Η μόνη ελπίδα παράτασης ζωής στον τόπο μας η εδαφική συνέχεια με την Πατρίδα μας

Η μόνη ελπίδα παράτασης ζωής στον τόπο μας η εδαφική συνέχεια με την Πατρίδα μας

Η ζωή δεν είναι συνθήματα από κοντά ή μακριά, με εθνική ή εθνικιστική χροιά, αλλά η πραγματικότητα στον τόπο μας. Ο καθένας που παραμένει εδώ, ως επιλογή ή εξ’ ανάγκης, θέλει να επιβιώσει. Και βρίσκει τον τρόπο του.

Σε εκλογές, στη γενικότητα ο καθένας μας δεν ψηφίζει κόμμα, ούτε πρόσωπο, μόνο το συμφέρον του. Τη δουλειά του, τις προσβάσεις του… Μπροστά στην επιβίωσή του δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο.

Τζάμπα πιστεύουμε ότι υπάρχουμε. Έχουμε απλά ψευδαίσθηση ότι λειτουργούμε, ότι αγωνιζόμαστε. Η κατάσταση μας έχει ξεφύγει από τον έλεγχο εδώ και χρόνια.   

Τζάμπα ονειρευόμαστε. Επιθυμούμε να υπάρχει Ομόνοια, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει. Ιδρύσαμε κόμματα στη φαντασία. Χωρίς μέλη.

Σε μας υπολειτουργούν τα πάντα, για να μην πω λειτουργεί τίποτα. Έχουμε παραδοθεί στα ιδιοτελή συμφέροντα.  

Τη μόνη ελπίδα παράτασης ζωής στον τόπο μας, μας τη δίνει η εδαφική συνέχεια. Αυτό προφανώς θα συμβεί, αν δεν φύγουμε πιο μακριά, θα παραμείνουμε στην Ελλάδα. Με τη βελτίωση του οδικού δικτύου και την αύξηση των ταχυτήτων, νομίζω θα επισκεπτόμαστε πιο συχνά και για περισσότερο χρονικό διάστημα τον τόπο μας, τα σπίτια μας, που θα μετατραπούν σε εξοχικά ή ξενώνες. Αραιά και που, κάποιοι δικοί μας τολμηροί ίσως και να επενδύουν …

Σχετικά άρθρα: