ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΩΤΣΙΑ: «Εμείς δεν αναμιγνυόμαστε στα πολιτικά»

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΩΤΣΙΑ: «Εμείς δεν αναμιγνυόμαστε στα πολιτικά»

(Συνέντευξη)

Η Δερβιτσιάνη και τα γειτονικά χωριά, την Κατερίνα Κώτσια πρώτα την γνωρίζουν ως Πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών της Δρόπολης και μετά ως κομμώτρια, ως μέλος του ομίλου χορού και τραγουδιού, από τη συμμετοχή στα καρναβάλια, κλπ., κλπ. Για τη συνέντευξη που ακολουθεί, δημιουργήθηκε κάποια παρεξήγηση, επειδή ενώ η  υπόσχεσή μας ήταν να μπει σε βιβλίο, προηγήθηκε η δημοσίευσή της σε εφημερίδα. Στόχος μας ήταν να διαβαστεί όσο το δυνατό από ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, τίποτε άλλο. 

Ερ: Πότε ιδρύθηκε ο σύλλογός σας με το ωραίο όνομα «Όραμα των Γυναικών της Δρόπολης» και ποιος είναι ο σκοπός του; 

Απ: Ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2004. Στις λιγοστές δραστηριότητες για τις μητέρες ή για τα παιδιά, διαπιστώναμε πολλές ατέλειες. Έλειπε ο συντονισμός, η ποιότητα. Για να  φτάσεις σε ποιοτικά επίπεδα, χρειάζεται συλλογική προσπάθεια, σωστή οργάνωση. Κάποιες μεσήλικες γυναίκες, έμπειρες σε τέτοια πράγματα, μας έδωσαν την ιδέα της ίδρυσης φορέα. Η νοσηλεύτρια, Λευκοθέα Τοσλούκου, ήταν η πρώτη που μας σκούντησε. Μέσα σε όλο το σκεπτικό, εκτός των διαφόρων εκδηλώσεων, που θέσαμε στόχο να πραγματοποιήσουμε, έπιασε θέση και η ιδέα της εύρεσης τρόπου για να βγάλουμε στην κοινωνία και τις απομονωμένες φίλες μας, τις κλεισμένες μέσα στο καβούκι τους, που δεν ήξεραν τι γίνεται πέρα  από τη μύτη τους, το κατώφλι του σπιτιού τους.  

Ερ: Ποιες είναι οι πρωτοπόρες γυναίκες που στήριξαν την πρωτοβουλία; 

Απ: Με τη Σταυρούλα Γκούτζου ξεκινήσαμε την  πορεία. Μετά, στην πορεία μας, συναντήσαμε την Όλγα Παππά από τη Βάνιστα, τη Βαλεντίνα Σούτζιου από τη Γοραντζή, τη Μαριέττα Τζούμπα από τη Δούβιανη, την Κωνστάντω Ξέρρα, τη Φρόσω Ντάκου. Στην εκκλησία του χωριού έγινε η πρώτη συνάντηση. Μόνο με γυναίκες της Κάτω Δρόπολης ιδρύσαμε το σύλλογο. Μετά ανοίξαμε την πόρτα κι ήρθαν γυναίκες κι από την Πάνω Δρόπολη. Γίναμε περισσότερες. Σε κάθε δραστηριότητα τώρα ήμαστε όλες μαζί. 

Ερ: Η πρώτη δραστηριότητα ποια είναι;

Απ: Η πρώτη δραστηριότητα έγινε αμέσως μετά την ίδρυση του συλλόγου. Κατά τον Σεπτέμβριο. Τη χαρμόσυνη είδηση σκεφτήκαμε να την ανακοινώσουμε διασκεδάζοντας. Για να μείνει μέσα μας σαν μια ωραία ανάμνηση. Διοργανώσαμε εκδρομή στο Βουθρωτό. Εκεί περάσαμε το μήνυμα προς όλες τις γυναίκες ότι από δω και πέρα είμαστε κι εμείς οργανωμένες νόμιμα. Υπήρξαν και ίχνη απογοήτευσης. Να το πούμε κι αυτό. Η κάθε αρχή,  ασφαλώς, είχε και τις δυσκολίες της. Ήρθε στην εκδρομή ο μισός αριθμός γυναικών. Εμπόδισε η πολιτική. Αυτή τα φέρνει όλα  άνω – κάτω. Ο τόπος που ζούμε αυτά έχει. Ακόμα δεν ιδρύθηκε ο φορέας κι έψαχναν να βρουν ποιος κρύβεται πίσω του. Έπαρχος ή βουλευτής;! Όταν, ο σύλλογος είναι ανεξάρτητος. Στέκει μακριά από ιδεολογίες, κόμματα και χρώματα.  

Ερ: Με ποιον τρόπο μπορείτε να μας πείσετε για την ανεξαρτησία του συλλόγου σας;

Απ: Με τις πράξεις μας. Με την ανοικτή κριτική προς όλες τις παρατάξεις δείχνουμε χειροπιαστά ότι δεν ανήκουμε πουθενά. Τραβάμε το αφτί όλων των πολιτικών προσώπων όταν διαπιστώνουμε λάθη. Κάνουν κάτι καλό για τον τόπο μας, τους στηρίζουμε, τους χειροκροτούμε. Το σύλλογό μας μόνο τον κυνηγούν. Κανείς δεν τον βοηθάει. Κάποιος που έκανε μια θετική προσπάθεια, γύρισε και μας ζήτησε αντάλλαγμα. Τον σιχτιρίσαμε κι αυτό ήταν όλο.  

Ερ: Με αυτό θέλετε να μας πείτε ότι  δεν συνεργάζεστε με πολιτικά πρόσωπα; 

Απ: Ακριβώς. Σε κοπή πίτας στο «Σερτό», πολιτικός μας θέλησε να ‘ρθει να πει τα δικά του. Να επηρεάσει προεκλογικά. Του στείλαμε «ραβασάκι»: «Δεν θα ζυγώσεις στο χορό μας». Πήρε το μήνυμα και δεν έβγαλε ρουθούνι. Κρατάμε το σύλλογο όρθιο με τις δυνάμεις μας. Ξοδεύουμε χρόνο και χρήματα. Οι πολιτικοί, οι άρχοντες του τόπου μας, τον έχουν γραμμένο στα παλιά τους τα παπούτσια. Τον θυμούνται μόνο σε πρόθυρα εκλογών. Όταν τους χρειάζεται στήριξη. Εμείς δεν αναμιγνυόμαστε στα πολιτικά τους. 

Απ: Αν επισκεφτήκατε ποτέ το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο;

Απ: Ναι, το επισκεφτήκαμε. Μόνο μία φορά και μετά από ραντεβού. Τι να αντιμετώπιζε η αντιπροσωπεία των πέντε γυναικών εκεί;! Την ειρωνεία των προξενικών αρχών ή να παράθετε τα προβλήματα;! Δεν απλώσαμε χέρι, δεν ζητήσαμε τίποτε. Η αποστολή μας ήταν: μια απλή ενημέρωση για το ξεκίνημα της πορείας ενός συλλόγου γυναικών και πίσω. Ορκιστήκαμε να μην χτυπήσουμε πια αυτή την πόρτα. Στείλαμε μερικές φορές επίσημα στο προξενείο προσκλήσεις για να παρευρεθεί κάποιος στις εκδηλώσεις μας. Ποτέ δεν μας τίμησαν με την παρουσία τους, πρόξενος ή οποιοσδήποτε άλλος αντικαταστάτης του. 

Ερ: Βλέπουμε να  ασχολείστε και με τα καρναβάλια; 

Απ: Σαν μητέρες σκεφτήκαμε να οργανώσουμε ένα πάρτι παιδιών. Το συνδυάσαμε με τη μέρα των καρναβαλιών. Η εκκλησία διαφώνησε. Εμείς προχωρήσαμε. Και στην πατρίδα μας την Ελλάδα διατηρείται και καλλιεργείται αυτό το έθιμο. Το πάρτι πέτυχε. Συγκεντρώθηκαν καρναβαλιστές απ’ όλα τα χωριά της Δρόπολης.

