Το «κόμπλεξ» της καταγωγής μας

Το «κόμπλεξ» της καταγωγής μας

Μέχρι και το 1990, οι μεγαλύτεροι το γνωρίζουν καλύτερα, νομίζω ήταν πιο σαφή τα δεδομένα περί της ελληνικότητάς μας, ανεξαιρέτως εάν βρίσκονταν υπό καθεστώς διωγμού και συρρίκνωσης,  πάντως δεν αμφισβητούνταν τουλάχιστον στα επίσημα αναγνωρισμένα χωριά.

Το 1990, με το άνοιγμα των συνόρων, βρεθήκαμε στη μέση 2 κρατών, 2 λαών, στη μέση Μάνας και Μητριάς και από τότε καλλιεργήθηκε μέσα μας ένα «ΚΟΜΠΛΕΞ» περί της καταγωγής μας και ζητάμε επιμόνως την επιβεβαίωση αυτής.

Δυστυχώς, αυτό το κόμπλεξ και την αγωνία, τα έχουμε και στις 2 πλευρές των συνόρων.

Αγωνία να ακούσουμε, να δούμε ή να διαβάσουμε τι θα πουν στην Ελλάδα οι Έλληνες για την καταγωγή μας και εάν και πόσο Έλληνες είμαστε!

Αγωνία να ακούσουμε, να δούμε ή να διαβάσουμε τι θα πουν στην Αλβανία οι Αλβανοί για την καταγωγή μας και εάν και πόσο Έλληνες είμαστε.

Όμως, ας δούμε αρχικά τον εαυτό μας και έπειτα να ζητήσουμε λογαριασμό από τους άλλους:

Πόσοι από μας δεν απαρνηθήκαμε την καταγωγή μας και τη λέξη «Βορειοηπειρώτης»;

Πόσοι από μας δεν γίναμε Έλληνες με τους Έλληνες και Αλβανοί με τους Αλβανούς;

Πόσοι από μας, έστω και για μία φορά, για μία στιγμή, κάπου, κάποτε ξεχάσαμε εντέχνως το πρόθεμα «Βόρειο-» και απλά συστηθήκαμε ως Ηπειρώτης, πόσοι από μας γεννηθήκαμε στα Γιάννενα, στην Πωγωνιανή, στο Κεφαλόβρυσο, «ξεχνώντας» τα ονόματα των χωριών μας, πόσοι από μας απαρνηθήκαμε την καταγωγή μας «πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις» ωσάν άλλος Πέτρος;

Μπορεί η ερώτηση να είναι ρητορική, αλλά εάν θέλουμε να την απαντήσουμε, νομίζω, πολύ εύκολα στο «πόσοι από μας» θα πούμε «σχεδόν όλοι».

Δεν είναι απαραίτητα αρνητικό αυτό, καθώς όλοι μας, σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο, ενδεχομένως να χρειάστηκε να μην φανερώσουμε την ταυτότητά μας, όμως ας μην ζητάμε και τα ρέστα από τρίτους.

Ας αποβάλουμε, αρχικά εμείς οι ίδιοι, το «ΚΟΜΠΛΕΞ» της καταγωγής μας, ας αποτοξινωθούμε από την ανάγκη της επιβεβαίωσης και τότε ΝΑΙ και οι δύο πλευρές θα μας αντιμετωπίσουν για αυτό που πραγματικά είμαστε!!!

Πέρασαν 30 ολόκληρα χρόνια,  και δεν έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν περί της καταγωγής μας. Και το κυριότερο, η επόμενη γενιά, τα παιδιά μας, πρέπει να μάθουν να είναι περήφανα για την καταγωγή τους, γιατί εάν εμείς αποφεύγαμε να μιλάμε περί αυτής από κόμπλεξ, εκείνα θα το κάνουν από άγνοια και ημιμάθεια και αυτό είναι πολύ χειρότερο, καθώς θα χαθεί η φυσική συνέχεια και θα σπάσει η αλυσίδα της καταγωγής.

Γιώργος ΝΑΚΑΣ

Σχετικά άρθρα: