ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Δεν γνώριζα ότι το Άγιον Όρος είναι κράτος και ότι για να το επισκεφτείς χρειάζεσαι άδεια. Ειδική βίζα.

Σε συνοριακή διάβαση κυματίζουν οι σημαίες των δύο κρατών: Της Ελλάδας και του Άγιου Όρους. Οι τελωνειακοί – πας από ξηρά ή από θάλασσα – σε ελέγχουν κανονικά …

Εμείς προτιμήσαμε και ταξιδέψαμε με καράβι.

Ο προορισμός μας είναι η Μονή Βατοπεδίου, που εκείνη την περίοδο έγινε ντόρος στα ΜΜΕ, για το μεγάλο σκάνδαλο. Ο γέροντας Εφραίμ, όσο είχε αποφυλακιστεί. Είχε βγει από της φυλακής τα κάγκελα αθώος …

Στο νου μου διατηρώ νωπά όλα τα περίεργα:

Τη μεγάλη βαριά ξύλινη πόρτα της Μονής, που αν δεν έμπαινες την κατάλληλη ώρα μέσα, μαντάλωνε κι έμενες έξω. Το μαύρο ράσο των μοναχών που σε έπινε, που σε έπνιγε… Την βαριά, μεγάλη καμπάνα που σε ξυπνούσε από νωρίς το πρωί, για να πήγαινες στη λειτουργία. Τον ξύλινο κόπανο, που σε καλούσε πρωί και μεσημέρι για φαγητό … Τους μοναχούς, να σου κάνουν καρτέρι έξω από το μαγειρείο…, για να σε καλέσουν για δουλειά στο περιβόλι…

Το θεϊκό, το απρόοπτο, ας το πω έτσι, ήταν… μόλις πάτησε το πόδι μου στον άγιο τόπο, κατά περίεργο τρόπο, έχασα την αίσθηση του χρόνου… Κι ήθελα, αλήθεια, να μην μείνω για πολύ εκεί…

Είδα και λυπήθηκα απελπισμένους νεαρούς από τη ζωή, που επέλεξαν για ανακούφιση την απομόνωση. Επισκέφτηκα νεκροταφείο μοναχών σ’ ένα κομμάτι έρημης γης, δίπλα στη θάλασσα.

Προέβλεπα να βγω αντίπερα, σε μοναχικό νησί, να συναντήσω ασκητή… Να δω από κοντά τη σπηλιά που κατοικεί, τη μυστήρια πρωτόγονη, λιτή ζωή που κάνει εκεί, αλλά δεν μπόρεσα…

Προβλέψαμε με τον φίλο μου, τον Παντελή, να φύγουμε από το Άγιον Όρος, αφού ανάψαμε στον Παντελέημονα απόγευμα ένα κερί, αλλά το καράβι δεν το επέτρεψε, να αγκυροβολήσει στη Ρωσική πανέμορφη Μονή, η μεγάλη φουρτούνα, η θαλασσοταραχή …

Και σ’ άλλο σημείο – πάνω στη φυγή – μας έκοψε η θυμωμένη θάλασσα την δρόμο … Κι όμως, βγήκαμε την ίδια μέρα, νύχτα στη στερεά – στην Ουρανούπολη.

Είδαμε και ζήσαμε παρά πολλά, σε διάρκεια ενός πενταήμερου σε πέντε Μονές στο Άγιον Όρος: Θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική, τα ξυλόγλυπτα, τους θόλους, τα μωσαϊκά, τη λιθόστρωση, τα μονοπάτια, τα γιοφύρια, τα πηγάδια με μαγκάνια και τριχιές… Αλλά, να δούμε από κοντά και να καταλάβουμε πώς ζει ο μοναχός σε κελί, μέσα σε δυσκολίες…, δεν μας το επέτρεψε κανείς … !!!

Σχετικά άρθρα: