Δύο περιστατικά από την Αθήνα

Δύο περιστατικά από την Αθήνα

Του Βαγγέλη ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

Ο απέναντι στο λεωφορείο της γραμμής

Ήταν απέναντι οι θέσεις μας στο λεωφορείο της γραμμής. Ο νεαρός, από εξωτερική εμφάνιση, έδειχνε καλοσυνάτος. Κοντά μου κάθισε ένας άλλος νεαρός.

Ξαφνικά ο απέναντι αγρίεψε. Μισοσηκώθηκε και απευθύνεται στον νεαρό που καθόταν δίπλα μου:

-Γιατί με κοιτάς; Τράβα τα μάτια σου, από πάνω μου, τώρα!

Ανασηκώθηκε και λίγο.

Ο νεαρός δεν αντέδρασε. Σίγουρα δεν ήθελε καυγάδες και έστρεψε την κεφαλή.

Επέμβηκα: – Να διαβάσεις το βιβλίο («Ο μεγάλος ανήφορος» – σιγά μη το διαβάσει – εκεί θα βρεις τη φράση Κυρία (ε) μου, ολούθε υπάρχουν όρια, στα μάτια όχι.

Με κοίταξε άγρια, έβγαλε από την τσέπη του το τηλέφωνο και μιλούσε με κάποιον. Στην αλβανική. Ανά δύο – τρεις λέξεις, επαναλάμβανε: «μη σκίζεις τον…».

Αηδίασα, τόσο από το βρώμικο λεξιλόγιο όσο και από την αυθάδεια να επιδεικνύεται μέσα στην Αθήνα σε ένα ελληνόπουλο. Θυμήθηκα το ίδιο περιστατικό το 1997 στους Αγίους Σαράντα. «Γιατί με κοιτάς;», του είπε κι εκείνο και τον σκότωσε… Ακούτε, τον σκότωσε.

Το πιστοποιητικό εμβολιασμού και η ρετσινιά

Την κάρτα τηλεφώνου ήθελα να ανανεώσω στο κατάστημα «Γερμανός». Στην πόρτα ένας κύριος με μηχάνημα στο χέρι.

-Το πιστοποιητικό εμβολιασμού – μου λέει.

Του δείχνω αυτό της Αλβανίας.

-Δεν μπορείτε να περάσετε, το μηχάνημα δεν το αναγνωρίζει.

-Μα, εδώ γράφει και στην αγγλική, για δύο δόσεις…

-Όχι, κύριε, εδώ είναι Ευρώπη.

-Μα…

Τίποτα, μου έκλεισε την πόρτα. Ε, είπα, κάποιος κακόβουλος θα είναι, θα πάω για έναν καφέ για να συνέλθω.

Τέσσερα καφενεία πλησίασα. Ο ανιχνευτής χοντροκέφαλος. Αρνούνταν να απολαύσω έναν καφέ. Γυρόφερνα αμήχανα, σαν χαζός. Παντού αρνούνταν να με υποδεχτούν. Επέστρεψα στο σπίτι. Πίσω με ακολουθούσε… η ρετσινιά.

Σχετικά άρθρα: