«…Ειν’ τα παιδιά του Πωγωνιού/στην Γκρίκα που δουλεύουν.»

«…Ειν’ τα παιδιά του Πωγωνιού/στην Γκρίκα που δουλεύουν.»

Αλκιβιάδης ΝΤΑΛΕΣ

(Παλιές αναμνήσεις μπροστά σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία)

«Ακούω βροντολαλήματα,
σα’ ναν βροντές πολέμου!
Ειν’ τα παιδιά του Πωγωνιού,
στην Γκρίκα που δουλεύουν.»

Οι στίχοι αυτοί έχουν μείνει στη μνήμη μου από μικρό παιδί. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι της Περσεφόνης Γκίνη ή του Πάνου Τσούκα. Είναι αφιερωμένοι, πάντως, στην κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Αργυροκάστρο – Πολύτσανη το 1959.

(Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, 62 χρόνια μετά, το δυσκολότερο κομμάτι του, παραμένει στην ίδια αρχική κατάσταση).

Στην παρακάτω φωτογραφία, διακρίνεται το φορτηγό τύπου «Ζis», που τα πρώτα χρόνια, μετά την διάνοιξη του δρόμου, εκτελούσε χρέη λεωφορείου, η λεγόμενη «κοριέρα». Η καρότσα του, σκεπασμένη με μουσαμά και προσαρμοσμένα απάνω της ξύλινα καθίσματα. Επίσης, διακρίνεται και το τοξωτό «Γεφύρι της Κυράς». Ως γνωστόν, ακόμα δεν είχε κατασκευαστεί το τσιμεντένιο γεφύρι της Σούχας και ο δρόμος περνούσε μέσα από το ποτάμι.

Στη φωτογραφία δεξιά είναι ένας από τους πρώτους οδηγούς που διεύθυνε το αυτοκίνητο αυτό στην Πολύτσανη, ο Θοδωρής (Σιώρης) Καμπέρης. Μετά ακολουθούν από δεξιά προς τ’ αριστερά: ο Κύρος Λύτης, ο Θανάσης Νταλές και ο Νίκος Λίνος.

Σχετικά άρθρα: