Ενώ φεύγει από τη ζωή, ψάχνουν τις μέρες διαμονής του στην Ελλάδα

(Παλιές ιστορίες με επίκαιρο περιεχόμενο)

Μακάρι να ζει ο άνθρωπος! Το ευχόμαστε από καρδιάς! Μακάρι! 

Δεν ξεριζώνονταν με τίποτα από το χωριό του. Ποθούσε να πεθάνει στον τόπο του κι ας μην επωφελούνταν τη σύνταξη του ΟΓΑ.

Σε κόντρα, σε αντιπαράθεση με υπαλλήλους του Οργανισμού αυτού ήρθε, όταν τον είχε βάλει κάτω για καλά η ανίατη ασθένεια.

Γνώριζαν καλά την κατάστασή του οι ψυχροί Ελλαδίτες γραφειοκράτες κι όμως, δεν έκαναν βήμα πίσω. Επέμεναν ότι δεν του ανήκει η σύνταξη. Τα λεφτά που θα δημιουργούσαν κάποια άνεση στη ζωή του ασθενή. Στις μετρημένες μέρες ζωής, που του είχαν απομείνει.

Από τα 4-5 σημεία της ειδικής νομοθεσίας, μόνον στο ένα κολλούσε η υπόθεση. Στις καταραμένες σφραγίδες εισόδου – εξόδου στην Πατρίδα του, την Ελλάδα, που είχαν μπει κι απανωτές ακόμα στο διαβατήριο του. Κι έδειχναν – μετά το προσεκτικό μέτρημα – τη διαμονή του στην ιδιαίτερη Πατρίδα του, την Αλβανία.

Ενώ, του άνθρωπου του Θεού, του τελειώνουν οι μέρες της ζωής, κάποιοι ψάχνουν τις μέρες διαμονής του στην Ελλάδα. Και του εξηγούν του ζωντανού – νεκρού, ότι δυστυχώς, δεν υπάρχουν περιθώρια για να τον βοηθήσουν. Και του αποκλείουν το δικαίωμα παροχής της σύνταξης. Τι κρίμα! Σε έναν καιρό που επειγόντως, τίθεται θέμα οικονομικής στήριξης και σε νέους που επιμένουν στον τόπο τους, για να μην σβήσει η Βόρειος Ήπειρος.

Η σύνταξη του ΟΓΑ είναι καλή βοήθεια, μα προσφέρεται σε μια γενιά που χάνεται.

Περίεργο πράγμα. Για έναν αληθινό ομογενή και με μεγάλο πρόβλημα υγείας, δεν γίνεται η παραμικρή υποχώρηση. Κανένας ελιγμός. Όταν για ορισμένους Αλβανούς, που απολαμβάνουν εντελώς παράνομα την ίδια σύνταξη, κλείνει τα μάτια και τα αφτιά μαζί, προσποιείται τον κωφάλαλο όλο το υπαλληλικό προσωπικό στα γραφεία του ΟΓΑ.

Γνωστά είναι τα κυκλώματα που εμπορεύονται, έναντι παχουλής αμοιβής, την κάρτα ομογενούς σε αλβανούς πολίτες. Σε κατάλληλη στιγμή, τους οδηγούν και στα γραφεία του ΟΓΑ, για να επωφεληθούν σύνταξη γηρατειών.

Είναι μπλεγμένοι σε αυτό το βρώμικο κύκλωμα αναμφισβήτητα, αστυνομικοί, δικηγόροι, κλπ. Μα, ασφαλώς και δικά μας πουλημένα κουφάρια. Περιτυλίγουν σαν ο κισσός το σώμα του Ελληνικού Δημοσίου. Το φθείρουν. Το αποδυναμώνουν.

Κι ενώ αδυνατίζει συνέχεια το ταμείο, κάποιοι προσπαθούν να μαζέψουν τα λουριά. Πιέζοντας, ρίχνοντας τα βάρη σε ώμους Βορειοηπειρωτών. Όχι αποφεύγοντας τις παρανομίες, καθαρίζοντας τη βρωμιά.