Προικισμένος ελληνοδιδάσκαλος στην μαύρη λίστα των αντιφρονούντων

ΠΟΡΤΡΕΤΑ

Ο  Γιάννης Ζώης γεννήθηκε στο χωριό Τεριαχάτες της Δερόπολης Αργυροκάστρου στις 02/12/1914. Το Δημοτικό σχολείο το τελείωσε στο χωριό του.

Το όνειρό του ήταν η συνέχιση των σπουδών του. Βλέποντας την επιμέλεια και την πρόοδό του, οι γονείς του προσπάθησαν και τον έστειλαν για δάσκαλο στο Ιεροδιδασκαλείο της Βελλάς στην Ελλάδα, όπου και αποπεράτωσε με καλές αποδόσεις το 6τάξιο ιεροδιδασκαλείο το έτος 1935, σε ηλικία είκοσι ενός ετών.

Τώρα ο Γιάννης ήταν στην ευχάριστη θέση να γίνει δάσκαλος, να γίνει Παιδαγωγός των νέων παιδιών του χωριού του, της Δερόπολης, της Βορείου Ηπείρου.

Ο νεοελληνοδιδάσκαλος Γιάννης, δέχεται με μεγάλη χαρά και ευχαρίστηση την απόφαση του πρώτου διορισμού του, στην Δερβιτσάνη, τα έτη 1935-1937. Ακολουθεί η υπηρεσία του στο χωριό του, τους Τεριαχάτες, τα έτη 1938-1940, ενώ το έτος 1945 υπηρετεί στην Γράψη.

Σαν μορφωμένος με την ελληνοχριστιανική κουλτούρα της μαθητικής του ζωής, ο Γιάννης δεν μπορεί να αποδεχτεί τις αυθαίρετες και παραπλανητικές κομμουνιστικές ιδέες της τυφλής υπακοής και δεν μπορούσε ο αγέρωχος λαός της Ε.Ε. Μειονότητας να αποδειχτεί με σταυρωμένα χέρια αυτές τις απροκάλυπτες ψευδολογίες. Αυτό, φυσικά, ενοχλούσε τις αρχές του κατεστημένου, γι’ αυτό τον Γιάννη, όπως και πλείστους προικισμένους με την ελληνοχριστιανική κουλτούρα, τους σημείωναν στην μαύρη λίστα των αντιφρονούντων. Έτσι η αιμοσταγής «σιγκουρίμι» στις 25/05/1946 συλλαμβάνει τον ελληνοδιδάσκαλο Γιάννη Ζώη και μετά από παράφορες «ιεροεξετάσεις» στα μαύρα κελιά, οδηγείται στο στρατιωτικό δικαστήριο του Αργυροκάστρου με πλαστές κατηγορίες, όπου μαζί με άλλους συμπατριώτες του «αντιφρονούντες» δικάζεται σε είκοσι χρόνια φυλάκιση, κατάσχεση περιουσίας και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων σαν εχθρός του λαού και σαν «πράκτορας του ελληνικού μοναρχοφασισμού».

Μετά από αυτήν την στυγνή απόφαση, οδηγείται στις σκληρές φυλακές και στα επώδυνα στρατόπεδα, υποφέροντας τα πάνδεινα.

Στις 27/04-1949 ελευθερώνεται σακατεμένος και αδικημένος.

Βλέποντας, όμως, τον μεγάλο πόθο του ελληνοδιδάσκαλου Γιάννη προς την εκπαίδευση, προς την μόρφωση της νέας γενιάς, ως και την μεγάλη προσωπικότητά του, τον ξαναδιορίζουν ελληνοδιδάσκαλο στα Σωφράτικα, τα έτη 1950-1956 και τέλος στο χωριό του, Τεριαχάτες, τα έτη 1957-1967.

Εκεί μένει ως το τέλος της επιτυχής του σταδιοδρομίας, όπου το σακατεμένο του σώμα και η ψυχή του, από τις άπειρες κακουχίες της φυλακής, λυγίζει στο μοιραίο στις 29/11/1967, παράκαιρα, στα πενήντα δύο του έτη.

(Από το ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ, έκδοση του Συνδέσμου Συνταξιούχων Ελληνοδιδασκάλων του Νομού Αργυροκάστρου, ΙΟΥΝΙΟΣ 2003)