Η αυλόπορτα του 1879 και η λιάσα του 2021

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στον τρόπο επικοινωνίας με τον συνομιλητή μας, να μην ξεστομίζουμε. Να το επεξεργαζόμαστε καλά αυτό που θα πούμε πρώτα μέσα μας.

Να κάνεις σήμερα, το 202ι, το ερώτημα: «Είναι ο Δροπολίτης αυτόκτονας κάτοικος ή ερχόμενος στον τόπο αυτό;!» νομίζουμε ότι αυτό δεν είναι ερώτημα, αλλά ανοησία. Ο άλλος σε προκαλεί σε ευαίσθητο σημείο και δεν αφήνεις το ερώτημα αναπάντητο.

Θα σας πούμε μόνο ένα παράδειγμα, από τα μύρια, που έχουμε στη διάθεσή μας, ως απάντηση σε χαζομάρες ανιστόρητων Αλβανών:

Έχουμε καλό φίλο, μάλιστα στενό, αδελφικό, ανάμεσα στους πολλούς ευγενικούς σκεπτόμενους Αλβανούς, από ορεινό, απόμερο χωριό της Λιαμπουριάς.

Έρχεται συχνά στο σπίτι μας ο φίλος μας, πηγαίνουμε κι εμείς στο δικό του. Η αγάπη, ο δεσμός και ο αλληλοσεβασμός, είναι στοιχεία ανθρωπισμού, που ενώνουν αδιάρρηκτα τις δύο πλευρές. Ποτέ δεν κλόνισαν τις άριστες σχέσεις μας άσχετες αντιπαραθέσεις.

Ο φίλος μας Αλβανός, για να μπει στο σπίτι μας, ανοίγει με θαυμασμό μια τεράστια ξύλινη αυλόπορτα, που τα λιθόκτιστα στηρίγματά της είναι του 1879. Όταν φεύγουμε την κλείνουμε με κλειδαριά. Όταν πηγαίνουμε εμείς στο σπίτι του, για να μπούμε στον αυλόγυρο, δεν το λέμε για υποτίμηση, απλά μεριάζουμε μια λιάσα. Σαν τη βλέπεις δεμένη με κοντόδεμα, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι κανείς μέσα…!!!

Είναι μεγάλη η διαφορά. Πώς να το κάνουμε…

18.06.2021