Μήπως οι Γερμανοί τελικά είναι φίλοι μας…

Μήπως οι Γερμανοί τελικά είναι φίλοι μας…

Του Κώστα ΣΤΟΥΠΑ

Μέχρι την περασμένη εβδομάδα δεν υπήρξε μέρα που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να μην αναφερόταν στην αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στο καθεστώς Σάρατζ που ελέγχει την περιοχή της Τρίπολης στη Λιβύη. Μετά την σύνοδο του Βερολίνου σταμάτησε να αναφέρεται στο ενδεχόμενο αυτό καίτοι η τουρκική Βουλή έχει ψηφίσει την αποστολή  αμυντικής βοήθειας.

Στη σύνοδο του Βερολίνου για τη Λιβύη  φαίνεται πως “θωπεύοντας” τον προσωπικό και εθνικό εγωισμό του Ερντογάν κατάφεραν να τον  τυλίξουν  σε μια κόλλα χαρτί. Τον κάλεσαν να συμμετάσχει και να συναποφασίσει  τον αποκλεισμό των ξένων επεμβάσεων στην Λιβύη καθώς και το εμπάργκο όπλων.

Οι χώρες που παρενέβαιναν ανοιχτά υπέρ των αντιμαχόμενων πλευρών στη Λιβύη ήταν η Ρωσία και η Τουρκία. Η Ελλάδα έπαιξε διπλωματικά με την πλευρά Χαφτάρ εξ ανάγκης μόνο μετά την συμφωνία Άγκυρας-Τρίπολης που θίγει τα όρια θαλάσσιων ζωνών τις οποίες θεωρεί με δικές της με βάσιμα νομικά επιχειρήματα. 

Η απόφαση της συνόδου του Βερολίνου μάλιστα προβλέπει ακόμη και την υλοποίηση από την Ε.Ε. υπό την αιγίδα του ΟΗΕ του εμπάργκο αποστολής όπλων και στρατευμάτων στη Λιβύη και αργότερα την αποστολή δυνάμεων που θα επιβλέψουν την εφαρμογή της εκεχειρίας… 

Αυτό σημαίνει πως ακυρώνει μεταξύ άλλων τα σχέδια του Ερντογάν για την αποστολή στρατιωτικής δύναμης, την δημιουργία στρατιωτικής βάσης στις ακτές της Βόρειας Λιβύης με την οποία θα περικύκλωνε την Ελλάδα.

Επιπλέον, στον αποκλεισμό και την επιβολή της εκεχειρίας μπορεί να συμμετάσχουν και ελληνικές δυνάμεις.

Την επομένη της συνόδου του Βερολίνου μάλιστα με ανάρτηση στο tweeter ο M.LNA (επίσημος λογαριασμός του εθνικού στρατού που διοικεί ο Χαφτάρ)ευχαρίστησε την Ελλάδα γράφοντας: “Παρά το γεγονός ότι δεν ήταν παρόντες αυτοπροσώπως, η εξαιρετική Διπλωματική Παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια ήταν συντριπτικά ευεργετική για τον λαό της Λιβύης. Η Λιβύη σας ευχαριστεί”.

Την ίδια μέρα ο Τούρκος πρόεδρος που άρχισε να καταλαβαίνει σε τι συνδιάσκεψη είχε συμμετάσχει και τι είχε συναποφασίσει επετέθη εναντίον της Ελλάδας και του πρωθυπουργού της προσωπικά, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο καθώς δεν έχει συμβεί εδώ και πολλές δεκαετίες. 

Ο Τούρκος πρόεδρος μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής: 

“Ο Μητσοτάκης γιατί κάλεσε τον Χαφτάρ στην Ελλάδα; Μόνο και μόνο για να μας προκαλέσει”. 

Μάλιστα, όπως μετέδωσε ο ΣΚΑΪ στο μεσημεριανό του δελτίο, ισχυρίζεται ότι κάποιος ηγέτης τον πλησίασε στο Βερολίνο και του είπε: “Ο Μητσοτάκης θέλει να βελτιώσει τις σχέσεις μαζί σας”.

“Αναρωτήθηκα”, σημείωσε ο Ερντογάν, “θέλει να διορθώσει τις σχέσεις μαζί μου και καλεί τον Χαφτάρ στην Ελλάδα; Τι ανοησία είναι αυτή; Πείτε του ότι αυτό που κάνει είναι λάθος, να το διορθώσει αυτό το λάθος και από κει και πέρα μπορούμε να συναντηθούμε μαζί του”.

Είναι προφανές πως ο Τούρκος πρόεδρος είναι εκνευρισμένος γιατί αλλιώς τα σχεδίαζε και αλλιώς του βγήκαν. Προφανές είναι επίσης πως αφού “κάηκε” στα χέρια του το αφήγημα της δημιουργίας στρατιωτικής βάσης στη Λιβύη προς χειραγώγηση και τέρψη της τουρκικής κοινής γνώμης ξεκίνησε τα αφηγήματα της νέας γεώτρησης στην Κυπριακή ΑΟΖ και εκείνο των κοινών σεισμικών ερευνών με την Ιταλία που ακολουθεί μια επαμφοτερίζουσα στάση, στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Και ο “άγιος” φοβέρα…

Ορθά εκφράσαμε τη δυσαρέσκειά μας στη Γερμανία για την “παράλειψη” να καλέσει την Ελλάδα στη σύνοδο ακόμη και αν η ευθύνη βάραινε την προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση που εκτίμησε πως δεν μας αφορούν οι εξελίξεις στη Λιβύη. 

Ήταν μια ευκαιρία να υπενθυμίσουμε πως σαν χώρα δεν είμαστε μικρή, σιωπηλή και δεδομένη.

Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως η Τουρκία έχει μεγάλη αξία για την Γερμανία, την Ε.Ε. και τη Δύση συνολικότερα. Δύσκολα θα αποφασίσουν να την αποκόψουν και να στραφούν εναντίον της. Τούτο δεν σημαίνει όμως  πως θα υποχωρούν στις συνεχώς αυξανόμενες  απαιτήσεις της Τουρκίας.

Από ένα σημείο και μετά οι νέο-οθωμανικές επιδιώξεις της Τουρκίας την φέρνουν σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες της περιοχής που είναι αραβικές, αλλά και την Ελλάδα και το Ισραήλ.

Μια Τουρκία απομονωμένη και με εχθρικές σχέσεις με όλες τις χώρες της Ν.Α. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής δεν είναι μοχλός άσκησης επιρροής της Δύσης στην περιοχή αλλά πρόβλημα.

Αν η Τουρκία συνεχίσει τις υπερβολές οι οποίες την οδηγούν σε “τριβές” με όλες τις χώρες της περιοχής ενδέχεται να βρεθεί από “χαϊδεμένο” παιδί στο στόχαστρο της Δύσης. 

Το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα με το οποίο η Τουρκία εκβιάζει μέσω του ελέγχου των ροών την Ευρώπη, όσο η Ευρώπη προσπαθεί να διατηρεί τα σύνορα ανοιχτά και να τηρεί τους ανθρωπιστικούς κανόνες, τους κανόνες του κράτους δικαίου και τις αξίες μιας διεθνούς κοινότητας η οποία βασίζεται  σε κανόνες δικαίου. 

Αν η Ευρώπη “κλείσει” τα σύνορα (όπως θα συμβεί με τα κλειστά κέντρα κράτησης για όσους φτάνουν απρόσκλητοι) το πρόβλημα θα το έχουν χώρες όπως η Τουρκία στις οποίες υπάρχουν εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες. 

Επιπλέον όπως γράφαμε και στο χθεσινό άρθρο, η Γερμανία σε κάποια σημεία φαίνεται πως βρίσκεται σε απόκλιση με τις βασικές αρχές και αποφάσεις της Ε.Ε. Υπάρχει η εκτίμηση πως η Γερμανία έχει δικά της οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα που έρχονται σε αντίθεση με αυτά των περισσότερων χωρών της Ε.Ε. Οι γεωστρατηγικές θεωρίες για τους  ιστορικούς πειρασμούς της Κεντρικής Ευρώπης να συμμαχήσει με την Ανατολή( Ευρασία) σε βάρος της Δυτικής Ευρώπης παραμένουν σαν πιθανές μελλοντικές εξελίξεις.

Όμως αν διαλυθεί η Ε.Ε. οι χώρες που θα χάσουν τα περισσότερα είναι οι μεγάλες χώρες οι οποίες μέσω της Ε.Ε. αποκτούν την αναγκαία βαρύτητα να μετέχουν στις εξελίξεις σε πλανητικό επίπεδο. Για τούτο το πιθανότερο είναι πως χώρες όπως η Γερμανία ( αλλά και το Η.Β. αργότερα) θα επιλέξουν την Ε.Ε. και όχι συμμαχίες με τυχοδιώκτες και δικτατορίσκους… 

Είναι αλήθεια πως στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φίλοι αλλά μόνο συμφέροντα. Η στρατηγική μιας μικρής χώρας σαν την Ελλάδα είναι να εντοπίζει και να προβάλλει τα κοινά συμφέροντα με τους δυνητικούς ισχυρούς συμμάχους όπως και να προβάλλει τις ηθικές, οικονομικές και γεωπολιτικές απειλές που ενέχει η σύμπλευση της Ε.Ε. και των ΗΠΑ ( των ισχυρών συμμάχων) με χώρες που συμπεριφέρονται “πειρατικά”, είναι δικτατορίες και συνορεύουν μόνο με εχθρούς… 

Ακόμη και όσους έχουν συμφέροντα στην Τουρκία θα πρέπει να τους πείσουμε πως οι ζημιές που θα υποστούν από τον εναγκαλισμό μαζί της θα είναι μεγαλύτερες από τα οφέλη… 

Υπό αυτή την έννοια εκτός από τους Γάλλους και το Ισραήλ και οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και μάλιστα πολύτιμοι, όπως απέδειξαν μετά τη χρεοκοπία του 2010 όταν ανέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του χρέους μας. 

capital.gr

Σχετικά άρθρα: