Με ποιο δικαίωμα μερικοί πήραν την τύχη μου στα χέρια τους
Είναι εύκολο να είμαστε όλοι μαζί. Αρκεί ο καθένας να αγαπάει τον εαυτό του, τον τόπο του, να σέβεται τον διπλανό του.
Με όλη του την ψυχή.
Τι είναι αυτός ο εγωισμός που επικρατεί, στην κοινωνίας μας, ο οποίος μας χωρίζει, δεν μας αφήνει να γίνουμε μαζί;! Τα προβλήματα έγιναν βουνό, ασήκωτα. Ο τόπος εγκαταλείπεται, αδειάζει, ο λίγος κόσμος εγκλωβίζεται, βάλλεται από παντού…
Με ποιο δικαίωμα ορισμένα άτομα, αρρωστημένα μυαλά, ψυχοπαθείς, παριστάνουν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, τον λυτρωτή;! Πήραν την τύχη μου και του παιδιού μου στα χέρια τους, χωρίς τη θέλησή μου και ετοιμάζουν τη σφαγή της φυλής μας!
Ποιος τους εμπιστεύτηκε την τύχη μας;!
Τη διάσπασή μας, την κατάντια μας, την παιδεία μας βλέπουν όσοι μας εκμεταλλεύονται άνετα και μας χλευάζουν, μας εξαιρούν, δεν μας υπολογίζουν.
Μας θεωρούν καμένο χαρτί, τελευταία τρύπα της φλογέρας. Δεν μας ακούν, δεν μας σέβονται, δεν μας λύνουν απολύτως κανένα πρόβλημα. Εμείς, με την άξεστη συμπεριφορά μας, τους δίνουμε αυτό το δικαίωμα.
Βρισκόμαστε στην χειρότερο καμπή, στο χείλος του γκρεμού κι όμως κανένας πολιτικός φορέας, δεν βγάζει μπροστά το στήθος του. Η ανυπαρξία τους καλά κρατεί!
Είναι εύκολο, νομίζω, να είμαστε μαζί, αρκεί τα άτομα που θα σχηματίσουν μια Εθνική Ομάδα, να απαλλαχτούν από λανθασμένες ταχτικές και προκαταλήψεις. Να βάλουν στο κρασί τους νερό.
Θα ήταν τιμή και χαρά μου σε αυτή την ομάδα να ήμουν και εγώ. Να συμβάλλω ταπεινά με ότι και όσο μπορώ. Μου αρέσει να αγωνιστώ για τον κόσμο μου, για τον τόπο μου.
Ενωμένοι αγωνίζονταν οι παλιοί μας και πετύχαιναν!
