ΧΩΡΙΑ ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ
Δυστυχώς τα κεφαλοχώρια των ριζών, όπως η Δίβρη και το Θεολόγου, αλλά και τα μικρότερα γύρω χωριά, μέρα με τη μέρα ερημώνουν.
Πριν από δυόμιση δεκάδες χρόνια, νέοι αλλά και το μεγαλύτερο ποσοστό μέσης ηλικίας συμπατριωτών, τα εγκατέλειψαν, αναζητώντας το μεροκάματο στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος, μιας και εδώ δεν υπήρχαν πόροι να ζήσουν.
Καλώς ή κακώς όμως, είχαν αφήσει πίσω τους γονείς, ασθενή άτομα της οικογένειας και παππούδες. Αυτό ανάγκαζε τους ξενιτεμένους να επισκέπτονται όσο συχνότερα ήταν δυνατόν τα χωριά μας.
Ήταν και το βασικό κίνητρο, να ανακαινίσουν τα κατοικιά τους, να χτίσουν και καινούρια σπιτάκια, με την προϋπόθεση πως στα γεράματά τους, θα επαναπατριστούν.
Την τελευταία όμως, πενταετία: η ραγδαία αύξηση των θανάτων λόγω των γηρατειών, τα συμβάντα κλοπών και τρομοκρατών από επιτήδειους, οι λεηλατήσεις, το χαμηλό βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο, όπως και τα μέτρα της πρόσφατης πανδημίας, τους αναγκάζει να μείνουν μακριά (αυτή τη φορά) από τα χωριά τους, και να παίρνουν τους εναπομένοντες ηλικιωμένους, να τους στριμώχνουν σε γκαρσονιέρες και δυαράκια στην πρωτεύουσα… και έτσι τα χωριά μας αδειάζουν, ρημάζουν.
Άραγε θα σβήσουν τα χωριά μας…; Θα επιστρέψουν οι συνταξιούχοι συμπατριώτες στα χωριά τους…; Θα ρισκάρουν οι νέοι επαγγελματίες και επιστήμονες να επαναπατριστούν…;
Ας όψεται η μονόπλευρη πολιτική λιτότητα!
Δημήτριος ΜΠΟΛΗΣ
