ΛΟΡΕΤΑ ΜΠΟΤΗ: «Ξεκίνησα να δημοσιογραφώ από τότε που δεν μπόρεσα να κρατήσω μέσα μου αυτά που είχα για να πω»

ΛΟΡΕΤΑ ΜΠΟΤΗ: «Ξεκίνησα να δημοσιογραφώ από τότε που δεν μπόρεσα να κρατήσω μέσα μου αυτά που είχα για να πω»

(Συνέντευξη)

Με τη Λορέτα Μπότη γνωριστήκαμε λίγο πριν βγάλει το κεφάλι το κόμμα του Καραμέλιου. Οι ίδιες ιδέες, θέσεις και απόψεις μας έφεραν γρήγορα κοντά. Και μας κρατούν δεμένους χρόνια.

Είναι ευαίσθητη. Πάνω στην κουβέντα για τα κοινά ιδανικά, πότε τη βλέπεις να γεμίζει με ελπίδα και να χαίρεται, πότε να χάνει το κουράγιο, να τη νικά η απογοήτευση  και να δακρύζει.

Δημοσιογραφικά με εντυπωσίασε από τα πρώτα κείμενά της που έπιασα στα χέρια μου. Θαυμάζω την τόλμη της και την τεκμηριωμένη ανάλυσή της. Και πάνω απ’ όλα την επιμονή της.  

Ερ: Τι σας λένε τα ονόματα: Μπερίσια, Κασσίμης, Ντούλες, Τάβος, Μπολάνος;

Απ: Τα ονόματα αυτά φαίνεται σαν να βρίσκονται σε  μια μοιραία σχέση, όπως στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Ο Μπερίσια είναι Αλβανός και κάνει αυτά που κάνει, όμως, το καθήκον των Ελλήνων πολιτικών είναι να κάνουν άλλα πράγματα. Ο Μπερίσια θα το είχε πολύ δύσκολο να κάνει αυτά που κάνει, εάν τα ζητήματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας  δεν θα τα διαχειριζόταν πρόσωπα, όπως ο Ντούλες, ο Τάβος και ο Μπολάνος. Προσέξτε, όταν ο Μπερίσια έγινε για πρώτη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας, άσκησε τεράστια πίεση προς τους ηγέτες της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Με το σκεπτικό μην τυχόν έκαναν ό,τι οι Αλβανοί στο Κόσσοβο. Μετά, όμως, κατάλαβε ότι αυτοί οι άνθρωποι, μέσω της ηγετικής καρέκλας αποσκοπούσαν μόνο να πλουτίσουν και τίποτε περισσότερο. Γι’ αυτό τα άφησε ανεξέλεγκτα να ασχοληθούν ελεύθερα με το επιχειρηματικό κομμάτι. Γεγονός που βόλευε το Μπερίσια, αλλά και το αλβανικό κράτος, στη γενικότητα. Ο Ντούλες, ο Τάβος και ο Μπολάνος πρώτα είναι έμποροι, επιχειρηματίες. Κι ο πρώτος στόχος τους είναι η αύξηση την περιουσίας τους. Πράττουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί την Αθήνα την κυβερνούν άνθρωποι σαν τον κύριο Κασσίμη. 

Ερ: Προϋποθέτουμε ότι φεύγει η σημερινή ηγεσία της Ομόνοιας. Σκεφτήκατε ποτέ ποιοι θα την αντικαταστήσουν; Το λέω αυτό, επειδή δε βλέπω να προβάλλονται νέα πρόσωπα που πιθανόν να δουλέψουν καλύτερα. 

Απ: Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα αυτό, δεν περιορίζεται μόνο στον σημερινό ηγέτη, μα στην ίδια την Ομόνοια, που είναι πια απαρχαιωμένη. Αυτή ιδρύθηκε σύμφωνα με την πολιτική φόρμουλα του τελευταίου ηγέτη της κομμουνιστικής δικτατορίας στην Αλβανία, Ραμίζ Αλία. Ήταν τότε που προσπάθησε να δημιουργήσει τον ψευδοπλουραλισμό με ένα κόμμα, το κομμουνιστικό και με μερικούς συλλόγους και οργανώσεις μαζών. Αφού η δύση του απέρριψε τη φόρμουλα αυτή, αναγκάστηκε να δεχτεί τον πραγματικό πλουραλισμό, με πολλά κόμματα, μα από το πρώτο σχέδιό του παρέμεινε, σαν ένας πολιτικός δεινόσαυρος, μόνο η Ομόνοια. Ερωτώ, τι μας χρειάζεται εμάς, η Ομόνοια, όταν οι Αλβανοί στο Κόσσοβο και στα Σκόπια, που βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από τους Έλληνες της Αλβανίας στην απόχτηση των δικαιωμάτων, δεν είχαν κι ούτε έχουν κάτι παρόμοιο με την Ομόνοια; Πρέπει να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα οι κύριοι Κασσίμης, Ντούλες και Μπολάνος. Η Ομόνοια έχει μετατραπεί σε εργαλείο, διαμέσου του οποίου, μια ομάδα Ελλήνων κάνει παζάρια με το αλβανικό κράτος και κερδίζει επιχειρηματικά προνόμια, αυξάνει τα πλούτη της.  

Ερ: Κάποτε στηρίξατε ένα νέο κόμμα, τώρα δεν αναφέρεστε καν σε αυτό. Υπάρχει ή δεν υπάρχει ΚΑΔΕ; 

Απ: Προσέξτε, το 2005 που συνέβηκε αυτό το γεγονός, από πολιτικής πλευράς, η Εθνική Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία, βρισκόταν σε παρόμοιες καταστάσεις με αυτές της Αλβανίας του 1990. Λοιπόν, είχε μια οργάνωση, την Ομόνοια, που ισχυριζόταν ότι αγκάλιαζε όλους τους Έλληνες της Αλβανίας κι ένα κόμμα το ΚΕΑΔ, που ισχυριζόταν ότι εκπροσωπούσε την Εθνική Ελληνική Μειονότητα (η ίδια κατάσταση επικρατεί και σήμερα). Το ίδιο, όπως ήταν το 1990 το Δημοκρατικό Μέτωπο, ομοίωμα των σοβιέτ, που ισχυριζόταν ότι αγκάλιαζε όλους τους Αλβανούς και το κομμουνιστικό κόμμα. Στην πραγματικότητα, η Ομόνοια και το ΚΕΑΔ δεν εκπροσωπούν τίποτε. Το 1990 στην Αλβανία χρειαζόταν να γίνουν ριζικές αλλαγές, έπρεπε να σπάσει ο πάγος. Το ίδιο πράγμα έπρεπε να γινόταν και στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Όταν ο κύριος Καραμέλιος και κάποιοι άλλοι, με ενημέρωσαν ότι θα ίδρυαν κόμμα και ζήτησαν τη στήριξή μου, τους υποσχέθηκα τη στήριξη, όπως θα στήριζα και προσπάθειες οποιονδήποτε άλλων για αλλαγές στο ΚΕΑΔ  και στην Ομόνοια, επίσης και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί κι αυτού κάποια πράγματα δεν πηγαίνουν καθώς πρέπει. Θα στηρίξω τις πρωτοβουλίες για αλλαγή, όμως, θα επικρίνω μετά, τα ορισμένα λάθη τους. Αλλά, υπάρχει διαφορά μεταξύ της υπόσχεσής μου, για στήριξη ενός κόμματος και της πολιτικής υπόσχεσης του κύριου Ντούλε, Μπολάνου και Τάβου. Εγώ δεν θα ζητήσω κι ούτε θα δεχτώ ποτέ να πάρω ένα κυβερνητικό πόστο στο όνομα του κόμματος που στηρίζω, όπως έχουν κάνει διάφορα πρόσωπα που προσέρχονται σ’ αυτά τα κόμματα. Αυτό σου παρέχει την ελευθερία και το δικαίωμα να κριτικάρεις αυτό που στήριξες. Θα στηρίξω το Ντούλε και το Μπολάνο, εάν αποφασίσουν να ισοπεδώσουν την Ομόνοια και το ΚΕΑΔ, με στόχο τη συγκρότηση νέων πολιτικοργανωτικών δομών στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα.     

Ερ: Όσοι σας διαβάζουν, χαρακτηρίζουν τα άρθρα σας τολμηρά και γεμάτα θράσος. Εννοούν, όμως, κάποιους ζεστούς πλάτες ή την κρυψώνα πίσω από τον ίσκιο του πατέρα σας. Του Αχιλλέα Μπότη. Μάλλον, γι’ αυτό δημοσιεύει, λένε, με το πατρικό της όνομα. 

Απ: Αναφέρατε τα κείμενα, δηλαδή τα λόγια. Αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες έδωσαν στον κόσμο, ξεκίνησε με την απελευθέρωση του λόγου από τα δεσμά του μύθου. Οι άνθρωποι άρχισαν να μην φοβούνται να εκφραστούν κι έτσι ξεκίνησε ο πολιτισμός στην αρχαία Ελλάδα, στον οποίο, λέει η Δύση σήμερα, ότι έχει τις ρίζες του κι ο πολιτισμός της. Εγώ λέω αυτό που σκέφτομαι και πιστέψτε με, δεν ήταν καθόλου εύκολο να δημοσιεύσω αυτά που έγραφα. Στην Αλβανία, τι δεν έκαναν, για να μη δημοσιεύσω. Ενώ, στην Ελλάδα, τι δεν έκαναν για να μην με βοηθήσουν. Πρώτα δημοσίευσα σε αλβανικές εφημερίδες, παράλληλα και σε εφημερίδες της μειονότητας. Πολλοί αναρωτήθηκαν γιατί επιτρεπόταν η δημοσίευση των άρθρων μου στον αλβανικό τύπο. Το αλβανικό κράτος μπορούσε να βρει τρόπο να με σταματήσει, όπως αργότερα τον βρήκε. Μου επέτρεψαν να δημοσιεύσω για ένα διάστημα, γιατί το αλβανικό κράτος ακολουθούσε τότε όμοια πραχτική με αυτή της Σερβίας προς τους Αλβανούς πολιτικούς αναλυτές του Κόσσοβου. Τους επέτρεπαν να δημοσιεύουν για μια περίοδο στον σερβικό τύπο, όσο για να αποδείξει η Σερβία στον κόσμο ότι είναι ανεχτική με τους Αλβανούς. Όταν έγιναν επικίνδυνοι για τη Σερβία, φυσικά και τους απόκλεισε αυτό το δικαίωμα. Η Σερβία έκανε το αυτονόητο κι εγώ δεν περίμενα από την Αλβανία κάτι διαφορετικό. Βρήκε τον τρόπο και μου απέκλεισε τη δημοσίευση των άρθρων μου. Όλοι, όσοι έλεγαν διάφορες ανοησίες όταν δημοσίευα, για την απόκλισή μου δεν άρθρωσαν λόγο. Ενώ, από το Αλβανικό κράτος, το επαναλαμβάνω, δεν περίμενα κάτι άλλο, από την Ελλάδα περίμενα βοήθεια αυτές τις στιγμές. Κι όταν λέω βοήθεια, εννοώ μια ελάχιστη ενασχόληση με αυτό το ζήτημα κάποιου Έλληνα διπλωμάτη στα Τίρανα, όχι ότι εγώ δεν θα συνέχιζα να κάνω αυτό που κάνω, αλλά εννοείται, η στήριξη σου δίνει κουράγιο. Στα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης όμως, έχει Αλβανούς που εκφράζουν περίεργα πράγματα. Σε περίπτωση που θα προχωρούσα με τη βοήθεια του πατέρα μου, τότε θα έπρεπε να είχα δημοσιεύσει άρθρα στον τύπο που δημοσιεύει ο ίδιος ακόμα και σήμερα! Όχι μόνον δεν με βοήθησε, αλλά προσπάθησε να με σταματήσει, αφού έβλεπε να ασχολούμαι με θέματα που καίνε.

Ερ: Αν θέλετε… ποιος είναι ο πατέρας σας κι αν ταυτίζονται οι  θέσεις, οι απόψεις σας; 

Απ: Είναι ο άνθρωπος που ό,τι πέτυχε στη ζωή του, το πέτυχε από μόνος του, χωρίς καμία βοήθεια. Έβγαλε με άριστα την Ιατρική Σχολή κι αφού δεν είχε στήριξη από πουθενά και ήταν Έλληνας, αναγκάστηκε να εργαστεί σκληρά, χωρίς να ανταμειφτεί ποτέ από το     αλβανικό κράτος. Τότε οι σπουδές Ελλήνων στην ιατρική, εξήγησα σε Ελλαδίτες που ρωτούσαν με μεγάλη περιέργεια για να μάθουν για την Κομμουνιστική Αλβανία, ήταν απλή καθεστωτική προπαγάνδα, για να αποδείξει ότι το αλβανικό κράτος συμπεριφέρεται καλά με την Ελληνική Μειονότητα. Σε ορισμένους μειονοτικούς, αν και δεν πέτυχαν καλά αποτελέσματα, στο κομμουνιστικό καθεστώς τους παρείχαν καλά πόστα. Ο πατέρας μου δεν προσποιήθηκε τον φλογερό καθεστωτικό και αυτό το αντιλήφθηκαν. Το αντίποινο ήταν να μη τον αφήσουν να προχωρήσει στο επάγγελμά του και όχι μόνο. Ο πατέρας μου δεν δέχτηκε να γίνει έμπιστος του καθεστώτος και το εννοείτε, τι θα πει «έμπιστος για το καθεστώς», να γινόσουν σπιούνος. Δεν ξέρω πώς μπόρεσε να ξεπεράσει κάποιες καταστάσεις. Βλέποντας τα πράγματα από αυτή την οπτική γωνία, πιστεύω ότι με τον πατέρα μου, μας ενώνουν οι ίδιες απόψεις.    

Ερ: Ζητούν να μάθουν περισσότερα για σας. Για τη μόρφωση, την καταγωγή, την οικογενειακή κατάσταση, την καθαυτού ενασχόληση και τις φιλοδοξίες σας; Για τις προτιμήσεις και τα ελαττώματά σας. 

Απ: Πολλά τα ερωτήματα. Λοιπόν, τα παίρνω με τη σειρά: Όσον αφορά τη μόρφωση, οι αναγνώστες ας την κρίνουν από τα γραπτά μου. Κατάγομαι από τη Δρόπολη, από το Βουλιαράτι, είμαι παντρεμένη, έχω πτυχίο νομικής. Πριν, είχα εργαστεί για κάποιο χρονικό διάστημα, σε δικηγορικό γραφείο. Τώρα η δουλειά μου είναι άλλη, πιο απλή και μου δίνει αρκετό ελεύθερο χρόνο να διαβάζω και να γράφω. Μια από όλες τις φιλοδοξίες μου, είναι η απόφασή μου να γράψω στον τύπο γι’ αυτά τα θέματα. Οι προτιμήσεις μου… η Φιλοσοφία και το πιάνο.  

Ερ: Σχεδόν, σε όλα τα κείμενά σας, αναλογίζετε μόνο ευθύνες. Δεν υπάρχει κάπου και θετικό παράδειγμα; 

Απ: Κάτι θετικό; Θα ήθελα, πραγματικά, να γράψω θετικά, μα συγκρίνοντας την κατάσταση της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία – της Βορείου Ηπείρου – με αυτή των Αλβανών στα Σκόπια, για να μην αναφερθούμε και στο Κόσσοβο, είναι δύσκολο να σταθείς σε θετικά πράγματα. Πιστέψτε με, ότι έχω βγει σαν ο Διογένης με το κερί στο χέρι και ψάχνω να βρω θετικά πράγματα. Αν βρω, σίγουρα θα τα αναφέρω. Δε θα τα κρύψω στη Διογενική μου «αποθήκη». 

Ερ: Αν μετά από σφοδρή κριτική σε άρθρο σας, σας χλευάζουν, δεν νιώθετε άσχημα;  Ζητήσατε ποτέ συγγνώμη για λανθασμένη κριτική; Κι αν νιώσατε ποτέ τύψεις, για κάτι που το παρατραβήξατε; 

Απ: Το γεγονός, ότι θα μου επιτίθονταν για τα γραπτά μου, με ανάγκασε για μακρύ χρονικό διάστημα να σταματήσω το γράψιμο. Τέλος – τέλος είμαι γυναίκα. Μα το ξεπέρασα αυτό το δίλημμα. Θα ήθελα, ειλικρινά, να ζητούσα από κάποιον συγνώμη, επειδή το φως του «κεριού» μου, δεν φώτισε τον Έλληνα άνθρωπο στην ασκούμενη πολιτική της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα νιώσω άσχημα.   

Ερ: Τι σας ώθησε να μπείτε στο χώρο της δημοσιογραφίας και ποιο είναι το πρώτο κείμενό σας, που είδε το φως της δημοσιότητας;

Απ: Ξεκίνησα να δημοσιογραφώ, από τότε που δεν μπόρεσα  να κρατήσω μέσα μου αυτά που είχα για να πω. Τα πρώτα άρθρα είδαν το φως της δημοσιότητας το 1995. Ήταν κοινωνικού προβληματισμού. 

Ερ: Ορισμένοι σας κατηγορούν για ανεπίτρεπτη κριτική (σκληρή επίθεση) προς την Ελλάδα. Άλλοι, βλέποντας τις ευθύνες που αναλογίζετε στην αλβανική κυβέρνηση, σας κολλάν την ετικέτα της εθνικίστριας. Ποια είναι η απάντησή σας; 

Απ: Εγώ αναλογίζω ευθύνες, δεν επιτίθεμαι σε κανέναν. Όσον αφορά τον πραγματικό εθνικισμό, ας χρεωθώ το τίμημα. Για τα υπόλοιπα ας συμπεράνει ο αναγνώστης. Η Ελλάδα και ο Ελληνισμός,  δεν είναι ούτε η Μπακογιάννη, ούτε ο Καραμανλής, ούτε ο Παπανδρέου, ούτε κανένας άλλος… Η Ελλάδα κάνει και χωρίς αυτούς, αυτοί δεν κάνουν χωρίς την Ελλάδα. 

Ερ: Μια και αναφέρατε το όνομα της κυρίας Υπουργού Εξωτερικών. Πρόσφατα την έκαναν επίτιμο  μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας. Της παρέδωσαν τη «σπάθα». Κι όμως, επανειλημμένα την κοντράρετε, την αντιπολιτεύεστε σκληρά. 

Απ: Εγώ αρκούμαι με το «σπαθί» της κριτικής. Η επιλογή της κυρίας Μπακογιάννη, είναι τιμή για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, στη γενικότητα, μα επί της ευκαιρίας, η κυρία Μπακογιάννη να θυμηθεί το πώς κριτικάρονται οι ομόλογοί της στη Γαλλία. 

Ερ: Ελπίζετε στην αναδιοργάνωση της Ομόνοιας, την αυτονομία και τον επαναπατρισμό;

Απ: Πιστεύω ότι η Ομόνοια, αναδιοργανωμένη ή μη, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει πια, σε τίποτε, τους δύο άλλους στόχους.

Ερ: Τα βάλατε, κατά καιρούς, και με Έλληνες διπλωμάτες. Κι αυτοί φταίνε; Πείτε μας τότε ποιοι δε φταίνε;

Απ: Προσπαθώ ειλικρινά, να ρίξω το φορτίο της ενοχής σε πλάτη ενόχων. Όποιος έχει μια θέση, έχει και το μέρος της ευθύνης. Προσπαθώ να μην ενοχοποιήσω αθώους.  

 Ερ: Φωνή μου …, σου …, του…, είναι προφανώς φωνές στην έρημο, χτύπημα κεφαλής στον τοίχο. Αφού κανείς δεν απαντάει σε κανέναν και η κατρακύλα συνεχίζεται. Συγγνώμη, αλλά μήπως κι εμείς γράφουμε για εκτόνωση ή για αυτοπροβολή; Είμαστε απλά γραφομανείς;

Απ: Μα, αν δεν γράφαμε, θα ήταν χειρότερα ή καλύτερα; Πιστεύω, θα ήταν χειρότερα. Μάλιστα, πολύ χειρότερα. 

Ερ: Πρόσφατα η Ελληνική Βουλή ψήφισε το νομοσχέδιο για την επικύρωση της Συμφωνίας Σύνδεσης – Σταθερότητας της Αλβανίας με την Ε.Ε. με έναν όρο, με ένα αντάλλαγμα, την κατασκευή των νεκροταφείων των Ελλήνων στρατιωτών του σαράντα. Τίποτε περισσότερο. Οι νεκροί να ταχτοποιηθούν, οι ζωντανοί ας το λένε. Ποιο είναι το σχόλιό σας; 

Απ: Αυτή ήταν, ακριβώς, σε ένα άρθρο μου, και η δική μου ανάλυση και τοποθέτηση. Λοιπόν, μετά από 70 χρόνια, η Ελλάδα έλυσε το πρόβλημα των αποθαμένων Ελλήνων στη Βόρεια Ήπειρο. Για μας, τους επιζώντες Βορειοηπειρώτες, αντιστοιχεί να γίνει κάτι τέτοιο περίπου 70 χρόνια μετά το θάνατό μας.

