Από το αυτί και στο «δάσκαλο»

(Ξεφυλλίζοντας την «ΕΚΘΕΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ»)

Από το αυτί και στο δάσκαλο…! Δηλαδή στο κοινό που αγαπάει τις τέχνες…

… Από λεύκωμα, που διακοσμεί και εμπλουτίζει την ατομική μου βιβλιοθήκη, κατά τύχη, από 31 γλυπτά και ζωγραφιές, που μπήκαν το 2002 στο Ζάππειο κι αμέσως μετά ταξίδεψαν για τη Γερμανία, πήρα μόνον 6. -Δύο τα παρουσιάζω στο εξώφυλλο και τέσσερα συνοδεύουν άνετα το σεμνό μου σύντομο κείμενο.

Από τα κείμενα που προλογίζουν, παρουσιάζουν τους δημιουργούς με τα έργα τους, πήρα κατά προτίμηση την αφιέρωση που ακολουθεί, κεντημένη από την ξεχωριστή πένα του Ανδρέα Ζαρμπαλά:

«Όταν οι ζωγράφοι και οι γλύπτες μας, με το διαβατήριο, το πινέλο και τη σμίλη στο σάκο τους, φτάσανε στην Ελλάδα, οι σκόνες από τα νταμάρια και τους σοβάδες δεν τους κρύψανε τα καταπληκτικά τοπία και τους μαρμάρινους κίονες. Το χρωματιστό τους όνειρο ήταν πάντα εκεί, στην ξενιτεμένη τους ψυχή, πότε σα μήλο και κυδώνι και πότε σα σταφύλι από τους παλιούς μπαξέδες του τόπου μας. Έτσι μια μέρα  καλοκαιρινή του 2000 μπήκε στο Ζάππειο από την μπροστινή την πόρτα και απλώθηκε στην αίθουσα με τη μορφή της έκθεσης, για είκοσι και πλέον ημέρες. Ο τόπος μας είχε τολμήσει να σταθεί μπροστά στο βλέμμα της πατρίδας. Την εικοστήν ημέρα ένιωσε το χέρι της στην πλάτη κι άκουσε τη μαγική λέξη «Καλωσόρισες».

Τώρα, το χρωματιστό μας όνειρο πήρε το τρένο για τη Γερμανία. Κι αύριο, ποιος ξέρει, για άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου.

Ώρα καλή!

Ώρα του καλή!»