ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΑΛΒΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ: ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

ΑΠΟΨΕΙΣ

Είμαστε, αποδεδειγμένα, πάντα αργά.

Κι όταν μας προκαλούν εθνικά, διαπιστώνουμε πάντα το βασικό μειονέκτημά μας: Δεν υπερασπιζόμαστε ο ένας τον άλλο. Ο καθένας στον αγώνα, είναι μόνος του. Λείπει η αλληλεγγύη. Το κοινό μέτωπο αντίστασης.

Έχουμε δυνάμεις, αξίες, αλλά δεν τις αξιοποιούμε. Μένουμε, επιμένουμε στα παλιά φθαρμένα υλικά. Στα ίδια δοκιμασμένα κι αποτυχημένα πρόσωπα. 30 χρόνια αυτή η δουλειά.

Οι μεμονωμένες φωνές, από το καθόλου, είναι καλές, όμως, είναι αποδεδειγμένο, δεν έφεραν, ούτε θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα.

Στη δεδομένη, βεβαρημένη κατάσταση στον τόπο μας, ενώ τίθεται καθήκον τα δύο κόμματα: ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ, να είχαν  καθίσει κιόλας σε ένα τραπέζι και να είχαν θέσει στόχο εθνικής ενότητας, κοινής αντίστασης – όλες οι δυνάμεις μας, πρέπει να γίνουν ένα – ψάχνουν το σύμμαχο, την προεκλογική συνεργασία τους με τα αλβανικά κόμματα, που όλα αυτά τα χρόνια όλες οι συμμαχίες, απέδωσαν τίποτα.

Απλά, η ουσία των συνεργασιών, είναι να πιάσει ένα άτομο, μια θέση στην Αλβανική Βουλή, για να βολευτεί. Τίποτε περισσότερο.

Οι βουλευτές, ελληνικής καταγωγής, που στηρίζουν αλβανικά κόμματα, να είχαν ήδη παραιτηθεί.