Ερ: Νομίζω, είναι η ελπίδα σωτηρίας, που σας παρακινεί να επιμένετε στον αγώνα για το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα; Πάνω σε ποια στοιχεία, στηρίζεται αυτή την ελπίδα; 

Απ: Η ελπίδα μου στηρίζεται στο δίκαιο. 

Ερ: Οι πολιτικοί μας, παρόλο που ο τόπος χάνεται, το παλεύουν να βγουν σε σύνταξη από την ενασχόληση με την πολιτική. Από το σπουδαίο παιχνίδι με τον όρο «Βόρειος Ήπειρος». Δεν φοβούνται τις ιστορικές ευθύνες; 

Απ: Τώρα πια, δεν αναφέρουν ούτε καν τον όρο «Βόρειος Ήπειρος». Οι πολιτικοί της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και η επίσημη Αθήνα, έχουν τραβήξει χέρι από αυτό τον όρο, πράξη που δείχνει το μεγάλο άλμα προς τα πίσω από το 1914. 

Ερ: Ναυαγούμε. Κι όμως, σε μεγάλες αίθουσες υπερπολυτελέστατων ξενοδοχείων της Αθήνας, ενώσεις αδελφοτήτων και έπαρχοι απονέμουν τιμητική πλακέτα σε Ελλαδίτες βουλευτές, νομάρχες, πρώην πρόεδρο Ομόνοιας, για την προσφορά τους στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Πώς κρίνετε αυτές τις πρωτοβουλίες; 

Απ: Θα ήταν καλύτερα, ένα μικρό ποσό από αυτά τα χρήματα, να ξοδεύονταν για να γίνουν ορισμένα χρήσιμα πράγματα. Όπως, π.χ., για την έκδοση βιβλίων με τη σημερινή βορειοηπειρωτική σκέψη. Ας δημοσιευτούν, π.χ., οι εκθέσεις του κύριου Ντούλε και των δικών του στο αλβανικό κοινοβούλιο, οι εκθέσεις της κυρίας Βεζιάνη. Μα, ας εκδοθούν και τα άρθρα και τα βιβλία ορισμένων, που αδυνατούν οικονομικά να το κάνουν μόνοι τους… αφού, καθώς ακούω, παραπονιούνται συχνά γι’ αυτό το ζήτημα.

Ερ: Ενοχοποιήσαμε πρόσωπα, που εντάχτηκαν σε αλβανικά κόμματα. Μετά την απόχτηση της ελληνικής ιθαγένειας, η ένταξή μας στα ελληνικά κόμματα, που δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δάχτυλο, για την επίλυση των ζητημάτων μας, είναι γεγονός. Πώς θεωρείτε αυτή την πράξη; 

Απ: Εγώ και πολλοί άλλοι, δεν πήραμε ακόμα την ελληνική ιθαγένεια κι αυτό είναι ένα σύμπτωμα της Ελλάδας σε σχέση με τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό. Είναι δικαίωμα του καθενός μας να ενταχθεί όπου ποθεί, σε όποιο κόμμα θέλει, όμως στον καθένα πρέπει να προηγηθεί το σκεπτικό: σε ποιον και πώς πρέπει να προσφέρει τις υπηρεσίες του.  

Ερ: Διεισδύουν μεγάλα χρηματικά ποσά του ελληνικού δημοσίου κατά καιρούς μέσω προγραμμάτων και στο χώρο μας. Η Αρχιεπισκοπή ή οι Επαρχίες μας πρέπει να τα διαχειρίζονται αυτά τα ποσά; 

Απ: Πιστεύω ότι αυτό και άλλα ζητήματα, είναι δευτερεύουσας σημασίας στην εποχή που προκύπτουν γεωπολιτικές αλλαγές στα Βαλκάνια. Κάποια πράγματα, ασφαλώς και θα έπρεπε να τα σκεπτόμασταν 20 χρόνια πριν. Σήμερα υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Είναι μικρό το κακό που προκαλεί η σημερινή κατάχρηση, σε σύγκριση με το χάσιμο του τρένου που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα πάνω στις γεωπολιτικές ράγες των Βαλκανίων. Εάν ήμασταν επιβάτες του, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε και γι’ αυτά τα ζητήματα. Δυστυχώς, το χάσαμε το τρένο κι έχουμε μείνει στο σταθμό. Και το χειρότερο ακόμα, είναι ότι αντιμετωπίζουμε και προβλήματα τέτοιας μορφής.  

Ερ: Πρόσφατα συνεδρίασαν στα Γιάννενα το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών Εξωτερικού κι η ΠΟΑ. Ποιο το σχόλιο σας γι’ αυτή τη συνεδρίαση;  

Απ: Η ΠΟΑ κάνει καλά που συνεδριάζει στα Γιάννενα, όπως κι η ΠΟΑΚΑ προηγούμενα. Η πράξη αυτή έχει και τον συμβολισμό της. Λυπάμαι να το πω, άλλα θα το πω: την ΠΟΑΚΑ την κατάντησαν σαν την περίφημη Φροσύνη που την έπνιξε ο Αλή Πασάς στη λίμνη των Ιωαννίνων. Την εκμεταλλεύτηκαν όσοι θέλησαν να κάνουν πολιτική καριέρα εις βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού στην Ελλάδα και στην Αλβανία. Αυτή τη φορά φάνηκε ξεκάθαρα ότι την εγκατέλειψαν πολλοί, όσοι επωφελήθηκαν απ’ αυτή. Ξεκινώντας από επίσημους της Αθήνας και καταλήγοντας στο Ντούλε. Έμαθα ότι στη συνεδρίαση απαγόρευσαν τις ερωτήσεις. Πολύ καλά έκαναν. Στο κάτω – κάτω της γραφής, την αγόρευση, το λόγο με τις ερωτήσεις τον έδωσαν στην ανθρωπότητα οι αρχαίοι Έλληνες και όχι η κυρά Φροσύνη των Γιαννίνων. 

Ερ: Τι ήταν για την Βόρειο Ήπειρο οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία; 

Απ: Το αναμενόμενο. Αυτό που είχαμε πει και γράψει πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Είναι το αποκορύφωμα, λοιπόν. Δεν υπάρχει χειρότερο. 

Ερ: Είναι ένα σκεπτικό: ότι οι Μικρασιάτες εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους, ενώ οι Βορειοηπειρώτες έφυγαν μόνοι τους…

Απ: Η απομάκρυνση των Μικρασιατών, είναι η συνέπεια της ήττας της Ελλάδας στον πόλεμο. Εγώ δεν ξέρω να έχει χάσει η Ελλάδα κανέναν πόλεμο για την Βόρειο Ήπειρο. Οι Βορειοηπειρώτες δεν έφυγαν από τον τόπο τους μόνοι τους, όπως λένε! Μετά την πτώση του κομμουνισμού η ζωή τους έγινε ανυπόφορη. Επομένως, δεν μπόρεσαν να αντέξουν αυτή την κατάσταση. Μα, το θέμα δεν είναι αυτό. Είναι άλλο. Ποια είναι τα όρια της Βορείου Ηπείρου, ποιοι είναι οι Βορειοηπειρώτες και τι τους αξίζει σήμερα.

Ερ: Πώς βλέπετε το νέο Κόμμα, που το αποκαλούν ελληνικό;

Απ: Το νέο μας Κόμμα, το ΜΕΓΚΑ δηλαδή, δεν το είδα ακόμα. Θα το δω μετά τις τοπικές εκλογές που πλησιάζουν. Τότε θα φανεί η δύναμή του. Όμως, από την πρώτη στιγμή κιόλας, αφού ζητάει πατερίτσες, ακουμπάει στην Ομόνοια, στο πουθενά, αμέσως υπάρχει πρόβλημα. Το αν είναι ελληνικό ή πάει να εμποδίσει κάτι ελληνικό, ούτε αυτό το ξέρω. Θα το μάθω αργότερα.

Από το βιβλίο Διπλή ζωή, 2010, εκδόσεις ΑΡΓΥΡΩ

Σχετικά άρθρα: