«Θα μας λείψει ένα διαμάντι»

(Έτσι τιτλοφόρησα το πονεμένο κείμενο, γραμμένο στις 25/03/2014, για τη φυγή από τη ζωή του μπαρμπα – Θωμά ΔΙΑΜΑΝΤΗ. Να θυμούμαστε και να τιμούμε τον καλό ΑΝΘΡΩΠΟ! Να μην τον ξεχνούμε!)

«Πήρα ένα μήνυμα από το χωριό. Δυσάρεστο. Πικρό, που σχετίζεται με θάνατο:

Η καρδιά, ενός φλογερού Έλληνα, που πόνεσε πολύ για την Ελλάδα, έπαψε να χτυπά. Σήμερα, τα χαράματα, 25 Μαρτίου,. Καθώς γλυκοχάραζε η Μέρα του Ελληνισμού.

Ο μπαρμπα – Θωμάς Διαμάντης – ο ψάλτης – με την υπέροχη μπάσα φωνή – που γέμιζε την εκκλησία μουσική – δεν ζει πια. Πάει ψηλά. Σήμερα – Μέρα της Ορθοδοξίας.

Σαν να το επιθύμησε αυτό:

Να φύγει από τη ζωή, μεγάλος σε ηλικία – πέρασε τα ενενήντα. Μέρα Μεγάλη – πλημμυρισμένη από γαλανόλευκο χρώμα. Και Μέρα Καλή – χτύπησε από το γλυκοχάραμα η καμπάνα χαρούμενα! Γιορτινά!

Μετά …, γι’ αυτόν, που έφυγε από κοντά μας, χτύπησε λυπητερά! Για την ψυχούλα του Θεού, χτύπησε πένθιμα η καμπάνα…!!!

Ταλαιπωρήθηκε άδικα, πολύ ο μπαρμπα – Θωμάς. Από το πρώην σύστημα, που τον ανακήρυξε κουλιάκο.

Τον πίκρανε πολύ και το σημερινό, που έβαλε τον κασμά του τόπου του.

Καθώς τον ρήμαζε, ένιωθε μέσα του άδεια την ψυχή ο μπαρμπα – Θωμάς..

Έφυγε ο μπαρμπα – Θωμάς. Για πάντα. Πάει στην απεραντοσύνη.

Θα μας λείψει ένα διαμάντι!».