ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ «ΟΜΟΝΟΙΑΣ»

ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ «ΟΜΟΝΟΙΑΣ»

Φέρτε στο νου σας σήμερα, που όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές μας παλεύουν να κατακτήσουν έδρα στην Αλβανική Βουλή, μπαίνοντας σε λίστα Αλβανικών κομμάτων, τους πέντε βουλευτές της Ομόνοιας, βγαλμένους από την ενότητα, τη συσπείρωση του κόσμου μας το Μάρτη του 1991.

Γνωρίζουμε κάλλιστα πώς σκέφτεται, πώς αστειεύεται, πώς θυμώνει, πώς τολμάει, πώς αποφασίζει, πώς συναισθάνεται, πώς λειτουργεί συνολικά. Τι λέει ακόμα και με τη σιωπή του ο Ανδρέας Ζαρμπαλάς.

Ίσως τότε να μην είχαν ξεθαφτεί ακόμα οι κρυμμένοι στίχοι του, τα «101 ποιήματα για μια χούφτα τόπο», όταν ο τόπος μας, τον κάλεσε να ηγηθεί. Να πάρει αυτός πρώτος στα χέρια του την Ομόνοια.

Όμως, κατά τη μέση της θητείας του, έδωσε παραίτηση.

Σίγουρα αυτό το σοβαρό άτομο, για να αναγκαστεί να κάνει αυτή τη γενναία πράξη, κάτι απρόσμενο, βαρύ, ασήκωτο, συνάντησε μπροστά του.

Ο μεστωμένος, ο περήφανος Ανδρέας Ζαρμπαλάς, που διέπεται από αρχές και σέβεται αξίες, ο πρακτικός, ο οραματιστής, ποθούσε να σπρώξει τον τόπο, να τον  κάνει καλύτερο.

Όμως, όταν βρέθηκε εγκλωβισμένος κι είδε κατάματα την εγκατάλειψη, τη μοναξιά, την υποτίμηση, την αμέλεια, έκανε μια λογική κίνηση. Για να έχει ήσυχη τη συνείδηση:

Κάλεσε το Γενικό Συμβούλιο της «Ομόνοις» σε σύσκεψη. Πήρε κι έριξε πάνω στο τραπέζι της συζήτησης ορφάνια και καυτά ζητήματα. Κι είπε:

«Πρέπει να παλέψουμε από μόνοι μας, αν θέλουμε να σωθούμε! Δεν βγαίνουμε από την αίθουσα, αν δεν καταλήξουμε σε ομόφωνη απόφαση!».

Έτριξαν καρέκλες, ταρακουνήθηκαν οι σύμβουλοι.

Όμως οι εξαρτώμενοι, χωρίς εντολή από τα εξωθεσμικά κέντρα, δεν έριχναν βήμα, δεν έβγαζαν λαλιά. Δεν αποφάσιζαν.

Όταν έπιασαν δουλειά τα κινητά κι είδε ο πρόεδρος την αποκορύφωση του κακού, την φοβερή εξάρτηση των μελών του Γενικού Συμβουλίου, είχαν προηγηθεί ως τότε κι άλλα πολλά, παραιτήθηκε.

Η εξάρτηση, η δέσμευση πλέον είναι πιο έντονη, πιο αισθητή, τώρα που ο τόπος μας βρίσκεται στην πιο κρίσιμη στιγμή.

Σχετικά άρθρα: