Ο «κρυμμένος θησαυρός» της Αγίας Μαρίνας στο Βαγκαλιάτι

Του Λεωνίδα ΠΑΠΠΑ

Στην περιοχή των Αγίων Σαράντα υπάρχουν τρεις σπηλιές που μετατράπηκαν – πιθανόν πριν από δέκα αιώνες από ασκητές – σε ιερούς τόπους.

Η Παναγία του Κώσταρι, ο Αγιος Γεώργιος Δίβρης και η Αγία Μαρίνα στο Βαγκαλιάτι ή Ευαγγελάτες.

Και στις τρεις, οι ένοικοι άφησαν στο πέρασμα των αιώνων τα αποτυπώματά τους, με κυριότερα τις αγιογραφίες και μάλιστα σε παλίμψηστα (πολλές στρώσεις).

Οι δύο πρώτες είναι σήμερα εύκολα προσβάσιμες. Δεν χρειάζεται να περπατήσεις πάνω από 10 λεπτά από το σημείο που προσεγγίζονται με αυτοκίνητο.

Η Αγία Μαρίνα είναι εύκολα ορατή από τον κύριο δρόμο, πάνω από τη γνωστή γέφυρα του Μπουγάζι, 10 χλμ μετά την είσοδο στη συνοριακή διάβαση του Μαυρομάτη. Απέχει σε ευθεία γραμμή μόλις 750 μέτρα από το δρόμο, αλλά σου δίνει την αίσθηση πως μόνο με «φτερά» μπορείς να φτάσεις εκεί. Κάποιοι τόλμησαν και σκαρφάλωσαν από αυτό το σημείο, αλλά είναι επικίνδυνο τόσο για το ανέβασμα όσο και το κατέβασμα. Η πιο συμβατή διαδρομή μήκους περίπου 3 χλμ, ξεκινάει από το χωριό Βαγκαλιάτι και διαρκεί περίπου 1 ώρα και 30 λεπτά.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Αποτελείται από τέσσερα τμήματα, εντελώς διαφορετικά το ένα με το άλλο.

Το πρώτο και πιο δύσκολο, είναι το μονοπάτι από το χωριό που σε ανεβάζει στο βουνό και αποτελεί περίπου τη μισή διαδρομή. Το βραχώδες και σκληρό τοπίο σε απογοητεύει σε σημείο που σκέπτεσαι την επιστροφή. Σε αποζημιώνει όμως η θέα του Βούρκου, που όσο ανεβαίνεις γίνεται πιο εντυπωσιακή. Το Κωλοκοτέτσι (στα 2/3 της ανηφόρας) είναι ιδανικό σημείο για στάση.

Το δεύτερο και πιο σύντομο τμήμα, είναι μία ωραία πεδιάδα που μοιάζει με σέλλα αλόγου στην ραχοκοκαλιά της Μηλιάς. Μία λέρα στην άκρη της, θυμίζει την καταλληλότητα του χώρου για γιδοπρόβατα.

Η τρίτη διαδρομή είναι παραμυθένια. Το έντονο πράσινο του δάσους με αγριοβελανιδιές, δημιουργεί επαναλαμβανόμενα ξέφωτα που βλέπεις πότε την Κέρκυρα, πότε τη λίμνη του Βουθρωτού, πότε την πεδιάδα της Τζάρας και ποτέ δεν χάνεις την επαφή με τη θάλασσα του Ιονίου.

Η τέταρτη διαδρομή είναι τα τελευταία 100-200 μέτρα που σκαρφαλώνεις στη σπηλιά. Χωρίς τους μεταλλικούς σωλήνες – κάγκελα που τοποθετήθηκαν στα πιο δύσκολα σημεία, η ανάβαση θα ήταν τρομακτική και για τους μη υψοφοβικούς.

Για τον π. Νικόδημο Καρκασίνα (Nikodhimos Karkasinas) η σπηλιά της Αγίας Μαρίνας αποτελεί τη δική του «Ιερουσαλήμ». Μαζί με το ποίμνιο του κοπιάζει να συντηρεί το μονοπάτι, να κάνει έργα στη σπηλιά και πιο πολύ να καλεί επισήμους και μη να την επισκεφτούν. Λειτουργεί κάθε χρόνο της Αγίας Μαρίνας (16 προς 17 Ιουλίου).

Η αδελφότητα του χωριού (Σύλλογος Βαγκαλιωτών ο Άγιος Δονάτος), σκέπτεται να καθιερώσει την ανάβαση αυτή, ως ετήσια δραστηριότητα τους. Γένοιτο!