Δημήτρης Δούτσης – ο σεμνός και γνωστικός δάσκαλος

Δημήτρης Δούτσης – ο σεμνός και γνωστικός δάσκαλος

ΠΡΟΣΩΠΑ

Γιάννης ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Από το βιβλίο: «Η Εθνική Ελληνική Μειονότητα Βορείου Ηπείρου στην Ενβεριακή καταιγίδα» (Μαύρη Βίβλος)

Ο Δημήτρης Δούτσης που μας απο­χαιρέτησε για το αιώνιο ταξίδι τον Οκτώβριο του 2010, χτυπημένος από την επάρατη αρρώστια, υπήρξε από τα βασικά στελέχη και Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου των Συντα­ξιούχων Ελληνοδιδασκάλων του Νομού Αργυροκάστρου.

Η προσφορά του δάσκαλου Δημήτρη Δούτση στο χωριό του, το Βουλιαράτι, στη βασανισμένη μειονότητα, στη δημοσιογρα­φία, στην εκπαίδευση, γενικά στο κοινωνικό σύνολο, υπήρξε ανυπολόγιστη και δυσαναπλήρωτη.

Άνθρωπος σεμνός, αξιοπρεπής, λιγόλογος, λιτός στη ζωή και στα λόγια, δίδασκε με τις γνώσεις του, με την πείρα της ζωής, με το παράδειγμά του.

Υπήρξε, πράγματι, ο βασικός πυλώνας των συγχωριανών του, των συ­ναδέλφων και συνεργατών του και με όλους, όσους ερχόταν σε καθημερινή επικοινωνία, με τους οποίους αντάλλασσε σκέψεις και ιδέες.

Δάσκαλος με την ευρεία σημασία της λέξης, παιδαγωγός, σύμβουλος και συγγραφέας, με άρθρα, μελέτες και βιβλία, προσέφερε στον τόπο και στους συμπατριώτες μας πάρα πολλά και γεύτηκε στη ζωή του ελάχιστα.

Τα όσα άγρια και ανήκουστα συνέβαιναν κατά τα χρόνια της βαρβα­ρότητας του προηγούμενου αιμοσταγούς καθεστώτος, τα αντιμετώπισε με θάρρος και επιτυχία και μπόρεσε με την εντιμότητα, το θάρρος, την ερ­γατικότητα και την επιμονή του, να αφήσει το στίγμα του, την άριστη εικόνα του ανιδιοτελούς ανθρώπου και χαρισματικού δασκάλου.

Η ολοκληρωμένη προσωπικότητά του και το έργο που μας κληροδό­τησε θα μας εμπνέουν και θα οδηγούν και τα δικά μας βήματα στο δρόμο του χρέους, της φυλετικής μας θέσης και στάσης και της αφειδώλευτης αγάπης προς τον μαρτυρικό μας τόπο.

Προικισμένος με πολλές αρετές ο Δημήτρης έδωσε τα πάντα για τους συνανθρώπους του και κράτησε λίγα για τον εαυτό του.

Ο δάσκαλος της ελληνικής γλώσσας, που κοινωνούσε τους μαθητές του με τη Μητέρα Ελλάδα, έφυγε για πάντα αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό.

Ο Σύνδεσμος των Συνταξιούχων Ελληνοδιδασκάλων, του οποίου και υπήρξε Αντιπρόεδρος, έχασε έναν στυλοβάτη των προσπαθειών του στον αγώνα του για την ανάδειξη της περιοχής και ολόκληρου του βορειοηπειρωτικού χώρου. Και στα πέντε συλλογικά βιβλία που έχει εκδώσει ο Σύν­δεσμος, η προσφορά του η βοήθεια του Δημήτρη Δούτση υπήρξε μεγάλη και θα έλεγα καταλυτική.

Οργάνωσε την έκδοση της εφημερίδας του χωριού του «Το γραφικό Βουλιαράτι». Για πολλά χρόνια υπήρξε αρχισυντάκτης της εφημερίδας.

Εργάστηκε παραδειγματικά στα πολιτιστικά, μορφωτικά, πατριωτικά, λαογραφικά ιδεώδη της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας της Βορείου Ηπεί­ρου, κατοίκων γηγενών του αδικαίωτου τόπου τους και με άρθρα, ομιλίες και μελέτες, αγωνίστηκε για τα δίκαια του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Περισσότερο για τον Δημήτρη Δούτση στο τέλος του βιβλίου στα βιογραφικά των συγγραφέων του παρόντος βιβλίου.

Γεννήθηκε στους Βουλιαράτες το 1932. Γαλουχήθηκε με πατριωτικές ιδέες. Πάππου προς πάππου ήταν οικογένεια Ελληνοδιδασκάλων. Όταν ακόμη ήταν 7 ημερών, ο πατέρας του Βαγγέλης, δάσκαλος τότε στους Βουλιαράτες εξο­ρίστηκε στο Ελμπασάν για το σχολικό ζήτημα στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα. Τα πρώτα γράμματα διδάχτηκε στο χωριό του και σε συνέχεια στο Γυμνάσιο Νέου Τύπου στην Πωγωνιανή. Λόγω του εμφυλίου πολέμου ξαναεπέστρεψε στο χωριό όπου τελείωσε το Γυμνάσιο Αργυροκάστρου και την Παιδαγωγική Ακαδημία Αργυροκάστρου. Αποφοίτησε από το Ινστιτούτο της Σκόδρα στον κλάδο Ιστορίας-Γεωγραφίας. Εργάστηκε μέχρι το 1966 στη σύνταξη της εφη­μερίδας «Λαϊκό Βήμα» και σε συνέχεια μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε δάσκαλος στο 8χρονο του Βουλιαρατιού και στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Αργυροκάστρου στο Τμήμα της Ελληνικής Γλώσσας. Παράλληλα για 30 χρόνια στη σειρά, ασχο­λήθηκε και με τη συγγραφή σχολικών κειμένων, ιδιαίτερα της νεοελληνικής γραμματικής για τις τάξεις του ανώτερου κύκλου του 8χρονου και για τις δυο τάξεις της μέσης εκπαίδευσης, όπως και της γραμματικής για το Ελληνικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου.

Σχετικά άρθρα: