Ο ΕΠΙΔΕΞΙΟΣ ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ “ΤΑDANO”

Ο ΕΠΙΔΕΞΙΟΣ ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ “ΤΑDANO”

Από μικρή ηλικία, η μανία τού Κώστα Ντάκου ήταν τα σίδερα. Έτρεχε πίσω από τους μυλωνάδες θείους του: Το Θέμο και τον Κύρο.

Έβαζε τα χέρια σε λίμες, σε κατσαβίδια σε βίδες, σε ρουλεμάν. Σε γράσο.

Μεγαλώνοντας η τρέλα, τ’ όνειρό του ήταν να οδηγήσει αυτοκίνητο.

Του δόθηκε η ευκαιρία να εκπαιδευτεί και να αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης όταν πήγε φαντάρος.

Έπιασε τιμόνι αυτοκινήτου, ξεκίνησε κανονικά να ασκεί το επάγγελμα του οδηγού το 1960.

Ως χειριστής λαστιχοφόρου γερανού δοκιμάστηκε και πέτυχε το 1963 στη Μπίστριτσα κι έκανε αυτή τη δουλειά ώσπου βγήκε στη σύνταξη.

Από τα 38 του χρόνια εργασίας – ως χειριστής βαρέων μηχανημάτων και κυρίως γερανών – τα 17 τα πέρασε πάνω σε «TADANO».

Εμπιστεύτηκαν τον χειρισμό γερανού στον Κώστα, στηριζόμενοι στις επιτυχίες του, στις αξίες του. Ποτέ και σε καμία επέμβαση συγγενή είτε φίλου, όπως πρόκειται να νομίζει κάποιος!!!

(Με την «TATRA» π.χ., που τραβούσε ειδική πλατφόρμα, μετέφερε τότε άνετα τεράστιους εκσκαφείς, βαριά μηχανήματα. Τα ξεφόρτωνε σε κάμπους, σε βουνά, όπου κατασκευάζονταν εγγειοβελτιωτικά έργα – αρδευτικά δίκτυα, οικοδομές, δεξαμενές, υδροηλεκτρικοί σταθμοί…).

Μόνο δύο περιστατικά είναι αρκετά για να καταλάβουμε πολλά:

Σε πρόθυρα έναρξης Εθνικού Φολκλορικού Φεστιβάλ στ’ Αργυρόκαστρο, έπρεπε να τοποθετηθεί μεταλλική σκηνή μέσα στο αρχαίο κάστρο. Ενώ όλα ήταν έτοιμα, χρειαζόταν επειγόντως ειδικός γερανός για να σήκωνε τα μεγάλα βάρη.

Μόνο με το «TADANO» αντιμετωπίζονταν η εργασία αυτή.

Άλλος χειριστής τότε δεν μπορούσε να περάσει, σε τέτοια περιθώρια, σε τόσο στενό χώρο μέσα στο κάστρο, γερανό. Ο Κώστας, σε σημεία που δεν τον έπαιρνε, έκλεινε τους καθρέπτες, έβαζε γειρτά δόγες κάτω από τους τροχούς, να γλιστρήσει ελάχιστους πόντους τ’ αυτοκίνητο.

Κάπου, εφόσον εμπόδιζε με λίγα εκατοστά το ύψος, ξεφούσκωνε ανάλογα τα λάστιχα και προχωρούσε …

Ολόκληρη διαδικασία. Σκέψη, αγωνία. Με συνεχόμενες κινήσεις μπρος – πίσω, πήγε το γερανό στον προορισμό.

… Όμως, υπήρξε το δίλημμα μέσα του: -Μα, καλά τον μπάζω, πώς θα τον βγάλω έξω μετά;! Μην ντροπιαστώ,! Το κατάφερε κι αυτό.

Το κράτος τότε, περισσότερο για εργασίες στον τομέα της αμύνης, τοποθέτηση οχυρών, αγόρασε κι έθεσε σε λειτουργία πέντε γερανούς «ΤΑDΑΝΟ». Οι τέσσερις καταστραφήκαν πρόωρα και ολοσχερώς, όταν ο γερανός του Κώστα, έμοιαζε σαν να ‘ταν του κουτιού. Του καθόταν με το πανί στο χέρι.

Σε ειδικό σεμινάριο ο μηχανοδηγός εξήγησε στους συμμετάσχοντες τον τρόπο πώς διατηρεί σ’ άριστη κατάσταση το γερανό.

Με τ’ άνοιγμα της Αλβανίας το 1990, ο επιδέξιος χειριστής, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Χειρίστηκε και θαύμασε γιγαντιαίους γερανούς, που νωρίτερα δεν μπορούσε να τους χωρέσει η  φαντασία του.

Ο Αλέκος, ο γιος του, είναι ίδιος Κώστας και καλύτερος. Την ίδια δουλειά κάνει, χρόνια τώρα, στο λιμάνι του Πειραιά. Φορτοεκφόρτωση κοντέινερς με διάφορα εμπορεύματα σε καράβια.

Σχετικά άρθρα: