Ο ΑΛΣΑΤΙΟΣ ΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΛΑΟΥΣ

(Βορειοηπειρώτη, κάνε τον παραλληλισμό!)

Ένας πολυταξιδεμένος, κοσμογυρισμένος, αλλά συνάμα και πολυδιαβασμένος φίλος μου, μού αναφέρει τα ακόλουθα:

«Το σύνορο ανάμεσα Γερμανίας και Γαλλίας, στην Αλσατία, πέφτει και πάνω σε ένα πανέμορφο τουριστικό χωριό. Το χωρίζει, νομίζω, σχεδόν στη μέση.

Μια παρένθεση:

(Η περιοχή αυτή πέρασε στη Γαλλία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι τότε ανήκε στη Γερμανία).

Για εμπλουτισμό γνώσεων:

«Η Γαλλική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει ότι υπάρχουν εθνικές μειονότητες στη χώρα της. Η πραγματικότητα όμως, είναι πολύ διαφορετική».

Πας σε ένα μαγαζί του χωριού αυτού, όπου στον εξωτερικό χώρο του είναι περασμένη μια λευκή γραμμή – δηλαδή το σύνορο – πλησιάζεις έναν οποιονδήποτε πελάτη και τον ρωτάς:

-Φίλε, τι είσαι εσύ;

Δεν απαντάει. Τι να πει;! Γερμανός! Δεν το λέει. Γάλλος;! Ούτε. Αφού βυζαίνει χορτάτα και αδιάκοπα από δύο μανάδες ο πολίτης. Να πει τη μια πατρίδα, προσβάλει την άλλη. Γι’ αυτό σιωπάει, εφόσον ζει υπέροχα. Καλύτερα κι από  τους δύο λαούς.».