Δίκη και καταδίκη από τον άγιο ηγούμενο Κωνσταντίνο Βώζδο αντιμετωπίστηκαν παλικαρίσια

Δίκη και καταδίκη από τον άγιο ηγούμενο Κωνσταντίνο Βώζδο αντιμετωπίστηκαν παλικαρίσια

ΠΟΡΤΡΕΤΑ

Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες από το δικτατορικό καθεστώς στην Πάνω Δρόπολη είναι και ο Ηγούμενος της Μονής Αγίας Τριάδας Πέπελης.

Κατάγονταν από το χωριό Κοσσοβίτσα κι ονομάζονταν Κωνσταντίνος Βώζδος. Γεννήθηκε σε οικογένεια κληρικών το 1902. Ο πατέρας του Βαγγέλης, ήταν ιερέας στην Κοσσοβί­τσα και σε μερικά άλλα χωριά με κατάλληλη κοσμική και θρησκευτική παιδεία. Έτσι ο Κωνσταντίνος μεγάλωσε και ανατράφηκε σε θρησκευτικό περιβάλλον, με πίστη στο Χριστό και στην Ορθοδο­ξία.

Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο του χωριού και το Σχολαρχείο στην Ελλάδα, όπου ταξιδεύτηκε για οικονομικούς λόγους και αφού εργάστηκε σε διάφορα επαγγέλματα έγινε ιερέας. Όταν πέθανε ο πατέρας του, χειροτονήθηκε από τον Επίσκοπο Αργυροκάστρου στα 1942.

Στην αρχή ιερούργησε στην Κοσσοβίτσα, μετά στα ελληνικά χωριά Αγία Μαρίνα και Δεσποτικό και μετά επέστρεψε στην γενέτειρά του, όπου διορίστηκε στα Σωφράτικα, στο Σελλειό, στο Κλεισιάρι. Για την καλή δουλειά και αγιοσύνη που έδειξε, η τότε Μητρόπολη Αργυροκάστρου τον έχρισε Ηγούμενο της Αγίας Τριάδας, προβιβάζοντάς τον σε Σταυροφόρο. Ο Κωνσταντίνος, όπου κι αν υπηρέτησε, απόχτησε τη συμπάθεια και την εκτίμηση των πιστών.

Από τη θέση του Ηγουμένου, προσπάθησε να ανοικοδομήσει το από τους Γερμανούς κατεστραμμένο Μοναστήρι, να του δώσει την παλιά δόξα και εκτίμηση που είχε και να διατηρήσει την ορθόδοξη πίστη που προσπαθούσε να κλονίσει συστηματικά η αθεϊστική προπαγάνδα του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με τις προσπάθειές τους η ιερά πανήγυρης της Μονής επανάκτησε την απήχηση που είχε στην περιοχή.

Όπως φαίνεται, τα παραπάνω δεν άρεσαν στο καθεστώς και πάνω σ’ αυτές τις προσπάθειες τον κατηγόρησε και τον συνέλαβε στις 26-6-1963.

Δεκαέξι μήνες πέρασε στα κρατητήρια και τα κελιά των φυλακών των Τιράνων και βασανίστηκε απάνθρωπα. Στις 30-9-1964 τον καταδίκασαν σε θάνατο με την κατηγορία της προδοσίας της πατρίδας. Τον εκτέλεσαν χωρίς να ξέρει η οικογένεια ακόμη και σήμερα που έγινε αυτό.

Όλα τα βασανιστήρια, καθώς και τη δίκη και την καταδίκη ο άγιος ηγούμενος τ’ αντιμετώπισε παλικαρίσια. Αυτό λένε όσοι τον γνώρισαν στα κρατητήρια και τις φυλακές και όσοι παρακολούθησαν τη δίκη του. Αρνήθηκε τις κατηγορίες, υπερασπίστηκε την πίστη του και την εθνικότητά του σαν Έλληνας και όταν οι κατήγοροί του ανακοίνωναν τη θανατική καταδίκη απάντησε γεμάτος περηφάνια: «Για μένα θα κλάψει ένα ολόκληρο έθνος».

Η καταδίκη και η εκτέλεση του ηγουμένου έκανε τραγική εντύπωση στους πιστούς και συγκλόνισε την οικογένεια.

Η οικογένειά του όχι μόνον έχασε τον αγαπημένο άνθρωπό της, μα ένιωσε στο πετσί της και τις συνέπειες αυτής της καταδίκης. Τις κατασχέσεις, την απομόνωση, την άγρια ταξική πάλη, τις ταπεινώσεις και τις πιέσεις, μια ζωή ολόκληρη, ώσπου νίκησε η δημοκρατία η οποία αποκατέστησε την αλήθεια.

(Από το ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ, έκδοση του Συνδέσμου Συνταξιούχων Ελληνοδιδασκάλων του Νομού Αργυροκάστρου, ΙΟΥΝΙΟΣ 2003)

Σχετικά άρθρα: