Γιώργος ΚΑΤΣΗΣ: Προσέφερε στον ασθενή ως την τελευταία του πνοή

(Με όλη τη σημασία της λέξης ΚΥΡΙΟΣ)

Είχε προτερήματα, που δεν τα βρίσκεις στον καθένα μας.

«Ήταν επιλεκτικός – λέει ο Χρηστάκης Τζούμπης, δύσκολα να σ’ έκανε φίλο.

Αλλά…, από τη στιγμή που σε δεχόταν, σε αισθανόταν αδελφό».

Πάλεψε κι έφτιαξε πρώτα μέσα του τον καλό άνθρωπο κι έπειτα τον πετυχημένο χειρουργό.

Χιλιάδες χειρουργικές επεμβάσεις αντιμετώπισε στα 35 του χρόνια εργασίας.

Στον ίδιο θάλαμο μερικές δεν γίνονται ακόμα και σήμερα.

Σε άνθρωπο που δεν κολλάει τρίχα πάνω του, συναντάς πολλές αρετές. Κι επιθυμείς να τον μιμηθείς!

Θέλεις να είσαι κι εσύ σεμνός, υπεύθυνος, επικοινωνιακός, ήρεμος, σοβαρός, σίγουρος… Μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, όπως εκείνος. Την οποία το πρώην άσπλαχνο σύστημα δεν την υπολόγιζε.

Τον πίεσαν κάποια στιγμή: « Ή φέρνεις τα λεφτά του πατέρα σου από το εξωτερικό ή πηγαίνεις και δουλεύεις στο χωριό!»

Ο Γιώργος ΚΑΤΣΗΣ ήταν με όλη τη σημασία της λέξης, ΚΥΡΙΟΣ.

Σε καταβρόχθιζε με το γλυκύτατο βλέμμα του. Με την ελκυστική του εμφάνιση. Σε γιάτρευε – λένε πολλοί – με το λόγο του και το χαμόγελό του…

Με τη συμπεριφορά του, την ομορφιά της ψυχής, την καλοσύνη του… άπλωνε ίσκιο παντού.

Όταν εγκαταστάθηκε στ’ Αργυρόκαστρο, πήρε για «μυρωδιά» από το πατρικό του σπίτι μόνο τη φωτογραφία των γονέων του, φτιαγμένη στην Αμερική.

Όσο ψηλότερα ανέβαινε στο επάγγελμά του, αποκτούσε κύρος, έφτιαχνε τη ζωή του καλύτερη, τόσο περισσότερο θυμούνταν τον μικρό Γιώργο με το κοντοπαντέλονο ραμμένο από κομμάτι ιταλικής κουβέρτας.

Έδινε απλόχερα στον άλλο, χωρίς να περιμένει τίποτε απ’ αυτόν.

Στο νοσοκομείο της πόλης μας ήταν η συνέχεια του οράματος του Βασίλη του Μεγάλου και του Βασίλη του Μικρού…

– Θέλω τη μάνα σου, είπε του Γιώργου ένας χειρουργημένος ασθενής, την ώρα που τον εξέταζε, τον πρόσεχε αργά τη νύχτα.

– Γιατί;

– Για να της φιλήσω τα χέρια και να τη συγχαρώ, που έκανε εσένα, το σωτήρα της ζωής μου…

Είκοσι ολόκληρα χρόνια τώρα μακριά μας, μας λείπει, έφυγε στα 62 του από ανακοπή καρδίας, με το νυστέρι στο χέρι. Προσέφερε στον συνάνθρωπό του μέχρι την τελευταία του πνοή.

Έτσι ήταν γραμμένο…