«ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΡΙΧΙ ΚΡΕΜΕΤΑΙ Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΤΩΡΑ»

Τον Κώτσιο Στέργιο κάποτε νόμιζα ότι τον απέλυσαν από τη δουλειά, λόγω ανικανότητας.

Αφού δεν είχε βγάλει ανάλογο σχολείο, δεν είχε την κατάλληλη παιδεία. Κι ήταν διορισμένος ταξίαρχος.

Όμως, δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Άλλη ήταν η πραγματική αιτία.

Του αφαίρεσαν την δερμάτινη τσάντα τού ταξίαρχου από την πλάτη, αφού τον αντιλήφθηκαν να γράφει, σ’ αδύναμους συνεταιριστές περίσσια μεροκάματα. Για ν’ αγόραζαν το ψωμί. Να έβγαζαν το μήνα. Και έβλαπτε οικονομικά κατ’ αυτόν τον τρόπο, την ταξιαρχία. Διόγκωνε τους λογαριασμούς του Γεωργικού Συνεταιρισμού …

Ήταν ψυχοπονιάρης.

Κι είπε ο Κώτσιος τότε, πάνω στο θυμό του, το γουστόζικο:

«Στο πολυτρίχι κρέμεται ο συνεταιρισμός τώρα. Πού θα μου πάει, θα το δείτε, χωρίς εμένα θα χαλάσει…!!!».

Κι όμως, από τότε, από εκείνο το γεγονός, η νίλα αυτή, το μαύρο χάλι, τράβηξε σχεδόν άλλα 30 ολόκληρα χρόνια.