Μικρές ιστορίες μιας άλλης εποχής

Σε γεύμα γνωριμίας, στο Πέραμα, ο φίλος μας οδοντίατρος, Σταύρος Νάτσιος, από το χωριό Μαραφέντι (Φιτόρε) στη δικαιοδοσία του Δήμου Φοινικαίων, με το δίκιο του καυχιέται για δύο πετυχημένα οδοντιατρεία, δύο προκομμένους γιους, που έχουν λαμπρό μέλλον. Περισσότερο η κουβέντα του στράφηκε στην εργατικότητα, στην ταλαιπωρία των γονιών του στο πρώην δικτατορικό σύστημα, στην άλλη εποχή:

Λέει όλο παράπονο: 

«Η μάνα μου, η Βαρβάρα, αρμέχτρα τότε στους στάβλους του συνεταιρισμού, έκανε η καημένη ογδόντα μεροκάματα το μήνα. Μούδιαζαν τα χέρια της από την πολύ δουλειά, από την πολύ κούραση. Άρμεγε περισσότερο τη νύχτα στον ύπνο της.

Ο Παύλος, ο πατέρας μου, που ήταν και αυτός εργατικότατος, ξεχνούσε να φάει το μεσημεριανό. Σε σύγκριση με τους άλλους συγχωριανούς που καλλιεργούσαν φασόλια, αυτός κατόρθωνε να πάρει διπλάσια παραγωγή. Έκανε το χωράφι κύλισμα, καθάριζε τα πετραδάκια. Αντί ενός χοίρου, για το Πάσχα, που διατρέφανε οι συγχωριανοί, αυτός διέτρεφε δύο και μεγάλους».