Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΣΗΣ

Το 1997, με τις ταραχές, την εμπόλεμη κατάσταση στην Αλβανία – σε λίγο να ξεσπάσει εμφύλιος – εγκλωβίστηκαν στην Εθνική Οδό Αργυρόκαστρο – Κακαβιά, πολλοί Αλβανοί ταξιδιώτες, που πήγαιναν ή επέστρεφαν από την Ελλάδα.

Εκείνη, τη χειμωνιάτικη ψυχρή νύχτα, άνοιξαν διάπλατα την πόρτα του σπιτιού και της καρδιάς τους συνάμα και τους φιλοξένησαν αδελφικά οι Δροπολίτες.

Κάποιοι ήταν πληγωμένοι απ’ τα καλάσνικοφ των αναρχικών. Έσκυψαν πάνω στις πληγές των Αλβανών οι Δροπολίτες και τους τις γιάτρεψαν.

Κι επικοινώνησαν, μέσα στον πανικό, σε εκείνο το φοβερό μακελειό, προφανώς, με τη γλώσσα της συναδέλφωσης.

Τέτοιου είδους στοιχεία να ψάχνουν οι Αλβανοί δημοσιογράφοι όταν επισκέπτονται τη Δρόπολη κι όλη την Εθνική Ελληνική Μειονότητα και να λένε την πραγματικότητα. Κι όχι ανοησίες της μορφής, ότι η Δερβιτσάνη, δήθεν, αρνείται την αλβανική γλώσσα.