«Μην ακούτε παραμύθια σαν να έχουμε διανύσει το δρόμο της ιστορίας με το σπαθί στο χέρι»

Ο Artan Fuga λέει ότι οι Αλβανοί είναι ένας λαός φοβητσιάρης, που πάντοτε έχει κρυφτεί και έχει υποδουλωθεί από τους πιο ισχυρούς.

«Υπόδουλος, ποτέ κυρίαρχος!

Εμείς είμαστε μικρός λαός που ιστορικά περισσότερο μας έχουν καταπιέσει και ήμασταν υποχρεωμένοι να σκύβαμε το κεφάλι.

Να το καταλάβετε σωστά αυτό. Το λέω γιατί από μικρά έχουμε νανουριστεί με τις λέξεις των δασκάλων, σαν να έχουμε διανύσει την ιστορία με το σπαθί στο χέρι!

Τι σπαθί τάχα! Εμείς έχουμε καταφύγει από τους άλλους πίσω από τα βουνά ως την ακροθαλασσιά, κι αν τα κράτη θα ανέβαιναν και πάνω από το νερό, φόβος στα ψάρια να είχαμε καταλήξει.

Το λέω αυτό, όχι για υποτίμηση, αλλά για ρεαλισμό. Η ιστορική Αλβανολογία ήταν προπαγάνδα, πρέπει να επιστρέψουμε στο ρεαλισμό και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, ώστε να χειραφετηθούμε.

Με τη νοσταλγία μιας  απατηλής  ιστορίας με προπαγανδιστικές εκφάνσεις που συνεχίζονται και σήμερα με πάθος, ποτέ δεν διδασκόμαστε από την ιστορία. Ποτέ δεν βλέπουμε που βρισκόμαστε και τι πρέπει να κάνουμε.

Τα τεχνάσματα που μας προβάλλει η πολιτική μας βλάπτουν.

Εμείς δεν έχουμε γνωρίσει τη σκλαβιά των νέγρων, εμείς δεν έχουμε καταπιέσει Εβραίους, εμείς δεν έχουμε κάνει μεταξύ μας αιματηρούς θρησκευτικούς πολέμους, εμείς επίσης ούτε τα ζώα δεν τα κρατήσαμε σε μεγάλες φάρμες, αλλά σε αυλές σπιτιών και κάτω από οικογενειακά υπόστεγα.

Δεν έχουμε την ψυχολογία του δυνατού, αλλά του υπόδουλου. Έχουμε σκυμμένο, δεν κρατάμε ψηλά το κεφάλι. Άσε τι αλέθουμε κάθε μέρα.

Δεν έχουμε τη συνείδηση της εφαρμογής του νόμου, γιατί δεν ξέρουμε να εφαρμόσουμε το νόμο, αλλά ξέρουμε να τον υποστούμε, όπως και να είναι αυτός.     

Το νόμο τον έχουμε αποφύγει με λογής λογιών μαραφέτια, γιατί χτυπούσε κατακέφαλα, δεν τον κάναμε εμείς.

Βλέπω υπαλλήλους που μόνο υπάλληλοι δεν είναι ή συμπεριφέρονται άξεστα, σαν άτομα που έχουν το βούρδουλα στο χέρι ή δεν ξέρουν να ασκήσουν εξουσία, αλλά κατρακυλάνε σε παράδοξες πραχτικές, που φιλάνε κι αγκαλιάζουν και χτυπάνε πισώπλατα.

Δεν καταπολεμάνε το κακό, γιατί το φοβούνται. Αλίμονο… ναι, ναι… αν βγει αυτός από τη φυλακήηηη.

Ήμαστε βρεγμένοι, γιατί έχουμε γνωρίσει τη ζωή σε οικογενειακή φατρία και καθόλου το παιχνίδι στο κράτος.

Απ’ αυτό επωφελούνται αυτοί που δεν μας παραχωρούν τα δικαιώματα, που στην πραγματικότητα εμείς πρέπει να τα διεκδικήσουμε, όχι σαν πρωτοχρονιάτικο δώρο.

Ποιος ρωτάει γιατί ήμαστε αυτοί που γινόμαστε μούσκεμα στη βροχή, που πάμε όπου μας βγάλει ο δρόμος και δεν επιμένουμε στην αντίσταση, κατά κάποιον τρόπο, να που έχει την απάντηση», γράφει o Artan Fuga.