Η Βόρειος Ήπειρος είναι εντελώς ξεχασμένη
Προφανώς, στην Ελλάδα αλλάζουν τα πρόσωπα, σε ύψιστες πολιτικές θέσεις κι όμως, λένε τα ίδια μονότονα, χωρίς, δυστυχώς, καμιά θετική εξέλιξη, για μας τους Βορειοηπειρώτες. Τα στερεότυπά τους συνεχίζονται, μαζί με την κατρακύλα του τόπου μας. Δεν έχει απολύτως καμιά σχέση ο λόγος τους με την πράξη τους. Αυτή τη φορά, περίεργο, δεν αποκάλεσαν τη μειονότητα «γέφυρα φιλίας». Δανείζομαι αποσπάσματα από τους χαιρετισμούς τους, για τα 30 έτη από την ίδρυση της Εθνικής μας Οργάνωσης «Ομονοίας»:
Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου: «…Προς τούτο, η προστασία των δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας, ο ελεύθερος αυτοπροσδιορισμός, η ελεύθερη χρήση της ελληνικής γλώσσας, η ελληνόγλωσση εκπαίδευση και η κατοχύρωση των περιουσιακών δικαιωμάτων αποτελούν προαπαιτούμενα, με βάση τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Η ελληνική Πολιτεία θα βρίσκεται εκεί, όπως πάντα, για να παρακολουθεί τον βαθμό στον οποίο θα εκπληρώνονται αυτοί οι όροι, και να επισημαίνει τυχόν ελλείψεις και υστερήσεις…».
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης: «…Στα 200 χρόνια του ελεύθερου βίου μας που γιορτάζουμε εφέτος, ο ρόλος των Βορειοηπειρωτών υπήρξε καθοριστικός. Και έχουμε μία τρανή ευκαιρία να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τους δεκάδες επιφανείς συμπατριώτες μας που ξεκίνησαν από εκεί για να προκόψουν σε όλο τον κόσμο. Από τον Ιωάννη Δομπόλη και τον Σίμωνα Σίνα μέχρι τον Απόστολο Αρσάκη και τους εξαδέλφους Ζάππα, οι Βορειοηπειρώτες στάθηκαν πρωτοπόροι υποστηρικτές του νεαρού, τότε, ελληνικού κράτους. Και το βοήθησαν καθοριστικά στα πρώτα του βήματα με δομές, ιδρύματα και δωρεές.
Είναι αλήθεια πως η ελληνική πολιτεία δεν στάθηκε πάντοτε αντάξια των ευεργεσιών τους. Λησμόνησε, κατά καιρούς, τους ομογενείς της Αλβανίας, που επί χρόνια αγωνίζονταν μόνοι τους, σε συνθήκες ανελευθερίας και καταστολής, για επιβίωση και συνέχεια. Χρειάστηκε να καταρρεύσει το τυραννικό καθεστώς για να αποκατασταθούν οι δεσμοί τους με την Ελλάδα. Και να γίνει η «ΟΜΟΝΟΙΑ» θεμέλιο της αναγέννησης του Ελληνισμού της Αλβανίας. Στη δράση της αυτή θα έχει, σας διαβεβαιώνω, σταθερό αρωγό και συμπαραστάτη την ελληνική κυβέρνησή…».
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, κ. Νίκος Δένδιας: «…Σε αυτή την τριακονταετία, υπήρξε συνεχής και αδιάλειπτη η συμπόρευση της ελληνικής Πολιτείας με την «ΟΜΟΝΟΙΑ». Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το Υπουργείο Εξωτερικών, τόσο η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου, όσο και η Πρεσβεία και τα Προξενεία μας στην Αλβανία, βρίσκονταν σταθερά στο πλευρό της ομογένειας, προκειμένου να υποστηρίζεται η επίλυση των προβλημάτων που την απασχολούν, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο…».
Η Πρέσβεως της Ελλάδας στην Αλβανία, κ. Σοφία Φιλιππίδου: «…Στην σημερινή συγκυρία και παρά την υγειονομική κρίση, η προσπάθεια για επίτευξη των στόχων συνεχίζεται και παραμένει ζωντανή: το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, η βελτίωση της μειονοτικής εκπαίδευσης, η διατήρηση της ελληνικής γλώσσας, η προστασία του δικαιώματος ιδιοκτησίας στις πατρογονικές εστίες, η βελτίωση των υποδομών και της υγειονομικής περίθαλψης, είναι μερικά από τα θέματα τα οποία πρέπει να επιλυθούν και τα δικαιώματα αυτά να διασφαλιστούν.
Η πατρίδα μας – μέσω και των ελληνικών διπλωματικών και προξενικών Αρχών στην Αλβανία – βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, συνοδοιπόρος και αρωγός, σε πείσμα των δυσκολιών…».
Και το ρεφραίν της Εθνικής μας Οργάνωσης, 30 χρόνια τώρα: «Ας ξαναβρούμε τον ενθουσιασμό μας για ενωτικό αγώνα». Και ένωση πουθενά. Μόνο διάσπαση για ιδιοτελή συμφέροντα.
Κάντε τη σύγκριση του λόγου με την πράξη τους. Είστε οι ίδιοι, αυτόπτες μάρτυρες κάθε αδικίας.