Μια φορά ταλέντο, δέκα φορές δουλειά

ΠΟΡΤΡΕΤΑ

Του Στέφαν ΑΡΣΕΝΗ

Ο Αναστάσης Λιάκος, ο Τάσης, όπως τον φωνάζουμε συχνά, είναι πια γνωστός στην πολιτιστική ζωή της πέτρινης πόλης τ’ Αργυροκάστρου. Καθημερινά τον βλέ­πεις να κάνει παρέα με ανθρώπους της τέχνης και των γραμμάτων, μα και με τους μικρούς μελλοντικούς καλλιτέχνες της Μουσικής Σχολής «Τσακάλωφ».

Στο 8τάζιο τον περίλαβε και του έμαθε το βιολί ο ταλαντούχος δάσκαλος, Πόλιος Τζόρης, επίσης και η Πρανβέρα Αχμέτι. Με δουλειά και ταλέντο, κατόρθωσε να πάρει μέρος από μικρός στις συγκροτημένες ορχήστρες των φεστιβάλ τραγουδιού για παιδιά, στο φεστιβάλ τραγουδιού νεολαίας, στη συμφωνική ορχήστρα της πόλης, καθώς και στις εθνικές μουσικές εκδηλώσεις στα Τίρανα κι αλλού.

Ο Αναστάσης σήμερα είναι ένας απ’ αυτούς τους μουσικούς που κάθε μέρα κρατάει στα χέρια του μουσικό όργανο κι όχι μόνον ένα. Κάπου τον βλέπεις να παίζει βιολί σε μια λαϊκή ορχήστρα, να παίζει μπουζούκι, να μετέχει και σε μπάντα με ταμπούρλο.

Είναι δύσκολο να συναντήσεις καλλιτεχνική εκδήλωση, ας είναι και οικογενειακή ακόμα, όπου να μην μετέχει ο Τάσης. Κι όταν, για ελάχιστους μήνες απομακρύνθηκε από την πέτρινη πόλη, με τα θλιβερά γεγονότα του 1997 κι εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, παρακολούθησε εκεί μαθήματα σε ειδικό φροντιστήριο για να παίξει καλύτερα μπουζούκι.

Όταν του δημιουργήθηκαν συνθήκες κι επισκέφτηκε τους δικούς του στην Αμερική, δεν σκέφτηκε άλλο πράγμα, παρά μόνο του σκόνταψε το βλέμμα σ’ ένα ωραίο βιολί που διαφημιζόταν σε μια βιτρίνα της Νέας Υόρκης. Το αγόρασε και το ‘φερε στο Αργυρόκαστρο. Κι είναι αυτό η πιο όμορφη ανάμνηση.

Με τη φροντίδα και τη στήριξη της γνωστής πιανίστριας, Μιμόζα Τσαμπελί, κατόρθωσε να παραδίδει μάθημα στο Πολιτιστικό Κέντρο της πόλης. Σήμερα εκπαιδεύει 9 μαθητές, σε βιολί, μπουζούκι και κιθάρα, ένας από τους οποίους, είναι ο Β. Πάσχος, ο οποίος βρίσκεται στα πρόθυρα του πτυχίου.

Γράφει και χιουμοριστικά κείμενα σε διάφορα έντυπα, τοπικά και κεντρικά. Σχεδόν όλα τα κείμενά του έχουν «αλάτι και πιπέρι» μέσα. Και είναι πλήρως αποδεχτά.

Αν του περισσεύει ελάχιστος χρόνος, φοράει τη μάσκα του μελισσοκόμου κι ασχολείται με τις μέλισσες. Ελέγχει μία-μία τις κυψέλες. Φροντίζει με μεράκι τις μέλισσες κι αυτές του το ανταποδίδουν απλόχερα.

Με πολύ δουλειά, με ιδρώτα ο Τάσης κατάφερε να φτάσει κάπου. Είναι σεμνός και ξέρει καλά ότι ο δρόμος που επέλεξε, οι στόχοι που προβλέπει να πραγματοποιήσει θέλουν θυσία, υπομονή και χρόνο.

Στην πορεία του καθοδηγείται από το μότο: Μία φορά ταλέντο, δέκα φορές δουλειά. Αυτή είναι και η καλύτερη εγγύηση για πρόοδο στα 40 χρόνια της ζωής του.

«Δικαίωμα», Ιούνιος 2003