ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ

ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ

Ναπολέων ΜΠΑΣΣΙΟΣ, Δερβιτσάνη

Όλος ο κόσμο χαίρονταν,
την κάθε του θρησκεία,
αθεϊσμό εφάρμοσαν,
μόνο στην Αλβανία.

Χρόνια σκληρά περάσαμε,
άσχημες οι συνθήκες,
τις εκκλησίες είδαμε,
να γίνονται αποθήκες.

Σταυρός ορθός, δεν έμεινε,
χριστιανισμού σημάδι,
όλα τα καταστρέψανε,
τα κάνανε ρημάδι.

Η χώρα όλη έμοιαζε,
νύχτα σκοτεινιασμένη,
όμως, η πίστη στην καρδιά,
βαθειά ήταν ριζωμένη.

Και σαν αλλάξαν οι καιροί
και υπάρχει πια, ελπίδα,
ο Αναστάσιος έρχεται,
του ήλιου η αχτίδα.

Ήτανε θέλημα Θεού,
να ‘ρθει σ’ αυτή την χώρα,
να κάνει έργα πιο πολλά,
καλή του να ‘ναι η ώρα!

Όπου το πόδι του πατά,
όπου το χέρι βάλει,
μια εκκλησία χτίζεται,
καλύτερη απ’ την άλλη.

Όπου σαν αδικήθηκαν,
χριστιανοί με μανία,
σ’ αυτά τα μέρη έκτισε,
καινούρια εκκλησία.

Άγιος Θωμάς – η εκκλησιά,
σαν νύφη στολισμένη,
όποιος τη βλέπει χαίρεται,
μέσα στο Τεπελένι.

Και της Αυλώνας, Κορυτσάς
Τιράνων, Δυρραχίου,
όλα τα έργα, μια κρατούν,
σφραγίδα Αναστασίου.

Όλοι εμείς, σου ευχόμαστε,
υγεία, πολλά τα χρόνια,
να ζήσεις μακαριότατε
και πέρα απ’ τον αιώνα!

Σχετικά άρθρα: