Απεραντοσύνη σε «Ίχνη & Περάσματα» της Μιρέλλας Καλαντζή

Απεραντοσύνη σε «Ίχνη & Περάσματα» της Μιρέλλας Καλαντζή

Με τα ΙΧΝΗ ξεκινάμε την σεμνή μας παρουσίαση, το μισό του τίτλου, της ποιητικής συλλογής της Μιρέλλας Καλαντζή, ΙΧΝΗ & ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:

Η Κατοχή μας έμαθε την αντίσταση

Έτσι ριχτήκαμε στον πόλεμο

Θέλαμε να ζήσουμε ελεύθεροι

….

Αποκτήσαμε την λευτεριά!

Έτσι μάθαμε την νοθεία

Θέλαμε την καλοπέραση.

….

Τώρα ζούμε τον φόβο

του άγνωστου πολέμου

Συνθηκολογήσαμε και συνηθίσαμε

στη νέα μας κατοχή.

Συνιστώ από την αρχή: Αν θέλει κανείς να διαβάσει ποίηση, συγκεκριμένα ελεύθερο στίχο, που να έχει βάθος σκέψης, εικόνες, στοχασμό, ζωγραφιές, λυρισμό, φιλοσοφία…, να πάρει τα «Ίχνη & περάσματα» της Μιρέλλας Καλαντζή.

Θα δει πραγματικά ίχνη, θα βρει αλήθεια και περάσματα μιας ολόκληρης ζωής.

Από τον τίτλο κιόλας ξεκινάει η απότομη ακτή. Διαβάζοντας τα ποιήματα με τη σειρά, είναι σαν να βουτάς συνέχεια σε πεντακάθαρα νερά.

Κατά τη μελέτη, υπογραμμίζεις, μαθαίνεις, αντιλαμβάνεσαι έναν άλλο τρόπο ποίησης, που είναι ιδέα, συναίσθημα, κίνηση… Μόνο ουσία.  

Ας είναι η πρώτη της συλλογή, η νέα ποιήτρια λέει πρωτότυπα, πρωτόγνωρα πράγματα με τον δικό της τρόπο. Χρειάζεσαι μεγάλη προσοχή στο διάβασμα, για να πιάσεις το νόημα.

Οι περισσότεροι τίτλοι είναι μία λέξη: Εξέλιξη, ικεσία, απερίγραπτο, διανυκτέρευση, επίγνωση, αναμονή, γένεση, τοποθέτηση, ένωση, ανάσταση, απόψε, νεόνυμφοι, διαπίστωση… Λένε τη στιγμή, την έμπνευση, τη ροή. Περνάνε καθαρό μήνυμα.

Δεμένος γερά ο κάθε στίχος, η κάθε στροφή. Δεν αφαιρείς, δεν προσθέτεις ούτε λέξη. Όλα είναι με ακρίβεια τοποθετημένα στη θέση τους.

Σχεδόν όλα τα ποιήματα είναι σύντομα, μικρά, όμως έχουν μεγάλη έννοια. Απεραντοσύνη.

Με το ποίημα Ο ΠΡΩΤΟΜΑΣΤΟΡΑΣ όχι άστοχα κλείνουμε την ταπεινή μας τοποθέτηση για μια ποιητική συλλογή έκπληξη, επειδή είναι τραγούδι για τον ποιητή:

Τον λόγο πλάθει σαν τη λάσπη

με μαεστρία, αραδιάζει.

Σαν τις πέτρες, κάθε λέξη

ο Πρωτομάστορας.

….

Μέσα σε ανθρώπινη ψυχή

με το μυστρί στο χέρι.

Γεμίζει της μνήμης τα κενά,

τις ελλειπτικές προτάσεις.

….

Πόσες σκάλες έκτισε

η Ζωή να σκαρφαλώσει

Και άλλα πόσα παράθυρα άνοιξε,

για να χαμογελάσει ο ήλιος.

….

Στην τελευταία γέφυρα,

από τα μάτια ως την ψυχή

Θυσίασε εκεί μέσα,

τα χέρια του και το μυστρί.

Σχετικά άρθρα: