Μας δουλεύουν … κανονικά
Του Θεοφάνη ΜΠΟΥΖΗ
Οι μαραθώνιες βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία, πέρασαν πλέον στη ιστορία. Στην ιστορία πέρασε και η υπεροξυμμένη εκλογική διαμάχη στου κόλπους της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας, μεταξύ των ομονιτών – κεαδιστών και των Ελλήνων σοσιαλιστών. Μετά από έντονες λογομαχίες, με τη χρήση του πιο αισχρού λεξιλογίου, τελικά οι δικοί μας ηγέτες τα «βρήκαν και «μοιράστηκαν» την τούρτα στα ίσια. (Πιο σωστά θα έλεγα, δέχθηκαν να τους «μοιράσουν» άλλοι την τούρτα στα ίσια).
Το νέο αλβανικό κοινοβούλιο θα έχει 5-6 βουλευτές ελληνικής καταγωγής (3 σοσιαλιστές και 3 κεαδιστές). Πολύς θόρυβος για το τίποτα. Οι ελληνικής καταγωγής σοσιαλιστές, Τάβος (βουλευτής Δρόπολης και Πωγωνίου), Μπέης (βουλευτής Δελβίνου) και Αγγέλης (πρώην Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μέτα 1 – βουλευτής Τιράνων) και οι κεαδιστές Μέλιος (πρόεδρος του Κόμματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και Ντούλες (πρόεδρος της Ομόνοιας) καθώς και ο Κορυτσαίος Καραμέλιος, που κέρδισαν δια μέσω του αναλογικού συστήματος, θα καθίσουν πλέον «αγκαλιασμένοι» στα βουλευτικά έδρανα. Το Κ. Ε. Α. Δ. και η Ομόνοια θα δώσουν το παρόν στο Αλβανικό Κοινοβούλιο όχι ως αντιπολίτευση (έτσι όπως παρουσιάστηκαν και τους φανταζόμασταν προεκλογικά) αλλά θα αποτελούν σύμμαχο της νέας σοσιαλιστικής κυβέρνησης Μέτα 2 (την οποία προεκλογικά κατακεραύνωναν).
Τέτοιου είδους μετατροπές μπορούν να κάνουν μόνον οι «ηγέτες» μας. Τέλος καλό, όλοι νικητές. Ποιος είναι ο χαμένος άραγε; Φαινομενικά παρουσιάζονται ως χαμένοι της υπόθεσης οι υποψήφιοι του Κ. Ε. Α. Δ. – ΟΜΟΝΟΙΑΣ Μήτσος, Μήτσης, Μπολάνος, Νάτσης, κ.λ.π., στην ουσία όμως για τον υπογράφοντα, χαμένη είναι η ενότητα στους κόλπους της Βορειοηπειρωτικής Κοινότητας. Οι ηγέτες μας, κεαδιστές και σοσιαλιστές, κατάφεραν να μας διασπάσουν και να μας χωρίσουν στα δύο, για να καθίσουν αναπαυμένοι πλάι – πλάι στις καρέκλες της εξουσίας και να μας συγκυβερνήσουν. Μας δουλεύουν κανονικά και δεν το παίρνουμε χαμπάρι.
Τα ερωτήματα
Ας ελπίσουμε πως η παρουσία και η συνεργασία του Κ. Ε. Α. Δ. – ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην σοσιαλιστική κυβέρνηση Μέτα θα είναι θετική και προς όφελος του Ελληνισμού της Αλβανίας. Πάντως, η κίνηση αυτή των ηγετών της Ομόνοιας, δεν μπορεί να μην σχολιαστεί. Προσωπικά θα μου αρκούσε η απάντηση, εκ μέρους της ηγεσίας της Οργάνωσης, σε μία και μοναδική ερώτηση:
-Γιατί η ηγεσία της Ομόνοιας δέχεται να συνεργαστεί με τους «προδότες» του Ελληνισμού, όπως έχει αποκαλέσει τους Έλληνες σοσιαλιστές; Έπαψαν να είναι πια προδότες ή μήπως δεν ήσαν ποτέ;
Αναμφίβολα, ερωτήματα υπάρχουν και για τους Έλληνες σοσιαλιστές. Συγκεκριμένα:
-Γιατί δεν ενημερώνουν την ηγεσία του κόμματός τους για το αναμφισβήτητο για αυτούς πως οι Ομονίτες που τους καλούν στην κυβέρνηση ούτε λίγο ούτε πολύ είναι απλά «κλέφτες». Λες να μην τους πιστεύουν στα υψηλά κλιμάκια; Λες οι λύκοι και οι αρκούδες να έγιναν πρόβατα; Λίγο δύσκολο πάντως. Εκτός και αν έχουν διασυνδέσεις στους κόλπους των σοσιαλιστών με μεγαλόλυκους και μεγαλοαρκούδες.
