Μαρία Φαραντούρη: «Ο Μίκης είχε την τύχη πριν φύγει να ζήσει την αθανασία του»
Ένα απλό γεγονός: ο γιός της Μαρίας Φαραντούρη και του Τηλέμαχου Χυτήρη, ο Στέφανος, πιτσιρικάς τότε, άθελα έφραξε μ’ ένα κέρμα δραχμής το νεροχύτη της κουζίνας της οικίας τους, και μια γνωριμία μου, με Ελλαδίτη υδραυλικό, που με πήρε μαζί του για να τον ξεφράξει, με έφερε πριν από σχεδόν 25 χρόνια, σ’ επαφή με την αξιολάτρευτη τραγουδίστρια, που ερμήνευσε τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Η περιέργεια μου ήταν να μου πει κάτι για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, που τον φανταζόμουν, όχι αδίκως, σαν έναν τεράστιο ογκόλιθο της ελληνικής μουσικής παράδοσης. Έργο και σώμα του, είχαν γίνει ένα στην φαντασία μου.
«Σε λίγο εκεί, σε αυτόν θα πάω. Σε πολιτιστικό κέντρο, ετοιμαζόμαστε για μια μεγάλη θερινή συναυλία. Δουλεύουμε εντατικά, συνεργαζόμαστε άψογα, ο Μίκης κουράζεται υπερβολικά. Είναι αυστηρός, καυγαδίζει για την ποιότητα…».
Τον είχε είδωλο, τον αποθέωσε ζωντανό η Φαραντούρη. Κοίτα τι σου λέει τώρα, που ο Μίκης «έφυγε»:
«Η Ελλάδα σήμερα ορφάνεψε.
Ο Μίκης είναι η έκφραση της ελληνικής ψυχής και με το έργο του έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι ελληνισμός σημαίνει πολιτισμός.
Γεννήθηκε με την ευλογία των Μουσών. Μίλησε με την οικουμενική γλώσσα της μουσικής και της ποίησης για τον άνθρωπο, τους αγώνες, τις χαρές και τους καημούς του.
Ο Μίκης είναι παγκόσμιος, μα πάνω απ’ όλα είναι Έλληνας κι αποτελεί την αντάξια συνέχεια των μεγάλων παραδόσεών μας.
Αγωνίστηκε κι υπέφερε υπερασπιζόμενος την ελευθερία, τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Είχα τη χαρά και την τιμή να υπηρετήσω το μεγάλο του έργο, μια ολόκληρη ζωή, να μοιραστώ μαζί του συγκινητικές στιγμές, την επαφή με τόσους λαούς, τους αγώνες και την ιστορία τους δίνοντας συναυλίες σε ελληνικά και παγκόσμια ακροατήρια.
Ο Μίκης είχε την τύχη πριν φύγει να ζήσει την αθανασία του.
Μας χάρισε το ωραίο ταξίδι, για αυτό θα είναι πάντα κοντά μας σαν να μην έφυγε ποτέ.
Με τη μουσική και τα τραγούδια του θα ενώνει τις καρδιές μας, θα μας ανοίγει καινούργιους κόσμους όπως κάνει κάθε μεγάλη τέχνη που συνομιλεί με την εποχή της και την Ιστορία.
Μίκη μου, με τα χέρια-φτερά σου, όσο ζω θα σε βλέπω πάντα να διευθύνεις τα τραγούδια μας και τα όνειρά μας.».
