Μας αρέσει το ψέμα…

Κακό ελάττωμα αυτό.

Μεγαλοποιούμε, εμείς οι Βορειοηπειρώτες, που θεωρούμε τον εαυτό μας στέλεχος, γεγονότα και καταστάσεις. Ανεβάζουμε τον αριθμό των συμμετεχόντων σε συγκεντρώσεις, σε πορείες, σε διάφορες αντιστασιακές εκδηλώσεις. Ακόμα και σε μνημόσυνα.  

Διογκώνουμε, πολλαπλασιάζουμε, με μια λέξη: Υπερβάλλουμε. Δεν λέμε στον κόσμο την πραγματικότητα, την αλήθεια. Μάλιστα βρισκόμαστε σε ξέφρενη άμιλλα: Ποιος θα πει περισσότερα, πιο νόστιμα ψέματα, που τα χάφτει το κοινό. Ποιος θα ωραιοποιήσει όσο περισσότερο γίνεται, μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Αυτό το κάνουν οι διοργανωτές της φυλής μας, που νιώθουν ότι έχουν μπόι, περισσότερο μυαλό, ότι είναι παράγοντες. Εκπρόσωποί μας. Για να αποδείξουν έτσι, με τεχνάσματα της πλάκας, ότι παλεύουν, εργάζονται εντατικά και ότι η δουλειά τους φέρνει προφανώς θετικά αποτελέσματα.

Η κοινότητά μας κάνει σημειωτόν. Για να μη πούμε ότι κάνει πίσω. Δεν δρομολογείται καμιά λύση. Όπως πράττουμε, λογικό είναι, να μη μας παίρνει ως κοινότητα κανένας στα σοβαρά.

Βλέπετε, αδιαφορεί το πολιτικό σύστημα. Δεν λαμβάνουμε καμιά απάντηση σε επιστολές. Οι συναντήσεις, οι τηλεδιασκέψεις προκύπτει να είναι άκαρπες. Οι συνοριακές διαβάσεις, που θα διευκολύνουν κι επιμένουμε να ανοίξουν, παραμένουν ακόμα κλειστές. Ο τόπος αδειάζει… Ο κόσμος μας φεύγει και από την Ελλάδα και πάει πιο μακριά. Και η προσποίηση είναι ότι τον βοηθούμε…

Μας άφησαν, με τα μυαλά που κουβαλάμε και κάνουν καλά, να βράζουμε στο ζουμί μας.

(Στη φωτογραφία το κέντρο του Θεολόγου. Άδειο το 2020. Χωρίς καμιά ελπίδα επιστροφής του κόσμου εκεί.)

26.10.2020