Λογικά, κάθε πραγματικός Έλληνας θα έπρεπε να χαιρόταν που τελικά οι ηγέτες μας, ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού, τα «βρήκαν» και μας συγκυβερνούν. Προσωπικά δεν θα αποτελούσα εξαίρεση σε αυτή την λογική. Απεναντίας. Ίσως ο αναγνώστης θυμάται πως σε προηγούμενα άρθρα μου έχω κάνει επανειλημμένα έκκληση στα δύο «πολιτικά στρατόπεδα» που δρουν στον χώρο μας για κοινή πορεία. Υπάρχει όμως μία διαφορά. Προσωπικά, άλλα θέλω να πιστεύω και η πλειοψηφία των συμπατριωτών μου ζητούν μία ειλικρινή συνεργασία ομονιτών και σοσιαλιστών προς όφελος του Ελληνισμού της Αλβανίας. Δυστυχώς, η συνεργασία που προκύπτει μέχρι στιγμής, έχει ως στόχο μόνον προσωπικά οφέλη. Μόνον έτσι μπορούν να εξηγηθούν οι κινήσεις της ηγεσίας της Ομόνοιας, που μεν ζητά καρέκλες εξουσίας και ταυτόχρονα δεν συμμετέχει και αγνοεί τις τοπικές δραστηριότητες που οργανώνουν οι σοσιαλιστές στον χώρο που ζει η Εθνική Ελληνική Μειονότητα.
Αυτή την στιγμή, ομονίτες και σοσιαλιστές είναι και μαζί και χώρια. Μαζί για την τσέπη και χώρια για τα δικά μας μάτια. Μην μου πείτε πως δεν είναι δούλεμα. Δούλεμα κανονικό, ψιλό γαζί μάλιστα.
Η Ομόνοια μετά τις εκλογές
Η ηγεσία της Ομόνοιας όφειλε να εξετάσει με βαθιά αίσθηση ευθύνης τα αρνητικά αποτελέσματα των εκλογών και να εξάγει συμπεράσματα για μία νέα θετική πορεία στο μέλλον. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής δεν το έπραξε και όπως δείχνουν τα πράγματα αμφιβάλλω εάν θα το πράξει. Απεναντίας, ψάχνει να βρει δικαιολογίες στο αδικαιολόγητο. Έστω και αν παραδεχθούμε τους ισχυρισμούς των «ηγετών» του Ελληνισμού της Αλβανίας για βία και νοθεία των εκλογών εκ μέρους των σοσιαλιστών, η ήττα της δικής μας Οργάνωσης παραμένει ήττα (μεγάλων διαστάσεων θα έλεγα), γιατί υπάρχουν στην εν λόγω διαδικασία παράμετροι και κινήσεις που δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιου είδους ισχυρισμούς. Συγκεκριμένα:
Είναι αναμφισβήτητη παράμετρος το γεγονός, πως μόνον 30 – 35 % του εκλογικού σώματος των Βορειοηπειρωτών έδωσε το παρόν στις τελευταίες εκλογές. Αυτή την παράμετρο κανείς δεν την σχολιάζει. Ακόμα και οι σοσιαλιστές που βγήκαν κερδισμένοι στην εκλογική αναμέτρηση, την αποφεύγουν. Η πλειοψηφία των Βορειοηπειρωτών λοιπόν (χωρίς βία και νοθεία) δεν ψήφισε, αδιαφόρησε, έμεινε μακριά από την φαγωμάρα των πολιτικών μας.
Γιατί αυτή η αδιαφορία άραγε; Πώς εξηγεί η ηγεσία της Ομόνοιας αυτή την στάση των δικών της ψηφοφόρων; Γιατί έμειναν μακριά της οι δικοί της άνθρωποι; Με την συμμετοχή αυτών των «αδιάφορων» που αποτελούν την πλειοψηφία, σίγουρα θα είχαμε και διαφορετικά αποτελέσματα. Πότε η οργάνωσή μας θα εξετάσει τις εν λόγω παραμέτρους και τί μέτρα θα προσδιορίσει για ανατροπή του κλίματος της αδιαφορίας;
Προσωπικά πιστεύω, πως η αδιαφορία των ψηφοφόρων Βορειοηπειρωτών είναι έμμεση απάντηση στην αδιαφορία της ηγεσίας της Ομόνοιας στους προβληματισμούς τους.
Να γιατί η ανατροπή του κλίματος της αδιαφορίας απαιτεί ριζική αλλαγή στην δράση του προεδρείου της Ομόνοιας και κυρίως την απασχόλησή του στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο απλός Βορειοηπειρώτης στην Αλβανία και την Ελλάδα. Η Ομόνοια πρέπει να κερδίσει την χαμένη εμπιστοσύνη.
«Ομογενής», Σεπτέμβριος 2001
