Η κακω – Σήμω

(«Ξεθάβει» η μνήμη μου)

Η Αθηνά Μάργου, γνωστή ως κακω – Σήμω, ήταν η πιο θρήσκα στο χωριό μας.

Περπατούσε στο δρόμο κι έψελνε. Και σταυροκοπιόνταν.

Ήταν ανοιχτό το φύλλο της πόρτας του σπιτιού της, όταν μικρός, πέρασα από το σοκάκι της κι έριξα μια ματιά μέσα άθελα, να δω τι γίνεται.

Διαπίστωσα ότι ζούσε σε καλύβι, σε σκοτάδι (χόρτο από ’δω, ξύλα από ’κει, το στρώμα ριγμένο κάπου σε μιαν άκρη).

Η ερημιά, η μοναξιά, να μην είναι για κανέναν και πουθενά!

Γηροκομήθηκε στου Πάτσιου. Της έκλεισε τα μάτια, προς τιμή της, η Πελαγία!