Τίποτα δεν πάει καλά, θα ψάχνουμε και για κυβέρνηση…
ΓΝΩΜΕΣ
Ο Γιώργος Καρελιάς γράφει για τα δεινά που βιώνουμε, αλλά και για το αβέβαιο μέλλον που μας περιμένει.
Πώς μπορεί να αποδοθεί η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα εδώ και δύο χρόνια; Πάνω που φτάναμε στο «Δόξα τω Θεώ» πλάκωναν τα «βοήθα Παναγιά».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξελέγη τον Ιούλιο του 2019 υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις. Η χώρα είχε βγει κουτσά στραβά από τη δεκαετή, ασφυκτική, επιτήρηση. Τα Μνημόνια ήταν πίσω μας. Και οι προκάτοχοί της, τους οποίους λοιδορούσαν για την οικονομική τους πολιτική, τούς άφησαν ένα «μαξιλάρι» γεμάτο με πολλά δισεκατομμύρια, με τα οποία «έκαναν παιχνίδι» οι νέοι αφεντάδες, εκμεταλλευόμενοι και το γεγονός ότι ο ευρωπαϊκός έλεγχος ήταν χαλαρός έως ανύπαρκτος λόγω πανδημίας.
Να ‘το το πρώτο «βόηθα Παναγιά». Το πρώτο κύμα της πανδημίας πέρασε με «δοξαστικά» και αυτοθαυμασμό, αφού η μικρά και πτωχή Ελλάς «έβαλε τα γυαλιά» στις περισσότερες συγκατοίκους της στην Ευρώπη. Αλλά-φευ- αυτό έμελλε να κρατήσει λίγο. Τα δύο επόμενα κύματα «Δέλτα» και «Όμικρον» μας τσάκισαν κυριολεκτικά. Τα νοσοκομεία γονάτισαν και οι ανθρώπινες απώλειες ήταν, είναι ακόμα, από τις χειρότερες. Αν δεν είχαμε τον πόλεμο στην Ουκρανία, σίγουρα πρώτο θέμα θα ήταν οι γεμάτες ΜΕΘ, τώρα πια και με εμβολιασμένους.
Κι εκεί που λέγαμε ότι σιγά-σιγά θα παίρναμε πολλές ανάσες με την υποχώρηση της πανδημίας όσο θα πλησίαζε το καλοκαίρι, όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει, αλλά μας ήρθε κατακέφαλα η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, που φέρνει πλήθος ανατροπών στην καθημερινή μας ζωή.
Δεν είναι μόνο οι εικόνες φρίκης από ρημαγμένα χωριά και πόλεις. Είναι και ο φόβος για το τι μας ξημερώνει, καθώς όλο και πληθαίνουν οι υποθέσεις, τα σενάρια και οι αναλύσεις που περιέχουν τις λέξεις «παγκόσμιος πόλεμος». Όσο και να μη θέλεις να τα πιστέψεις, δεν μπορείς να κλείσεις τα μάτια. Άλλωστε, όποιος γνωρίζει στοιχειωδώς πώς ξεκίνησε και πώς κατέληξε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος (με δύο πυρηνικές βόμβες στην Ιαπωνία) δεν μπορεί να κοιμάται καθόλου ήσυχος.
Αλλά ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να απωθήσουμε τις ψυχολογικές επιπτώσεις, αυτό που σίγουρα δεν απωθείται είναι ό,τι αντικρίζουμε στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου και στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Και ακόμα δεν έχουμε δει τα χειρότερα, αφού μέρα με τη μέρα οι πληθωρισμός, ειδικά στην ενέργεια, κάνει άλματα κι ούτε ο Πούτιν δεν ξέρει αν, πότε και πού θα σταματήσει. Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να έχει σταματήσει η ροή του φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Ευρώπη, παρά τις εκατέρωθεν απειλές για διακοπή και νέες κυρώσεις. «Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη».
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει χάσει τα μπάλα στο θέμα αυτό. Οχυρώνεται πίσω από το (εν πολλοίς εύλογο) επιχείρημα «η ακρίβεια είναι εισαγόμενη» και ουσιαστικά παίρνει μέτρα- ασπιρίνες, ενώ ο πυρετός απαιτεί βαρύ αντιβιοτικό. Για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, το μεγάλο πρόβλημα είναι το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτοί οι λογαριασμοί προκαλούν άγχος και πανικό σε όσους καλούνται να τους πληρώσουν. Και γι’ αυτό δεν έκανε σχεδόν τίποτα, πέραν των ισχνών επιδοτήσεων και μόνο για τους πολύ φτωχούς (θετικό σίγουρα, αλλά αναποτελεσματικό).
Στο εύλογο ερώτημα «και τι θα μπορούσε να κάνει;», η απάντηση ήρθε από την πρόσφατη (25 Μαρτίου) σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Την ώρα που εμείς κοιτάζαμε τα γαλλικά Ραφάλ στον ουρανό της Αθήνας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβλεπε στις Βρυξέλλες τους ομολόγους Σάντσεθ της Ισπανίας και Κόστα της Πορτογαλίας να παίρνουν εξαίρεση για τις χώρες τους, ώστε να προχωρήσουν σε μειώσεις των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας.
Τα βλέπουν αυτά οι Έλληνες καταναλωτές, τα «μετράνε» πλέον και οι δημοσκοπήσεις και η περιβόητη άνεση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού έχει πάει περίπατο. Όταν τα ποσοστά της ΝΔ πέφτουν κάθε μήνα και γυροφέρνουν το 30%, ο κ. Μητσοτάκης υποχρεώνεται να «εξομολογείται» από τώρα ότι θα ψάχνει για συνεταίρο το βράδυ των εκλογών. Επί το παρόντος δεν γνωρίζει με ποιον θα συνεταιριστεί, αφού ο Νίκος Ανδρουλάκης του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ δεν πετάει τη σκούφια του. Χώρια που δεν ξέρουμε τι θα γίνει το βράδυ των πρώτων εκλογών της απλής αναλογικής.
Ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ ήρθαν στην κυβέρνηση υποσχόμενοι ότι θα αποκαταστήσουν μια κάποια «κανονικότητα» στη χώρα, μετά από δέκα χρόνια συνεχών ανατροπών και αβεβαιότητας. Η δική τους βεβαιότητα πώς, ό,τι κι αν γίνει, έχουν ξανά στο τσεπάκι την αυτοδυναμία χάνεται κάθε μέρα που περνάει.
Είναι πολύ δύσκολο να φαντασθεί κανείς ότι η παρούσα κυβέρνηση θα βγάλει κι άλλο χειμώνα με κάποια νέα παραλλαγή της πανδημίας να γεμίζει τα νοσοκομεία και με το πετρέλαιο και το αέριο να εξαρτώνται από τις διαθέσεις του Πούτιν. Το πιθανότερο είναι ο κ. Μητσοτάκης οι συν αυτώ να ποντάρουν στο «θαύμα» του ελληνικού καλοκαιριού. Και μετά τα «μπάνια του λαού» να πάμε στις κάλπες, για να βρούμε ένα, δύο ή και τρεις που μπορεί να χρειαστεί να συνεταιριστούν για να μας κυβερνήσουν.
Θα μπορούσε να ισχύει και αυτό που έχει γράψει ο Αμερικανός συγγραφέας Γουέιν Ντάιερ: «Είμαι ρεαλιστής, περιμένω θαύματα»…
