Αντί μνημόσυνου

Αντί μνημόσυνου

(Έκδοση ποιητικής συλλογής του Δημοσθένη Στ. Πάσχου)

Από την προηγούμενη εβδομάδα, με τη φροντίδα της Αδελφότητας Λεσινιτσιωτών (Άνω & Κάτω Λεσινίτσα Β. Ηπείρου) κυκλοφόρησε το βιβλίο «Θέλω να γράψω με καημό», με ποιήματα του αείμνηστου συμπατριώτη μας, Δημοσθένη Στ. Πάσχου, από την Άνω Λεσινίτσα.

Το βιβλίο περιέχει 20 στιχουργήματα, με θέματα από τη ζωή και τον βίο του λαϊκού ποιητή αλλά και γενικότερα της κοινωνίας της Λεσινίτσας, στην οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε όλη του τη ζωή, ο Δημοσθένης.

Το βιβλίο περιέχει 20 ποιήματα, πάνω στα οποία εντρύφησε με μια ανάλυσή ο δημοσιογράφος Γιώργος Μύτιλης, εκ Δερβιτσιάνης ορμώμενος και φίλος του Γιάννη Στόλη, γαμβρού του Δημοσθένη Πάσχου. Η λογοτεχνική ανάλυση των ποιημάτων του βιβλίου, από τον Γ. Μύτιλη, αποτελεί ένα διθυραμβικό κείμενο που ανεβάζει ψηλά την αξία των σεμνών ποιημάτων, παρομοιάζοντάς τα ως 20 μεγάλα παράθυρα που άνοιξε ο ποιητής στην, προ του 1990, κοινωνία της Λεσινίτσας.

Το βιογραφικό του ποιητή έγραψαν με πόνο, αγάπη και περισσή στοργή οι τρεις κόρες του εκλιπόντος πατέρα-ποιητή, η Βιολέτα, η Λευκοθέα και η Άννα∙ και δεν είναι παρά ένα διαρκές μνημόσυνο κι ένα άσβεστο αναμμένο καντήλι στην μνήμη του πονεμένου πατέρα τους.

Τον πρόλογο του βιβλίου έκανε το Δ.Σ. της Αδελφότητας Λεσινιτσιωτών (Άνω & Κάτω Λεσινίτσα Β. Ηπείρου) και αποτελεί ένα αφιέρωμα ευγνωμοσύνης της Αδελφότητας προς τον εκλιπόντα Έφορο-επίτροπο των εκκλησιών της Άνω Λεσινίτσας, που με συνέπεια, σχολαστικότητα και πλήρη διαφάνεια διαχειρίστηκε για αρκετά χρόνια τα οικονομικά της Εκκλησιαστικής Επιτροπής της Άνω Λεσινίτσας, όπως κανείς άλλος προηγούμενός του.

Η ειλικρίνεια, η διαφάνεια και η καλή διαχείριση του Εκκλησιαστικού Ταμείου, όπως σε καμία άλλη περίπτωση στα 2 χωριά μας, ώθησε το Δ.Σ. της Αδελφότητας να προλογίσει το βιβλίο αυτό και να καλύψει το κόστος της πρώτης έκδοσής του, ως έπαινο στις πράξεις ενός τίμιου συμπατριώτη μας, παράδειγμα προς μίμηση και, ως μνημόσυνο για την αιώνια μνήμη του.

Κατ’ αντιπαράθεση θα πρέπει να πούμε πως, στα 30 μεταπολιτευτικά χρόνια της Αλβανίας, όλοι όσοι συμπατριώτες μας Λεσινιτσιώτες, αναμείχτηκαν με τα κοινά και όλοι όσοι διαχειρίστηκαν οικονομικούς πόρους των 2 Κοινοτήτων μας, σε αντίθεση με τον αείμνηστο Δημοσθένη Πάσχο, όλο και έχουν κάτι να κρύψουν για να καλύψουν βαριές ατασθαλίες (θυμηθείτε τις δωρεές και προσφορές των συγχωριανών μας στους ναούς και στα εκκλησάκια μας ή ακόμα την εκμετάλλευση κοινής χορτονομής και συνιδιοκτησίας των δύο χωριών, Ά. & Κ. Λεσινίτσα).

Υπό το πρίσμα της σωστής διαχείρισης των κοινών στο παράδειγμα του αείμνηστου Δημοσθένη Πάσχου, θα πρέπει ακόμη και να φοβηθούν στον έλεγχο που θα πρέπει να ασκήσουν όλοι οι συγχωριανοί μας μέσω μίας εκλεγμένης Επιτροπής για τα δύο χωριά μας. Μέσα στο χάος των ατασθαλιών που γίνονται τα τελευταία 30 χρόνια στις Λεσινίτσες, από ανθρώπους που είτε διορίζονταν είτε εκλέγονταν, ο αείμνηστος Δημοσθένης Πάσχος είναι παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο στα 2 χωριά μας αλλά σε ολόκληρη την περιοχή μας. Γι’ αυτό το Δ.Σ. της Αδελφότητας τιμά τη μνήμη του με την έκδοση της σεμνής ποιητικής συλλογής του.

Γιώργος Στ. Ζιώγκας

Πρόεδρος της Αδελφότητας

Σχετικά άρθρα: