Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο: «ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΧΡΑΙΟΤΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ» του Αθανάσιου Καμπέρη

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο: «ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΧΡΑΙΟΤΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ» του Αθανάσιου Καμπέρη

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο «ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΧΡΑΙΟΤΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ» του Αθανασίου Καμπέρη, υπογραμμίζουμε βασικά στοιχεία, πρωτότυπα, που σου αποτυπώνονται καλά στο νου. Μερικά τα ξεκόβουμε και σας τα παρουσιάζουμε ατόφια, όπως ακολουθούν:

Βιβλίο Καμπέρη

Σφραγίδα – δικλείδα ασφάλειας

Το 1820, για διαφάνεια και πιο δημοκρατική διαδικασία, η Επιτροπή είχε ετοιμάσει σφραγίδα που πάνω της έγραφε: «Βράδιζα». Και ήταν χωρισμένη σε τρία μέρη – τεμάχια. Το κάθε μέλος κρατούσε το κομμάτι του. Μόνον όταν τα τρία μέλη συμφωνούσαν, ένωναν τα κομμάτια και με ολόκληρη τη σφραγίδα σφράγιζαν την κοινή απόφαση. Διαφορετικά οποιαδήποτε απόφαση ήταν άκυρη. 

Η «Γκούφα του Τσιμόκα»

Για την «Γκούφα του Τσιμόκα» υπάρχουν πολλές εκδοχές, Άκουσα αφηγήσεις γερόντων, που επιβεβαιώνονται από διάφορα ευρήματα ότι σε αυτήν την σπηλιά κατασκευάζονταν τα στελαροντούφεκα. Ίσως ο κατασκευαστής τους να είχε το επώνυμο Τσιμόκα.

Η Τρύπα της Μπάμπως

Τα οστά των νεκρών

Οι κηδείες γινόταν στο νεκροταφείο του χωριού, στον Αϊ Γιώργη. Τα οστά, που έβγαζαν από παλιό τάφο, τοποθετούνταν σε άσπρη πάνινη σακούλα, η οποία ραντίζονταν με ξύδι. Οι συγχωριανοί νόμιζαν ότι το ράντισμα αυτό αντιστοιχούσε σε ευλογία. Όμως, ο πραγματικός λόγος ήταν άλλος. Ραντίζονταν για να αποφευχθεί η κακή οσμή τους κατά την μεταφορά στο κοιμητήριο του Μοναστηριού. Παλιά δεν επιτρεπόταν η τοποθέτηση των οστών σε ίδιο τάφο με το θανούντα, όπως συμβαίνει σήμερα. Το παλιό αυτό έθιμο σταμάτησε στη 10ετια του ‘40.

Αν είχε στέρνα

Συνήθως το νερό το κουβαλούσαν οι γυναίκες. Η μεγάλη ταλαιπωρία για την εξασφάλιση του πόσιμου νερού ανάγκαζε τους γονείς, που είχαν κορίτσι για παντρειά, πριν δώσουν το λόγο, να μάθουν, μαζί με το επάγγελμα, αν έχει στέρνα στο σπίτι του το αγόρι.  

Σχετικά άρθρα: