«Εμείς πού ήμαστε;»

Του Λεωνίδα ΠΑΠΠΑ

-Είδες τι γένεται στο χωριό σου;- με ρώτησε χτες ένας συνταξιούχος δάσκαλος στο πανηγύρι του Θεολόγου.

– Κάτι είδα, εσύ που τα έμαθες;

– Εγώ δεν έχω τέτοιο διά… (Διέκοψε απότομα και κοίταξε από τον Αη Γιάννη, σα να του ζητούσε συγγνώμη για τη λέξη που παρά λίγο να ξεστομίσει), αλλά μου έδειξε φωτογραφίες ο Μήτσος.

Μετά από μια μικρή παύση συνέχισε:

– Στήσανε ουρά οι «δωσίλογοι» για να ευχηθούν για τα τριάντα χρόνια του Σοσιαλιστικού.

– Μην απελπίζεσαι, έρχεται η εξόριστη «κυβέρνηση του Καΐρου», ξεκινάει με κλαρίνα από την Αθήνα…

Γέλασε με την ψυχή του και χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει την ορμή του γέλιου – «εμείς που είμαστε;» – με ρώτησε.

-Στο σωστό μέρος, αφού είμαστε για τα μοναστήρια … – του είπα με αυτοσαρκασμό και για να γλυκάνω την πίκρα του, αλλά αναρωτήθηκα ταυτοχρόνως:

– Τι απέμεινε στον τόπο μας;

Ως απάντηση μου ήρθαν κάποιες εικόνες:

– Οι Χειμαρριώτες να γιορτάζουν στην Αθαλιώτισσα.

– Κάποιοι «τρελοί» Δερβιτσώτες να φτιάχνουν το δρόμο και το μοναστήρι των Ταξιαρχών.

– Ο Σύλλογος του Άγιο Κοσμά να φροντίζει και να γιορτάζει τον Θεολόγο.