Ερ: Έτσι ξερά τη βγάλατε;   

Απ: Ετοιμάσαμε κοκτέιλ. Όλες οι γυναίκες ήταν πρόθυμες γι’ αυτό. Η καθεμιά με δική της πρωτοβουλία ετοίμασε κάτι στο σπίτι της και το πρόσφερε στο μεγάλο κοινό τραπέζι μας. Η εταιρία FRESH έβαλε τα αναψυκτικά, η «Καλημέρα» τα γλυκά… Την επόμενη χρονιά παρόμοια εκδήλωση στηρίχτηκε οικονομικά σχεδόν από όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις του χώρου, όπως από την AGΝA, τη MERENTINO, την ELKA, την ALEKSANDRA, κλπ. Το σκεπτικό, εννοείται, ήταν πιο προχωρημένο. Καταλήξαμε και σε βραβεύσεις ορισμένων παιδιών. Σε διακεκριμένους μαθητές απονείμαμε φύλλα επαίνου, συνοδευμένα και με μικρά χρηματικά ποσά. Οι δύο επαρχίες της Δρόπολης, για τη διακίνηση των μαθητών, μίσθωσαν λεωφορεία. Μονιασμένες κάπως, βοήθησαν και οι δύο πολιτικές παρατάξεις. Οι εκδηλώσεις, που οργανώνονται από μας, είναι χωρίς χρώμα. Ανεξέρτητες. 

Ερ: Με την μη κυβερνητική οργάνωση PNUD τι σας συνδέει;

Απ: Όταν λειτουργεί κανείς συλλογικά, όποιος το επιθυμεί, πηγαίνει και τον βρίσκει. Αν έχει οικονομική δυνατότητα, μπορεί και να βοηθήσει. Η μη κυβερνητική οργάνωση PNUD στήριξε την εκδρομή μας στο Βουθρωτό και στο Λυκούρσι. Μας πλησίασε για συνεργασία και η ΟΑΣΕ. Φωνές από μέσα μας, μας επιβάλανε την αγνόηση αυτού του οργανισμού. Στην πορεία καταλάβαμε ότι τα άτομα που διαφώνησαν, συνεργαζόταν με αυτό τον οργανισμό. Ό,τι θετικό βλέπουν, προσπαθούν να το επισκιάσουν. Να το εξοντώσουν. Να το μηδενίσουν.    

Ερ: Εκτός από αυτή, υπάρχει κι άλλη οργάνωση γυναικών στην περιοχή μας;

Απ: Υπάρχει και οργάνωση γυναικών Ομόνοιας. Αυτή λειτουργεί μόνον προεκλογικά. Μας προσκαλεί κι εμάς ατομικά σε συνεδριάσεις, σε προεκλογικές εκδηλώσεις. Όποια γυναίκα επιθυμεί, πηγαίνει κι εκεί. Δεν της κόβει κανείς το δρόμο. 

Ερ: Από θέματα σεμιναρίων; 

Απ: Θέλουμε να διοργανώσουμε ένα σεμινάριο σχετικά με το τεστ «Παπανικολάου». Γιατί ο καρκίνος έγινε επιδημία. Βρισκόμαστε ακόμα στο περίμενε. Έχουμε ελλείψεις. Στείλαμε επιστολές στα γραφεία της Ομόνοιας για σχετική στήριξη. Λάβαμε αρνητική απάντηση. Ότι είναι φτωχιά, δεν έχει χρήματα και δεν μπορεί να ανταποκριθεί. 

 Ερ: Μα, ο Περιφερειάρχης που είναι και δικός μας άνθρωπος, δεν στηρίζει;

Απ: Εκτός από τη συμμετοχή του σε κάποιες εκδηλώσεις, δεν λέει να βάλει χέρι στο «πορτοφόλι» της Περιφέρειας. Σε άλλες περιπτώσεις ξοδεύονται ανυπολόγιστα ποσά. Είναι ντροπή να παρακαλάς για τρίματα. Βαρεθήκαμε πια. 

Ερ: Συνεργάζεστε με το νέο Έπαρχο;

Απ: Προς το παρόν τον βλέπουμε ψυχρό. Αμίλητο. Περιμένουμε, όμως, να αλλάξει. Τον επισκεφτήκαμε πρόσφατα στο Επαρχείο στα Σωφράτικα. Μόνο για ένα αίτημα: Να μας παραχωρήσει ένα γραφείο. Για να έχει ο σύλλογος στέκι.  Να οργανωθεί καλύτερα. Η απάντησή του ήταν: «Αν σας δώσω εσάς γραφείο θα βρω το μπελά μου. Θα μου ζητήσουν κι άλλοι». Λόγια για ξεπροβόδισμα. Δεν μείναμε μουγκές. Του δώσαμε την απάντηση: «Μα, παραχωρήσατε γραφείο στο Σύλλογο Βιοτεχνών, τα μέλη του οποίου αγωνίζονται για τα ιδιωτικά τους συμφέροντα και δεν παραχωρείτε σε μας, που παλεύουμε για κοινωνικό έργο; Στην κουβέντα με τον έπαρχο έβγαλε κεφάλι ο πολιτιστικός σύλλογος «Δρίνος», που επιστρατεύει πότε – πότε ορισμένους χορευτές, δίνει κάποιες παραστάσεις και τα δύο και μοναδικά μέλη του συλλόγου τσεπώνονται λεφτά. Μας στεναχώρησε η κουβέντα του σημερινού Έπαρχου, που είναι ακριβές αντίγραφο του πρώην. Δεν ζητάμε καμιά χάρη. Έναν συγκεκριμένο χώρο μάζωξης ζητάμε. Για να λειτουργήσουμε ομαλά, ποιοτικά. Να εγκαταστήσουμε έναν υπολογιστή. Ένα τηλέφωνο. Να επικοινωνήσουμε με κόσμο. Να γνωριστούμε. Να συνεργαστούμε. 

Ερ: Υπάρχουν περιθώρια για αδελφοποίηση με αντίστοιχους ελληνικούς συλλόγους; 

Απ: Πρόσφατα ένας σύνδεσμος από την Ελλάδα επισκέφτηκε τη Δερβιτσιάνη. Τον υποδεχτήκαμε θερμά, όπως μας αρμόζει. Φορέσαμε μαθητές και γυναίκες με την παραδοσιακή ενδυμασία. Δώσαμε καλλιτεχνική παράσταση. Συνοδεύσαμε τα μέλη του συλλόγου στην προγραμματισμένη τριήμερη εκδρομή τους στην Πρεμετή, στην Κλεισούρα, στο Τεπελένι και στους Αγίους Σαράντα. Δεν ήρθαν με άδεια χέρια οι Ελλαδίτες. Προσφέρανε στα παιδιά μας διάφορα δώρα, όπως βιβλία και άλλα σχολικά είδη. Πράγματι τους συγκινήσαμε με την θερμή υποδοχή. Πριν φύγουν, υποσχέθηκαν ότι θα μας το ανταποδώσουν. Αν γίνεται, ήταν η πρόσκλησή τους, να έρθετε με την ωραία παραδοσιακή ενδυμασία σας και να δώσετε παράσταση στο τόπο μας. Σε συνεργασία με το Δήμο, μας έστειλαν πρόσκληση για 30 άτομα. Πήραμε χορευτικό και πολυφωνικό όμιλο. Μαζί και την ορχήστρα. Μετά την παράσταση, που χειροκροτήθηκε έντονα, μας σεργιάνισαν σε Κοζάνη, σε Καστοριά, σε μουσεία, σε λίμνες. Στο μουσείο της Κοζάνης είδαμε εκτεθειμένη και τη Δροπολίτικη νυφιάτικη ενδυμασία. Με την υποδοχή τους μας εξέπληξαν. Τώρα γίνεται προσπάθεια για την αδελφοποίησή μας.  

Σχετικά άρθρα: