ΔΙΨΑΕΙ Η ΓΛΥΝΑ ΤΩΝ ΦΗΜΙΣΜΕΝΩΝ ΙΑΜΑΤΙΚΩΝ ΝΕΡΩΝ

Παρακολουθώντας την ελληνική εκπομπή “Περπατώντας στον τόπο μας” στον Κρατικό Τηλεοπτικό Σταθμό του Αργυροκάστρου, μπροστά στην κάμερα, κοντά στο μικρόφωνο βλέπουμε τις λίγες γυναίκες της Γλύνας που κρατούν ζωντανό το χωριό.

Αγανακτισμένες ομολογούν το παράπονό τους, την πίκρα τους, για τους πολιτικούς όλων των κομμάτων και των κυβερνήσεων, που δεν ενδιαφέρθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και σήμερα, για το μεγάλο θέμα της δίψας τους.

 – Θέλουμε – λένε – ένα ράμμα νερό. – Πότε θα μας το φέρουν;! Πιάνει ο φόβος και ο τρόμος τα ξενιτεμένα μας παιδιά, από τα χάλια, που έχουμε εδώ, για να έρθουν να επισκεφτούν το χωριό.

Διψάει σήμερα το χωριό, που από το 1948 και μέχρι το 1989 με την άψογη λειτουργία του ειδικού νοσοκομείου, γιάτρευε, με τα περίφημα ιαματικά νερά του, νεφροπαθείς απ’ όλη τη χώρα.

Βάση των επίσημων κρατικών στατιστικών, από τα ιαματικά νερά της Γλύνας, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, νοσηλεύτηκαν περίπου 10 χιλιάδες νεφροπαθείς, από τους οποίους το 80 τοις έπασχε από πέτρες στα νεφρά… και δεν έχει σήμερα η Γλύνα κόμπο νερό.

Έλεος πια!

Γεγονός που σημαίνει ότι χάθηκε, εξατμίστηκε πλέον και η τελευταία σταγόνα ανθρωπιάς.

Κρίμα!

Χρήστος ΓΙΑΝΝΗΣ