Το συμφέρον

Ελεύθερη σκέψη

Σωκράτης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Εδώ και «αναρίθμητο» χρονικό διάστημα η μάζα γης ήταν συγκεντρωμένη. Συνέβη η «μεγάλη έκρηξη» … σχηματίστηκαν οι γαλαξίες, τα ηλιακά συστήματα  σε ένα από τα οποία είναι ο πλανήτης μας, η Γης , που «κομματιάστηκε» σε ηπείρους και νησιά… Και γεννήθηκε κι ο άνθρωπος ή όλα αυτά τα έκανε ο Παντοδύναμος.

Κάποτε ένας από τους πρώτους ανθρώπους φώναζε: «Αυτό είναι… δικό μου». Και συνάμα το άρπαζε. Έτσι, σιγά-σιγά με τα τόξα ή τα άλλα θανατηφόρα μέσα που χρησιμοποιούσαν για να σκοτώσουν τα άγρια ζώα, οι άνθρωποι άρχισαν με αυτά να σκοτώνουν κι ο ένας τον άλλο.

Ξεκίνησαν να κομματιάζουν τα χωράφια με φράχτες, άρχισαν οι πόλεμοι, όχι για τα μαύρα μάτια της Ελένης (έστω και της Τροίας), αλλά για τα οικονομικά συμφέροντα.

Για τα συμφέροντα δημιουργήθηκαν αυτοκρατορίες και από τα συμφέροντα καταστραφήκαν.

Τα συμφέροντα των διαφόρων κρατών και κυρίως των υπερδυνάμεων, έφεραν τις μεγάλες συγκρούσεις, τους παγκοσμίους πολέμους, τις συμμαχίες αλλά και τις εχθρότητες, τους τοίχους και τα συρματοπλέγματα, τα σοφιστικά άρματα γενικής εξόντωσης.

Ο κόσμος χωρίστηκε σε δύο μεγάλα στρατόπεδα, λειτούργησε για ένα μακρύ χρονικό διάστημα ο ψυχρός πόλεμος. Τα συμφέροντα γκρέμισαν και το τοίχος του Βερολίνου και προχωρήσαμε προς την Ενωμένη Ευρώπη.

Για να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους ορισμένοι χρησιμοποιούν τη δημοκρατία, άλλοι την «δημοκρατία» κι άλλοι απειλούν με την τρομοκρατία.

Κάποιος γνωμικός έχει πει ότι, εάν τώρα πολεμούν για τα πετρέλαια, θα ‘ρθει η ώρα να πολεμήσουν για το νερό. Και δεν ξέρουμε, μπορεί κάποια στιγμή και για τον αέρα (θα προσθέταμε).

Με δύο λόγια είπαμε κάτι για τα συμφέροντα σε παγκόσμια κλίμακα, αλλά είναι και τα κρατικά, τα κομματικά, τα οικογενειακά συμφέροντα, κλπ. Χρειαζόμαστε ολόκληρους τόμους, για να περιγράφουμε τα συμφέροντα. Για παράδειγμα αυτά των καριεριστών, των ατόμων που θέλουν εξουσία με κάθε τρόπο και πολλών άλλων της ίδιας πάστας, θέλοντας και μη αυτά τα συμφέροντα, σε οδηγούν σε σεξπηρικές τραγωδίες κι αν όχι μέχρι εκεί, ολοένα σε πυγμαχίες και λασπολογίες.

Στέκει ή δε στέκει αυτό που λέμε: «Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος». Κι εδώ η απάντηση μπορεί να δοθεί σύμφωνα με το προσωπικό συμφέρον. Για τα συμφέροντα σκοτώνονται μεταξύ τους ακόμα και τα αδέρφια. Μάλιστα με τους πιο απάνθρωπους τρόπους. Ακόμα και για ένα τετραγωνικό μέτρο γης.

Στην περίοδο της κόκκινης δικτατορίας, οι αρμόδιοι του περίφημου μαρξισμού-λενινισμού προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν το κοινό για να κάνει κάθε θυσία για το κόμμα, για το σ. Ενβέρ, για τον σοσιαλισμό, για την Πατρίδα. Τα σλόγκαν: «Να θέσουμε το κοινό συμφέρον πάνω του ατομικού», «Να πάμε να εργαστούμε όπου είναι το συμφέρον της Πατρίδας» και πολλά άλλα παρόμοια, για περίπου μισό αιώνα, άλλαξαν τον αδόξαστο του κόσμου, που έπραττε όχι από τη συνείδηση, αλλά μόνο από το φόβο.

Να, που τελικά όλα δείχνουν ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος, πρώτα απ’ όλα να θέλει και να υπερασπίζεται τα συμφέροντά του, τις περιουσίες του.

Δημοσίευση στο “ΔΙΚΑΙΩΜΑ“, Μάιος 2003