Η πραγματική ιστορία της Αλβανικής σημαίας

Κάθε 28 Νοεμβρίου εορτάζεται στην Αλβανία η ημέρα της Σημαίας. Πιο συγκεκριμένα είναι η ημέρα που ο ιδρυτής του αλβανικού κράτους, Ismail Qemal, ύψωσε στο μπαλκόνι του την σημαία της Αλβανίας το 1912, ανακηρύσσοντάς την ανεξάρτητο κράτος.

Ο ανιψιός του Ismail Qemal, Eqrem Vlora αναφέρει στα απομνημονεύματά του κάποια άγνωστα στο ευρύ κοινό γεγονότα της ημέρας εκείνης:

1. Κανείς Αλβανός μέχρι τότε δεν είχε δει την αλβανική σημαία, ούτε την είχε κανείς στο σπίτι του.

2. Αυτή την σημαία την είχε δωρίσει κάποτε ο Ισπανός Don Alandro Castriotta στον ίδιο και την πήρε ο θείος του, Ismail Qemal, για να την υψώσει στο μπαλκόνι, γιατί ήταν η μοναδική σημαία που είχαν στη διάθεσή τους εκείνη τη στιγμή. Δηλαδή ύψωσαν αυτή, ελλείψει άλλης σημαίας.

3. Οι Αλβανοί που μαζεύτηκαν στην πλατεία και ζητωκραύγαζαν, δεν ήξεραν όλοι τι πραγματικά συμβαίνει.

4. Ένας Αλβανός φανατικός μουσουλμάνος ιεράρχης διαμαρτυρήθηκε στον Eqrem Vlora για το “κοράκι” που απεικονιζόταν στην αλβανική σημαία. Θα προτιμούσε στη σημαία να απεικονίζονται οι σούρες του Κορανίου.

«Μία βδομάδα μετά την επιστροφή μου στην Αυλώνα έστειλα τον Μουράτ μπέη Τοπτάνι και τον Χινταΐ αφέντη (τον ανιψιό τού Μπαμπά τού τεκέ μας στα Ιωάννινα) στον Ισμαήλ Κεμάλ, με την παράκληση να μού επιστρέψει τη σημαία που του είχα δανείσει. Μού υποσχέθηκαν ότι θα μού την επέστρεφαν αμέσως, μόλις η κυρία Marigo Posio (μία πραγματική φιλοπάτριδα και δημοκράτισσα, αλλά που της άρεσε να διαφημίζεται) τελειώσει το ράψιμο και το κέντημα της νέας σημαίας.

Στις 28 Νοεμβρίου λοιπόν, το κατεξοχήν αντικείμενο της ημέρας, η σημαία ως σύμβολο της ανεξαρτησίας, λόγω της γνωστής σε όλους χαρακτηριστικής αλβανοανατολίτικης αμέλειας, είχε ξεχαστεί. Eπιπροσθέτως, η πλειονότητα των συγκεντρωμένων δεν γνώριζε καν πώς ήταν. Κανένας πριν ούτε την είχε δει ούτε την είχε κρατήσει. Κανένας στην Αυλώνα δεν είχε στο σπίτι του αλβανική σημαία. Οι αντιπρόσωποι για την κήρυξη της ανεξαρτησίας βρέθηκαν σε δύσκολη θέση και κοιτούσαν ο ένας τον άλλον χωρίς να πουν λέξη. Τότε πετάγεται ο φίλος μου, ο Χινταΐ αφέντης, λέγοντας ότι στο υπνοδωμάτιο τού Εκρέμ μπέη κρέμεται στον τοίχο μία αλβανική σημαία, μέσα σε μία όμορφη κορνίζα. Ρώτησε αν μπορούσε να την πάρει κανείς εν απουσία του οικοδεσπότη. Ο Ισμαήλ μπέης τού έδωσε την άδεια και έτσι, η σημαία που μού είχε χαρίσει κάποτε επίσημα ο Don Alandro Castriotta πέταξε στη διπλανή οικία και έπεσε στα χέρια τού Ισμαήλ μπέη, ο οποίος την παρέδωσε στον Μουράτ μπέη, ζητώντας του να την κρεμάσει έξω, ενώ ο ίδιος στεκόταν κοντά, στο παράθυρο. Χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία μπροστά από το σπίτι και στον κήπο, φωνάζοντας «ζήτω, ζήτω!», μολονότι πολλοί από αυτούς δεν καταλάβαιναν καλά τι γινόταν. Αργότερα, όταν στην επέτειο της κήρυξης της Αλβανίας ως ανεξάρτητου κράτους ύψωσα τη σημαία της Αλβανίας στην πρόσοψη τού σπιτιού μας, κάποιοι Κοσοβάροι μού είπαν: «Πολύ καλά κάνατε εσείς οι μορφωμένοι που υψώσατε τη σημαία τού Μπαμπά Κραλ (ήτοι τού Φραγκίσκου Ιωσήφ), διότι τώρα μήτε οι μισητοί Σέρβοι μπορούν να μάς κάνουν τίποτα μήτε οι βρώμικοι Μαυροβούνιοι». Όταν τούς ρώτησα πού είχαν δει το μαύρο αετό, μού απάντησαν με υπερηφάνεια: «Στους στρατιώτες τού Μπαμπά Κραλ» στο Νόβι Παζάρ.

Φυσικά, υπήρχαν και περιπτώσεις όπως αυτή κάποιου Χατζή Μουχαμέτ αφέντη, ένας σημαντικός αλλά και φανατικός κληρικός από την Αυλώνα, θερμός υποστηρικτής τού πατέρα μου, ο οποίος παραπονιόταν οργισμένος ότι ο Ισμαήλ μπέης είχε επιλέξει ένα «κοράκι» ως σύμβολο της ελεύθερης Αλβανίας. «Μακάρι να έκανε την Αλβανία ο Σουργιά μπέης -έλεγε- τώρα θα είχαμε στη σημαία τις όμορφες σούρες του Κορανίου. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από τον Ισμαήλ μπέη, που πέρασε όλη τη ζωή του στη χώρα των Φράγκων!» Όταν διηγήθηκα το συμβάν στον Ισμαήλ μπέη, αυτός έσκασε στα γέλια, αλλά και με απείλησε, κουνώντας μου το δάκτυλο, ότι θα έλεγε στον χότζα ότι τη σημαία δεν την είχε βρει αυτός, αλλά εγώ!».

Από: Ελλήνων Θέματα-Αποκατάσταση της Ιστορικής Αλήθειας