ίδρυση ενός Κεντρικού Ενωτικού Φορέα (σύλλογος, ομοσπονδία, λίγη σημασία έχει το όνομα) με έδρα στην Α­θήνα και παραρτήματα στην επαρχία. Στόχος του να είναι η απόδειξη με στοι­χεία (γι’ αυτούς που το αμφιβάλλουν ή το ξεχνούν) πως οι Βορειοηπειρώτες είναι γνήσιοι Έλληνες εδώ και χιλιάδες χρόνια, να υπερασπιστεί με θάρρος την ελληνική γνησιότητα και να απαιτήσει τα πλήρη δικαιώματα σαν Έλληνες για όλους τους ανθρώπους που εκπροσωπεί (κακώς επιχειρείται η διάσπαση των Βορειοηπειρωτών σε ομάδες λιγότερο ή περισσότερο προτιμητέες).

Το ζητούμενο είναι, πώς θα φτάσουμε στον Κεντρικό Ενωτικό Φορέα. Εάν έχουμε υπ’ όψιν μας το σύνδρομο του «αιωνίου μεγαλείου», του «ανα­ντικατάστατου αρχηγού», που χαρακτηρίζει πολλούς από τους προέδρους και τα προεδρεία των συλλόγων, δεν αποκλείεται από την ενωτική προσπάθεια, που προτείνω να γίνει, να μας προκόψουν περισσότεροι οργανωτικοί φορείς από τους ήδη υπάρχοντες (ίσως συμβεί κάτι ανάλογο με τα δύο Κ. Ε. Α. Δ.). Υπό αυτές τις συνθήκες, η πρότασή μου είναι ουτοπική. Παρ’ όλα αυτά, επι­μένω, γιατί πιστεύω πως μόνο ενωμένοι θα μπορέσουμε να πετύχουμε.

Για να ιδρυθεί ο κεντρικός φορέας, θα μπορούσε μια ομάδα πρωτοβου­λίας, αποτελούμενη από σημερινούς προέδρους αδελφοτήτων, να οργανώσει γενική συνέλευση. Η εκπροσώπηση κάθε αδελφότητας να γίνει βάσει των με­λών της, αφού θα έχει προκαθοριστεί ο αριθμός των μελών της συνέλευσης. Στην συνέχεια, να εκλεχθεί το Προεδρείο και τα υπόλοιπα όργανα. Επειδή ό­μως, μια τέτοια προσπάθεια, πιθανόν να αποτύχει, προτείνω (σαν απλός Βορειοηπειρώτης, χωρίς κανένα ειδικό αξίωμα) σε όλους τους σημερινούς ηγέτες των υπαρχόντων συλλόγων, να καθίσουν σ’ ένα τραπέζι. Να τα βρουν για το καλό των πολλών, ίσιος και να χρειαστεί να θυσιάσουν από τα δικά τους «καλά». Ελπίζω να καταλάβουν πως αυτά που τους ενώνουν, είναι πιο πολλά από αυτά που τους χωρίζουν.

Σε πρώτη φάση να ενωθούν οι σημερινοί σύλλογοι και ομοσπονδίες για να ιδρύσουν τον Κεντρικό Φορέα το Προεδρείο, το οποίο ίσως προκύψει από το τραπέζι των σημερινών ηγετών. Σε δεύτερη φάση, οι αδελφότητες να οργανώσουν την γενική συνέλευση, όπου θα βγει το νέο προεδρείο, το οποίο ασφαλώς δεν πρέπει να θεωρηθεί αιώνιο.

Στο εξώφυλλο: Πολυφωνικός όμιλος Κοσσιοβίτσας Πάνω Δρόπολης.

«Λαϊκό Βήμα», Μάιος 2002