Μαζί με την αντιπροσωπεία της ΠΟΑΚΑ στη Μόσχα και οι εκπρόσωποι της ΕΕΜ της Αλβανίας

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου: Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αμερικής «Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΤΗΣ ΞΕΝΗΤΕΙΑΣ», Νέα Υόρκη 2010, του Ηλία ΜΠΕΤΖΙΟΥ…

Στο βιβλίο τούτο δεν πρόκειται να γράψω τη βιογραφία μου, ούτε και κανενός άλλου συμπατριώτη μου, αλλά την ιστορία μιας εθνικής οργάνωσης στην ξενιτειά, η οποία επί ενενήντα χρόνια αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου. την υπηρέτησα κι εγώ πάνω από πενήντα χρόνια, σε έναν ατέλειωτο κα πολυδάπανο αγώνα – που όπως έφθασαν σήμερα τα πράγματα, αυτός ο αγώνας δεν θα δικαιωθεί ποτέ!

Ξεκινήσαμε με ένα όνειρο, την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και την ένωσή της με την Ελλάδα. Στο πέρασμα του χρόνου, παραιτηθήκαμε των εδαφικών διεκδικήσεων, συνεχίσαμε με την αυτοδιάθεση και καταλήξαμε στις διαμαρτυρίες και παραστάσεις στον οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) ζητούντες την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία. Σήμερα τα πράγματα άλλαζαν γιατί βρισκόμαστε σε μια εποχή που η Αλβανία γίνεται μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Πώς αλλάζουν οι καιροί!!!

Παρά τις αντιδράσεις και τις συνεχείς διώξεις της κυβέρνησής τους οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες που ζουν στην Αλβανία κατάφεραν να έχουν φωνή δική τους, να έχουν οργανώσεις στον τόπο τους, αντιπροσώπους στη Βουλή τους και θέσεις στην κυβέρνηση τους. Εμείς – οι Ηπειρώτες της Αμερικής – γι’ αυτούς πλέον, είμαστε οι «αγωνιστές του παλιού καιρού», που όχι μόνον δεν μας χρειάζονται πια, αλλά τώρα γινόμαστε και «εμπόδιο» στην πολιτική τους δραστηριότητα.

Δυστυχώς, αυτοί οι νέοι δεν γνωρίζουν τους αγώνες που κάναμε εμείς οι παλιοί για να έχουν αυτοί σήμερα το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, ακόμα και τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση της Αλβανίας.

Αυτοί οι νέοι Βορειοηπειρώτες μεγάλωσαν ελεύθεροι, έχοντας άγνοια για το αίμα που έχει χυθεί από χιλιάδες αδέλφια τους μέσα στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και στα εκτελεστικά αποσπάσματα του Εμβέρ χότζα. Δεν γνωρίζουν για τους ξεριζωμούς των ομοεθνών τους από τα πάτρια εδάφη, και για τον χωρισμό της μάνας από το παιδί της μ’ ένα συρματόπλεγμα και έναν αδίστακτο Αλβανό στρατιώτη έτοιμο να τους πυροβολήσει αν υποψιαστεί κάποια κίνηση.

Εμείς πλέον μένουμε στην ιστορία ενός μεγάλου και πολυετούς αγώνα, αλλά με τη συνείδησή μας αναπαυμένη, γιατί κάναμε το καθήκον μας, και δεν θα πάψουμε όσο ζούμε να κρατάμε στην καρδιά μας την ελπίδα πως «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ναι».

Και … απόσπασμα από το κείμενο: Αντιπροσωπεία της ΠΟΑΚΑ στη Μόσχα

Μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση, η Διάσκεψη της επιτροπής «Ηυman Dimention of the Conference on Security and Cooperation in Europe (CSCE)» αποφασίστηκε να συγκληθεί στη Μόσχα το Σεπτέμβριο του 1991.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος θεώρησε ιδιαίτερα απαραίτητη την παρουσία της Ελληνικής Εκκλησίας Αμερικής στην εν λόγω διάσκεψη και μου ζήτησε να μεταβώ στη Μόσχα και να αντιπροσωπεύσω και εκεί την Αρχιεπισκοπή.

Ειδικά τούτο το ταξίδι, ήταν και μια καλή ευκαιρία πέρα από το καθήκον προς τον Εθνικό μας αγώνα να γίνει και ταξίδι αναψυχής, και φυσικά όπως πάντα με προσωπικά έξοδα.

Ένα ταξίδι στη Ρωσία, στη μεγάλη Ευρωπαϊκή χώρα που επιτέλους ύστερα από 75 χρόνια απαλλάχτηκε από το σκληρό κομμουνιστικό καθεστώς. Με συντροφιά τη σύζυγό μου Ιουλία, την αδελφή της Κατίνα και σύζυγό της Γιώργο Σακέτο, φθάσαμε στις 4 Σεπτεμβρίου στη Μόσχα.

Η εικόνα που αντικρίσαμε δεν περιγράφεται. Μου θύμισε την Ελλάδα τον καιρό της κατοχής, ο κόσμος στην ουρά έξω από τους φούρνους να περιμένει να πάρει ένα κομμάτι ψωμί με το «δελτίο», που οι πιο πολλοί έτρωγαν το μισό στο δρόμο πριν φθάσουν στο σπίτι. Μου έκανε εντύπωση όμως η εμφάνιση τους. Ήταν όλοι καλοντυμένοι και ευγενικοί, πρόθυμοι να εξυπηρετήσουν τους ξένους.

Το ταξιδιωτικό πρακτορείο στη Νέα Υόρκη μας είχε κλείσει δωμάτια σε ένα ξενοδοχείο της «κακιάς ώρας». Μείναμε μια νύχτα μόνο, και την άλλη μέρα αλλάξαμε και πήγαμε σε ένα σχετικά καινούργιο που είχε χτιστεί την εποχή των ολυμπιακών αγώνων, στο οποίο έμεναν και οι εξ Ελλάδος και Βορείου Ηπείρου αντιπρόσωποι.

Tην Ελληνική κυβέρνηση αντιπροσώπευσαν οι Ιωάννης Μπουκαούρης μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδος στον ΟΗΕ, και επικεφαλής της ομάδας καθώς και Ευάγγελος Κωφός. Την Ελληνική δε μειονότητα στην Αλβανία, οι θωμάς Σιάρας, καθηγητής Αγγλικών στο πανεπιστήμιο Τιράνων και θωμάς Μήτσιος, Βουλευτής στο Αλβανικό Κοινοβούλιο.

Στις 10 Σεπτεμβρίου, με τη βοήθεια πάντα της Δρ. Έρικας Νταή, έκανα την πρώτη μου ομιλία στην γενική συνέλευση της Επιτροπής «Ηυman Dimention» με θέμα φυσικά την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία.

Στη συνέχεια όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, φορτώθηκα και τα καθήκοντα των αντιπροσώπων της Ελληνικής κυβέρνησης οι οποίοι μη έχοντας το δικαίωμα να λάβουν μέρος και να μιλήσουν σε συνεδριάσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων, μου ζήτησαν να απαντήσω εγώ στον Τουρκικής καταγωγής Βουλευτή της Ελλάδος Δρ. Αχμέτ Σαντίκ. Στη μακροσκελέστατη ομιλία του ο Δρ. Σαντίκ κατήγγειλε την κυβέρνηση για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης από την οποία ο ίδιος κατάγεται.

Η απάντησή μου.\, όπως φαίνεται και από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, ήταν πολύ επιτυχής και εντυπωσίασε τόσο τους ξένους όσο και τους Έλληνες αντιπροσώπους που παρευρέθηκαν εκεί.

Στη φωτογραφία του εξωφύλλου από αριστερά: Θωμάς Σιάρας, Ιωάννης Μπουαούρης, Θωμάς Μήτσιος, Silνiα Wahling, Έρικα Νταή, Ευάγγελος Κωφός και Ηλίας Μπέτζιος.