ΜΕΤΑ ΑΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΕΙ (;!)

Αφορμή, για τούτο το κείμενο, έγιναν μερικά μηνύματα πατριωτών μου, που με καλούν να στηρίξω, μέσω «ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ», το αυτονόητο. Το κίνημα ότι «Η Μακεδονία είναι ελληνική».

Ζητούν να υπογράψω κιόλας, για να πειστούν. Εγώ, ο Βορειοηπειρώτης, που παράτησα τον τόπο μου, που 28 χρόνια τώρα στο χωριό, έχω μετατρέψει το σπίτι μου απλά σε εξοχικό. Αφού αραιά και που το επισκέπτομαι.   

… Που ο γιος μου παράτησε, όχι μόνο τον τόπο του, αλλά και την Ελλάδα κι έφτασε για δουλειά, για καλύτερη ζωή, στην Αμερική. Με κλειδωμένο νου για να γυρίσει κάποτε πίσω.   

… Που έβγαλα στο σφυρί οικόπεδα, χωράφια …, σε πενιχρή τιμή. Κι ούτε με νοιάζει ποιος θα είναι αυτός που θα τα αγοράσει. Δικός μας ή αλλοεθνής;!

Σιγά – σιγά και ο ετοιμοθάνατος γέροντας, που ζει με τα παιδιά του, μακριά από τον τόπο του,  θα επιβάλλει να γίνει στην Ελλάδα η ταφή του. Για να τον έχουν κοντά, να πηγαίνουν και να του ανάβουν κερί.

Στηρίζω, αλίμονο και δεν αμφιβάλλω, ότι η Μακεδονία είναι ελληνική.

Όμως, μετά από 50 χρόνια ο τόπος μας τι θα απογίνει (;!) Σε ποια φάση και κατάσταση, θα βρίσκεται. Σε ποιανού χέρια;! Αυτό είναι το μεγάλο μεράκι μου!

Επιθυμώ, κάποιος απ’ αυτούς, που με προκαλούν με μήνυμα, να βγει να μου το πει σταράτα!!!

(Από τον κύκλο «Παράλογα Βορειοηπειρωτών»)

2018