Μεγάλη η προσφορά των Ελλήνων Μειονοτικών στην Αλβανία

Αυτές τις μέρες ορεσίβιος κατέβηκε από τη Mirdita στη Δρόπολη κι επισκέφτηκε το νεκροταφείο της Βάνιστας.

Ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού – εξ’ ονόματος των κατοίκων του Domgjoni – ο Petrit Gjokaza κατάθεσε μια ανθοδέσμη με φρέσκα λουλούδια στο μνήμα του Σταύρου Λύτη, του εκπαιδευτικού που φώτισε για αρκετά χρόνια στη σειρά, πριν το 1990, με τις γνώσεις του και την παραδειγματική συμπεριφορά του, τους ορεσίβιους μαθητές κι όλο το απόμερο χωριό. Άφησε εκεί, στην ορεινή περιοχή, ανεξίτηλα ίχνη.

Αυτό το γεγονός μας έβαλε σε σκέψη για να θυμηθούμε ολόκληρη στρατιά που αποτελούνταν από διακεκριμένα άτομα της περιοχής μας, όχι μόνο εκπαιδευτικούς, αλλά και γιατρούς, γεωπόνους, οικονομολόγους, γεωλόγους, τεχνικούς, μηχανικούς… Έλληνες Μειονοτικούς, που το πρώην σύστημα τους έστελνε στο Βορά της Αλβανίας, στα δύσκολα μέτωπα εργασίας με σημαντική προσφορά στον οικονομικό τομέα της χώρας κι όχι μόνο, για να εργαστούν.

Όπου υπήρχε καθυστέρηση, δυσκολία, εκεί ήταν ο Έλληνας Μειονοτικός, για να βοηθήσει. Για να φωτίσει. Όπου κατασκευάζονταν τα μεγάλα έργα των πεντάχρονων σχεδίων, τα μεγάλα φράγματα των υδροηλεκτρικών σταθμών, το μεταλλουργικό συγκρότημα, ανοίγονταν σήραγγες για ορυχεία, γίνονταν έρευνες για εξόρυξη μεταλλευμάτων και πετρελαίου, κατασκευάζονταν γέφυρες, δρόμοι … στην πρώτη γραμμή, στα δύσκολα μέτωπα ήταν ο Έλληνας Μειονοτικός.

Το κράτος εκμεταλλεύονταν την ανωτερότητα, την υπεροχή, τον επαγγελματισμό, τη δημιουργική σκέψη, την πολιτισμένη συμπεριφορά, κλπ, κλπ, του Έλληνα Μειονοτικού.  Αυτή η ταχτική, ξεκίνησε από την ίδρυση κιόλας του νεοσύστατου Αλβανικού Κράτους.