Φταίχτης ο Πούτιν. Ο Ερντογάν τι είναι;

ΑΠΟΨΕΙΣ

Του Γιώργου ΜΑΝΟΥ

Ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση. Αυτό δεν χρειάζεται ούτε οι ειδήσεις στην τηλεόραση να το πουν ούτε εφημερίδες και αναλυτές να τα γράφουν και να τα αναλύουν. Το καταλαβαίνουμε εύκολα όλοι, διότι το χέρι μπαίνει βαθιά στην τσέπη μας, λόγω ακρίβειας, για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα με τις ανάγκες της καθημερινότητας (φως, νερό, τηλέφωνο, κοινόχρηστα, θέρμανση, δανειακές υποχρεώσεις, έξοδα κίνησης, λοιπά έξοδα καθημερινής διαβίωσης, κ.λ.π.).

Την κατάσταση αυτή, που είχε ξεκινήσει στην Ελλάδα και κάποιες άλλες ευρωπαϊκές χώρες από το 2009, την χειροτέρεψε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Φταίχτης, με όσα μας λένε, είναι ο ΠΟΥΤΙΝ.

Δεν εκπλήσσομαι για τον Πούτιν και ούτε αμφιβάλλω ότι στη χώρα του η έννοια της δημοκρατίας έχει πάει περίπατο. Κατακριτέος είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία όσο και οποιοσδήποτε άλλος πόλεμος στον πλανήτη με απερίφραστα λόγια. Η απώλεια των ανθρωπίνων ζωών (και δεν καταλαβαίνω πως τα μόνα όντα με νοημοσύνη κάνουν τέτοιες πράξεις) πέρα από τις άλλες καταστροφές στις υποδομές και το περιβάλλον, σου προκαλούν οργή και κατάθλιψη.

Πόσες συσκέψεις ηγετών είδαμε μέχρι σήμερα για την ειρήνη, την προστασία του περιβάλλοντος, την οικονομική ανάπτυξη, κλπ; Στις περισσότερες των τελευταίων χρόνων μαζί τους και ο Πούτιν. Τώρα τον κατάλαβαν ή τώρα τον τσίμπησε η μύγα; Αυτό είναι το πρώτο που εγώ δεν καταλαβαίνω. Πώς επέτρεψαν τέτοια εξάρτηση της Ευρώπης; Που του την έφεραν και δεν μπορεί να το καταπιεί; Γιατί ΗΠΑ και Ευρώπη δεν βάλανε λίγο “νερό στο κρασί τους” και να έβρισκαν λύσεις για τη διεύρυνση της συμμαχίας αργότερα, σώζοντας έτσι τους ανθρώπους που έχασαν τις ζωές τους;

Άρθρα και άλλες παρεμβάσεις του Kissinger, τους είχαν προειδοποιήσει από το 2014 το τι θα μπορούσε να ακολουθήσει σε περίπτωση διεύρυνσης της συμμαχίας προς συγκεκριμένες χώρες. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να ερμηνευτεί ως υποκρισία και κοροϊδία.

Μεγαλύτερη εντύπωση μου κάνει το γεγονός ότι ένας ηγέτης μιας χώρας που έχει τα ίδια και χειρότερα χαρακτηριστικά με τον Πούτιν (κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα του, εμπλοκή σε εσωτερικά άλλης χώρας: Λιβύη, επίθεση σε άλλες χώρες: Συρία, κατοχή τμήματος άλλης χώρας: Κύπρος, απειλή επίθεσης σε Ελλάδα) όπως ο Ερντογάν, να είναι σύμμαχος, συνομιλητής (και πόσο ειρηνικό) διαμεσολαβητής.